ΕΙΣ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΤΣΙΡΑ.
Πλήρης ημερών και συμπληρώνοντας 100 έτη επί της Γης, έκλεισε τα μάτια του στην σκηνή του παρόντος αιώνος, ύστερα από σύντομη ασθένεια και πορεύεται πλέον από το ασίγαστο λιμάνι της ζωής στο ακύμαντο λιμάνι της αιωνίου ζωής και το σαλόνι του ουρανού, εκεί όπου δεν υπάρχει «ούτε λύπη, ούτε στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος», σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, ο μακαριστός Νικόλαος Κότσιρας Συνταξιούχος Αρτοποιός, Συνδικαλιστής και τέως Εκκλησιαστικός Επίτροπος, στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου επί 38 και πλέον συναπτά έτη.
Μετέστη στην αιωνιότητα εν ειρήνη την παρελθούσα Κυριακή 19 Μαρτίου ε.έ, ημέρα η οποία είναι αφιερωμένη στον Κύριο αυτό άλλωστε σημαίνει και η λέξη Κυριακή. Μία ημέρα όπου όλη η Χριστιανική κοινότητα σε κάθε ενορία πρέπει να είναι παρών κατά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, αλλά που δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει στις ημέρες μας.
Αναχώρησε την ημέρα του Κυρίου, μετά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, από τα λυπηρότερα στα θυμηδέστερα, δηλαδή «εκ του θανάτου εις την Ζωήν» και αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο, διότι Αυτόν αγαπούσε και ελάτρευε «εν όλη ψυχή και διανοία», διακονώντας στον οίκο του Θεού κατά τις Αναστάσιμες Κυριακάτικες Θείες Λειτουργίες και όχι μόνον, ως Εκκλησιαστικός Επίτροπος, εκτελώντας παράλληλα και χρέη Νεωκόρου, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες ανιδιοτελώς και πάντα με ακάματο και ανύστακτο ενδιαφέρον.
Διορίστηκε Εκκλησιαστικός Επίτροπος επί Ιερατείας του μακαριστού π. Γεωργίου Παπαδημητρακοπούλου, ενώ υπήρξε συνοδοιπόρος και συνέκδημος στην Ιερατική μου Διακονία στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου, από τον Μάρτιο του 1990 όπου και διορίστηκα ως εφημέριος έως και τον Απρίλιο του 2011, που πλέον εγκαταστάθηκε μονίμως στην Αθήνα, μετά την εκδημία της μακαριστής και λατρευτής συζύγου του Καλλιρόης Κιάκου.
Ήταν προικισμένος με πολλές αρετές και διακρίνονταν για το ήθος του, την εργατικότητά του, την αγάπη του προς τον πάσχοντα συνάθρωπο, καθώς επίσης και το σεβασμό του προς την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, στην οικογένεια του, στους συναδέλφους του αλλά και στους συμπολίτες του, ενώ έχαιρε εκτιμήσεως από όλους. Ήταν σημείο αναφοράς για την Ενορία αλλά και την Πόλη μας.
Αναχώρησε από την «Στρατευόμενη Εκκλησία», την οποία πιστά διηκόνησε επί μακρόν και στην οποία ανήκουν εκείνοι που αγωνίζονται εναντίον της αμαρτίας προκειμένου να φθάσουν στην τελείωση και στον αγιασμό, εισερχόμενος πλέον στην «Θριαμβεύουσα Εκκλησία», στην οποία ανήκουν όλοι εκείνοι οι οποίοι τελείωσαν νικηφόρα τον αγώνα τους, εις την επίγεια ζωή και αναμένουν πλέον τον στέφανο της δικαιοσύνης «εν εκείνη τη φοβερά ώρα και ημέρα της Κρίσεως».
Αφού τον ευχαριστήσω εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και εμού προσωπικός αυτή την ύστατη ώρα για την πολύτιμη πολύχρονη αλλά και αφιλοκερδή προσφορά του στον Ιερό Ναό μας, εύχομαι ολόψυχα στον Αρχηγό τη Ζωής και Θείο Δομήτωρ της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ δια πρεσβειών του προστάτου της ενορίας μας Αγίου Σπυρίδωνος του θαυματουργού, τον οποίο επίστεψε, αγάπησε και διηκόνησε, να αναπαύει την ψυχή του «εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων», χαρίζοντάς του «αντί των επιγείων τα επουράνια, αντί των προσκαίρων τα αιώνια και αντί των φθαρτών τα άφθαρτα», σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο.
Στα αγαπημένα του παιδιά τον Γιώργο και την Δήμητρα, καθώς επίσης στα λατρευτά του εγγόνια Νίκο και Πολυξένη που τον φρόντισαν με περισσή αγάπη τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Θεός να δίδει την εξ ύψους παραμυθία αλλά και παρηγορία έτσι ώστε να τον ενθυμούνται πάντοτε προσευχόμενοι για την ανάπαυσή του, γνωρίζοντας παράλληλα ότι την λύπη του πρόσκαιρου αποχωρισμού την διαδέχεται η χαρά της Αναστάσεως, για την οποία και προετοιμαζόμαστε αυτή την ευλογημένη και ιερή περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Θα τελειώσω αυτό το αφιέρωμα με τα λόγια του ποιητού: Νίκο πέρνα τώρα στο Φώς. Ζήσε την χαρά του Παραδείσου. Πλούσιος σε προσμένει ο μισθός, όλη τούτη η δόξα είναι δική σου».
Σεβαστέ μου Νίκο ήλθε η ώρα πλέον να αποχαιρετισθούμε εν τω κόσμω τούτο και να δώσω τον τελευταίο ασπασμό σε εσένα που τόσο με αγάπησες, με εστήριξες και με επίστεψες αν και δεν το άξιζα τόσο… Συγνώμη αν κάποιες στιγμές σε επίκρανα και σε στενοχώρησα…
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_original”,”fid”:”146050″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”,”height”:”960″,”typeof”:”foaf:Image”,”width”:”664″}}]]
Καλό Παράδεισο και καλή αντάμωση εις την Βασιλεία των Ουρανών. ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!!
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΗΔΗΜΑΣ
