Αισίως φτάσαμε στο τέλος του Νοεμβρίου και στο κολυμβητήριο της Αμαλιάδας δεν έχει επιστρέψει η κανονικότητα. Και όταν λέμε κανονικότητα, εννοούμε την έναρξη των προπονήσεων των συλλόγων μέσα σε αυτό, με τα αγωνιστικά του τμήματα, με τις ακαδημίες του, τα τμήματα υδατοσφαίρισης κ.λπ. Οι αθλητές προπονούνται με την ιδιότητα του «αθλούμενου», του απλού πολίτη δηλαδή, με τον προπονητή τους να βρίσκεται στην εξέδρα και να δίνει οδηγίες. Χωρίς δικαίωμα εισόδου στον αγωνιστικό χώρο, όπου γυμνάζονται οι αθλητές.
Η εικόνα με τον Προπονητή, από την εξέδρα, να δίνει οδηγίες στον αθλητή του, μιλάει από μόνη της και λέει πολλά, κατά την κινέζικη παροιμία που λέει ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Αυτό θα κάνουμε σήμερα λοιπόν κι εμείς, μέσα σε καμιά χιλιάδα λέξεις, ίσως και λίγο παραπάνω, θα επιχειρήσουμε να τοποθετηθούμε, να αναλύσουμε το θέμα, να τονίσουμε τη σημασία και τις προεκτάσεις του. Πρόκειται εξάλλου για μια σπάνια εικόνα, καθώς στα κολυμβητήρια της υπόλοιπης Ελλάδας, δεν συνηθίζονται ανάλογες. Δηλαδή σύλλογοι να βρίσκονται εκτός και οι προπονητές τους να δίνουν οδηγίες από τις εξέδρες. Ο Αργύρης Σάκκος, αφού αρχικά υποχρεώθηκε να δίνει οδηγίες από την εξέδρα, στη συνέχεια μπήκε και στο κολυμβητήριο, με την ιδιότητά όμως του αθλούμενου και όχι του προπονητή.
Ο λόγος που δεν επιτρέπεται η είσοδος στούς προπονητές του Επειού, είναι ότι ο σύλλογος δεν έχει ολοκληρώσει τη σύναψη του συμφωνητικού το οποίο και θα του επιτρέψει τη χρήση της πισίνας. Οι αθλούμενοι μπορούν ως πολίτες να κολυμπήσουν υπό τις οδηγίες της προπονήτριας η οποία έχει προσληφθεί από τον Δήμο, ωστόσο γίνεται αντιληπτό ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό να συμβεί, καθώς μιλάμε για αθλητές συλλόγου, με συγκεκριμένο αδειούχο προπονητή, ο οποίος όπως είπαμε και παραπάνω είναι υποχρεωμένος να πληρώνει ως αθλούμενος, για να του επιτραπεί η είσοδος στο κολυμβητήριο.
Ο λόγος για τον οποίο ο Επειός δεν μπορεί ακόμα να μπει στο κολυμβητήριο, είναι ένα λογιστικό πρόβλημα. Ο σύλλογος με βάση το συμφωνητικό που έχει υπογράψει, δικαιούται αποχρέωσης των ημερών τις οποίες το κολυμβητήριο δεν λειτούργησε λόγω τεχνικών προβλημάτων, την αφαίρεση του προστίμου 15% που του έχει επιβληθεί διότι δεν υπάρχει τέτοιος όρος σε κανένα συμφωνητικό. Η συγκεκριμένη αποχρέωση έχει αναγνωριστεί από το ΝΠΔΔ το οποίο διαχειρίζεται το κολυμβητήριο. Το ποσό που πρέπει να αφαιρεθεί έχει αναγνωριστεί με απόφαση του Δ.Σ. του ΝΠΔΔ «Ο Ηλείος», έχει αναγνωριστεί από τον πρώην Πρόεδρο του συγκεκριμένου φορέα, αλλά και από τον πρώην Δήμαρχο Ήλιδας. Το πρόβλημα αυτό αναγνωρίζεται από τον νυν Πρόεδρο του φορέα αλλά και τον νυν Δήμαρχο Ήλιδας, οι οποίοι πριν λίγες μέρες σε πρόσφατες τοποθετήσεις τους on camera αναγνώρισαν το θέμα, ωστόσο στην πράξη, η αποχρέωση δεν γίνεται, παραμένοντας χαμένη μέσα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας.
