Δεν έχει τέλος η κατηφόρα για τιμές του λαδιού στους παραγωγούς
Πολύ καλή ποιοτικά, ποσοτικά καλύτερη από άλλες χρονιές, αλλά με την τιμή ακόμα πάρα πολύ χαμηλή, είναι η φετινή ελαιοπαραγωγή στη Ηλεία.
Σε ελάχιστες μεμονωμένες περιπτώσεις έχουμε προσβολές από γλοιοσπόριο.
Η φετινή ποσότητα λαδιού εκτιμάται ότι θα είναι αρκετά καλή.
Η τιμή όμως “στα τάρταρα”. Τα ελαιοτριβεία αγοράζουν το λάδι προς 2,20 έως 2,40 ευρώ το λίτρο.
Με την τιμή αυτή ο παραγωγός δεν καλύπτει ούτε τα έξοδα καλλιέργειας (φρεζάρισμα, λιπάσματα, φάρμακα κλπ) και τα έξοδα συγκομιδής.
Στους παραγωγούς όλης της Ηλείας υπάρχει σοβαρός προβληματισμός.
TΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Ισπανική υπερπαραγωγή και υπερπροσφορά ποιοτικού ελαιολάδου βουλιάζουν τις τιμές
Η «ΥΧ» απευθύνθηκε στον Francesco Mirizzi, εμπειρογνώμονα του ελαιολάδου και στέλεχος των Copa – Cogeca, θέτοντάς του το «καυτό» ερώτημα των ημερών, τι δηλαδή ευθύνεται για την κρίση στην ευρωπαϊκή αγορά ελαιολάδου. «Σχετικά με τις τιμές, παρατηρούμε ότι παραμένουν σταθερά χαμηλές. Υπάρχουν μεγάλα αποθέματα στην αγορά από την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο, τα οποία είναι περίπου τα διπλάσια σε σχέση με το μέσο όρο των τελευταίων ετών. Επιπλέον, υπάρχει το πρόβλημα με την επιβολή δασμών στο ισπανικό ελαιόλαδο, γεγονός που δυσχεραίνει τη διάθεσή του στις ΗΠΑ, που αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους αγοραστές. Επομένως, μιλάμε κυρίως για δύο αίτια».
Από το ρεπορτάζ της «ΥΧ» ανά τη χώρα, προκύπτει ότι δεν είναι λίγοι οι παραγωγοί που μιλούν για μία εν μέρει τεχνητή κρίση και «παιχνίδια των εμπόρων».
Ο διευθυντής του ΣΕΒΙΤΕΛ, Γιώργος Οικονόμου, διαφωνεί ξεκάθαρα με αυτή την άποψη: «Εάν κανείς θεωρεί ότι μπορεί κάποιος να χειραγωγήσει την αγορά το 2019, τι να πούμε. Ο νόμος της αγοράς είναι σκληρός: προσφορά και ζήτηση. Από την άλλη, θεωρούσαμε ότι η Ισπανία δε θα είχε τόσο μεγάλη παραγωγή. Οι εκτιμήσεις μιλούσαν για μια παραγωγή 1,3 εκατομμυρίων τόνων και τα στοιχεία δείχνουν ότι έχει φτάσει τους 1,7 εκατομμύρια. Παράλληλα, άλλες χώρες, όπως η Τυνησία, το Μαρόκο και η Τουρκία, έχουν αυξήσει την παραγωγή τους και διεκδικούν μερίδιο, επηρεάζοντας αναπόφευκτα και το ελληνικό λάδι».
Νέες φυτεύσεις σε Ιβηρική και τρίτες χώρες εντείνουν την κρίση
Εκτός από τα προφανή αίτια, αποτέλεσμα των συνθηκών της διεθνούς αγοράς, νέες συνθήκες ανταγωνισμού, σε συνδυασμό με χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής ελαιοπαραγωγής, απειλούν την ελληνική αγορά ελαιολάδου με μια παρατεταμένη κρίση.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις προοπτικές των αγροτικών αγορών, για την επόμενη δεκαετία, έως το 2030, η ευρωπαϊκή παραγωγή ελαιολάδου αναμένεται να αυξηθεί κατά 400.000 τόνους. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι στην αύξηση αυτή θα πρωταγωνιστήσει η Πορτογαλία, που αναμένεται να αυξήσει την παραγωγή της έως το 2030 κατά 88%, σε σχέση με την κατάσταση που επικρατούσε την τελευταία πενταετία.
Η έκθεση σημειώνει ότι τόσο η Ιταλία όσο και η Ελλάδα θα δυσκολευθούν να παρακολουθήσουν αυτές τις αλλαγές.
Σημαντικός αγοραστής και εξαγωγέας έξτρα παρθένου ελαιολάδου, που δραστηριοποιείται κυρίως στην Πελοπόννησο, σχολίασε σχετικά: «Η Πορτογαλία πράγματι έρχεται και από εκεί που δεν την υπολογίζαμε, θα τη δούμε να παίζει πολύ δυνατά τα επόμενα χρόνια. Να πούμε εδώ ότι, όταν μεγάλοι αγοραστές ζητούν από τους Πορτογάλους να αγοράσουν λάδι με τριετή συμβόλαια και συγκεκριμένη ποιότητα σε σταθερή τιμή, οι τελευταίοι μπορούν και το υποστηρίζουν αυτό. Δυστυχώς, οι Έλληνες παραγωγοί αποφεύγουν ή δεν μπορούν να δεσμευθούν κατά τον ίδιο τρόπο και μοιραία αυτό κάποια στιγμή θα το βρούμε μπροστά μας».
Όλα τα παραπάνω καθιστούν σήμερα την ανάγκη συγκρότησης και υλοποίησης μια εθνικής στρατηγικής πιο επιτακτική από ποτέ. Ένα νέο τοπίο σχηματίζεται ταχύτατα. Νέες, ριζικές αλλαγές λαμβάνουν χώρα μέρα με τη μέρα, τη στιγμή που η Ελλάδα παρακολουθεί αμήχανα γείτονες και μη να εισέρχονται δυναμικά στη διεθνή αγορά ελαιολάδου με οργάνωση και σχέδιο, κάτι που λείπει από τον εγχώριο κλάδο της ελαιουργίας.
Ενδεικτική των ζυμώσεων που πραγματοποιούνται σε διεθνές σκηνικό είναι η εξέλιξη που μας μετέφερε μεγάλος εξαγωγέας ελαιολάδου: «Όταν μπήκαν οι δασμοί των ΗΠΑ στην Ισπανία, κάποιοι θριαμβολογούσαν ότι δημιουργείται μια μεγάλη ευκαιρία για μας. Πλέον, παρατηρούμε ότι άλλες χώρες κερδίζουν την αμερικανική αγορά εις βάρος μας. Οι τελευταίες έχουν επεκταθεί με μεγάλες φυτεύσεις στο νότιο ημισφαίριο και κυρίως στη Λατινική Αμερική, με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να προμηθεύονται λάδι ανά εξάμηνο».
Με πληροφορίες από https://www.tharrosnews.gr/ Αντώνης Πετρόγιαννης