Ο Επειός μάλιστα, συμβουλευόμενος νομικούς, διαπιστώνει ότι αν προχωρήσει στην πληρωμή ολόκληρου του ποσού, θα είναι σαν να αποδέχεται την οφειλή και μετά θα είναι πολύ δύσκολο να γίνει η αποχρέωση, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι είναι αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Και τα ερωτήματα που εγείρονται από αυτή την κατάσταση είναι πολλά. Πώς για παράδειγμα θα μπορέσει ο σύλλογος Επειός, να μπει στο κολυμβητήριο, να ξεκινήσει τις εγγραφές του, να ξεκινήσει τις προπονήσεις του; Με ποιον τρόπο θα γίνουν σεβαστοί οι όροι ενός συμφωνητικού, το οποίο δεν τηρείται από πλευράς Δήμου, είτε επειδή το κολυμβητήριο είχε βλάβες και δεν λειτουργούσε κανονικά, είτε επειδή ακόμα και ο όρος της αποχρέωσης για όσες μέρες το κολυμβητήριο δεν λειτουργεί, δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί; Και εν τέλει, πώς θα μπορέσει να ανταποκριθεί οικονομικά στις ήδη πολύ υψηλές τιμές χρήσης του κολυμβητηρίου (σε σχέση με τα όσα ισχύουν στην υπόλοιπη χώρα), για έναν σύλλογο ο οποίος εκτός από την ημιτελή λειτουργία της πισίνας, έχει να αντιμετωπίσει και διαφυγόντα έσοδα, καθώς είναι λογικό τις μέρες που η πισίνα μένει κλειστή να φεύγουν παιδιά και να πηγαίνουν σε άλλα αθλήματα να εγγραφούν; Με άλλα λόγια, η κατάσταση όπως τείνει να διαμορφωθεί, δεν επιτρέπει την ύπαρξη ενός συλλόγου, ο οποίος δεν θα μπορέσει να φανεί συνεπής στις πληρωμές του και να λειτουργήσει όπως πρέπει να λειτουργεί ένας κολυμβητικός σύλλογος ή αθλητικός σύλλογος.
Το πρόβλημα όμως αναδεικνύει και ακόμα ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Είναι ο σωματειακός αθλητισμός, μοντέλο το οποίο καλλιεργεί η χώρα μας εδώ και δεκαετίες. Το μοντέλο αυτό, το οποίο απαιτεί την ύπαρξη αναγνωρισμένων σωματείων, προπονητών, αθλητών. Ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι οι σύλλογοι οι οποίοι φιλοξενούνται σε δημόσιες δομές, δεν οφείλουν να καταβάλλουν το ποσό που τους αντιστοιχεί (ανεξάρτητα αν υπάρχουν και απόψεις οι οποίες υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν οι αθλητικές εγκαταστάσεις). Ουδείς επίσης μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι δημόσιες δομές πρέπει να παρέχονται στους πολίτες, ανεξαρτήτως αν ανήκον σε κάποιον σύλλογο ή όχι. Ουδείς μπορεί να αναιρέσει τη σημασία του μαζικού ή του σχολικού αθλητισμού, όμως παράλληλα δεν μπορεί να αναιρέσει και τη σημασία και δεσπόζουσα θέση του οργανωμένου ή αλλιώς λεγόμενου σωματειακού αθλητισμού. Δεν μπορεί με άλλα λόγια να κατασκευάζεται ένα κολυμβητήριο για τους νέους της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα να αποκλείονται αυτοί από τη δυνατότητα συμμετοχής του σε αγώνες, εντός ή εκτός των συνόρων, επειδή τα σωματεία, μέλη των αντίστοιχων Ομοσπονδιών, δεν έχουν πρόσβαση.
Με άλλα λόγια, πρέπει να βρεθεί άμεσα λύση, ώστε και τα σωματεία να μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τον Δήμο, παρέχοντας και την αντίστοιχη εκπαίδευση και προπόνηση στους αθλητές τους και αθλητές της περιοχής.
Συνοψίζοντας, η βιωσιμότητα του κολυμβητηρίου, για την οποία έχει γίνει πολύς λόγος και την οποία ο Δήμαρχος Ήλιδας σε πρόσφατη συνέντευξή του υπογράμμισε ότι είναι εφικτή, περνάει μέσα και από τη βιωσιμότητα των σωματείων, εκείνα τα οποία καλλιεργούν τον οργανωμένο αθλητισμό, συγκεκριμένα εδώ του υγρού στίβου, σωματεία τα οποία κάθε χρόνο αναδεικνύουν αθλητές και προάγουν -προβάλλοντας ταυτόχρονα -τον αθλητισμό και τον τόπο.
