Με Ιερή κατάνυξη και Εκκλησιαστική λαμπρότητα, μέσα στην Αναστάσιμη και πνευματική περίοδο της λαμπροφόρου Εορτής του Πάσχα, εορτάστηκε το διήμερο 1 και 2 Μαΐου ε.έ., η ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του γίγαντα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου στον ομώνυμο Ενοριακό Ιερό Ναό του, στο Δημοτικό Διαμέρισμα Λευκοχωρίου του Δήμου Πηνειού.
Την παραμονή της εορτής Δευτέρα 1 Μαΐου, με τις ευλογίες του Σεπτού μας Ποιμενάρχου κ.κ. Γερμανού, έγινε η υποδοχή υπό του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ωλένης κ.κ. Αθανασίου και την παρουσία του Ιερού Κλήρου της Τιμίας Κάρας της Οσίας Υπομονής, η οποία υπήρξε Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου η κατά κόσμον , Ελένη Δραγάση Παλαιολογίνα, σύζυγος του Εμμανουήλ Β’ του Παλαιολόγου και μητέρα των δύο τελευταίων Βυζαντινών Αυτοκρατόρων του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου και του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Δραγάση Παλαιολόγου. Την κάρα μετέφερε εκ της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας, όπου και φυλάσσεται ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου π. Αρκάδιος Ραζνύς, αδεία και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορίνθου κ.κ. Διονυσίου.
Ακολούθως τελέσθηκε ο Μέγας Αρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός , καθώς επίσης η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας του Αγίου και της Τιμίας Κάρας της Οσίας Υπομονής, σε ολόκληρο το Δημοτικό Διαμέρισμα, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής Γαστούνης και εν συνεχεία Ιερά Αγρυπνία.
Την κυρία ημέρα της εορτής Τρίτη 2 Μαΐου τελέσθηκε η Πανηγυρική Θεία Λειτουργιά μετ’αρτοκλασιών και Θείου Κηρύγματος υπό του Πανοσιολογιοτάτου Αρχιμανδρίτου π. Αρκαδίου Ραζνύ, του Πανοσολογιότατου Αρχιμανδρίτου π. Φιλαρέτου Σπανοπούλου, Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, καθώς επίσης και του οικείου εφημερίου π. Αθανασίου Μόσχου.
Στις διήμερες και μοναδικές αυτές λαμπρές Θρησκευτικές εκδηλώσεις της παραπάνω Ενορίας, προσήλθαν οι τοπικές αρχές του Δήμου Πηνειού και της ευρύτερης περιοχής, καθώς επίσης πλήθος φιλέορτων και ευλαβών Χριστιανών, προκειμένου να τιμήσουν τον εορτάζομενο Άγιο Αθανάσιο αλλά και να προσκυνήσουν την «Τιμία Κάρα της Οσίας Υπομονής», αφού τα Ιερά Λείψανα των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, φανερώνουν ότι τα σώματά τους, υπήρξαν ναός του Παναγίου Πνεύματος και μαζί με την αγιασμένη ψυχή τους, αγωνίσθηκαν το καλό αγώνα της πίστης και της αγάπης προς το Θεό και τους ανθρώπους. Επιπλέον δε τα Ιερά Λείψανα αποτελούν και τρανή απόδειξη της αναστάσεως των σωμάτων μας, κατά την τελική και δίκαιη κρίση του Θεού!
«ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΟΣΙΑΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ»
Η Αγία Υπομονή ήταν η βασίλισσα του Βυζαντίου Αυγούστα Ελένη – Δραγάση Παλαιολόγου. Ήταν κόρη του Αυτοκράτορα των Σλάβων Κωνσταντίνου Δραγάση. Έγινε Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου ως σύζυγος του Εμμανουήλ Β’ του Παλαιολόγου. Είχε 6 παιδιά και ως αυτοκράτειρα, κατά τον φιλόσοφο Γεώργιο Πλήθων Γεμιστό, διακρινόταν για τη σωφροσύνη της και την δικαιοσύνη της. Ήταν η μητέρα του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ο Αυτοκράτορας σύζυγός της έγινε αργότερα μοναχός με το όνομα Ματθαίος και μετά το θάνατό του έγινε και η ίδια μοναχή στο μοναστήρι της Κυρά – Μάρθας. Ήταν μια μοναχή σαν όλες τις άλλες και, ακόμη και αν ήταν αυτοκράτειρα, έκανε όλα τα διακονήματα στο μοναστήρι.
Η Αγία Υπομονή βοήθησε να ιδρυθεί ένας οίκος ευγηρίας, με το όνομα: «Η ελπίδα των απελπισμένων», στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας όπου φυλασσόταν το σκήνωμα του Αγίου Παταπίου.
Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης συνέβη κατά την στιγμή που εκείνη και ο σύζυγός της είχαν εξοριστεί (1390 – 1392).Ο Θεός ευδόκησε να μην ζήσει τις τελευταίες τραγικές στιγμές της Αυτοκρατορίας, τρία χρόνια πριν η Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα του Βυζαντίου, πέσει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων, έπειτα από μακρά πολιορκία. Την κάλεσε κοντά Του στις 13 Μαρτίου 1450, έχοντας διανύσει 35 χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και 25 ως ταπεινή μοναχή. Στην πτώση της Κωνσταντινούπολης ο Αυτοκράτορας υιός της, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ως γνωστόν πέθανε στη μάχη. Η Αγία Υπομονή ετάφη στη μονή του Παντοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί ετάφησαν ο Αυτοκράτορας σύζυγός της και τρία από τα παιδιά τους (εκ των οποίων τα 2 ήταν μοναχοί).
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής του Αυτοκράτορα (ανιψιός της Αγίας Υπομονής) μετέφερε στο βουνό Γεράνεια στη Νότια Ελλάδα (κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο του Αγίου Παταπίου σε μια σπηλιά, κοντά στην πόλη Θέρμαι (το σημερινό Λουτράκι), που ήταν ήδη ασκητήριο μοναχών από τον 11ο αιώνα μ.Χ. Στο σπήλαιο αυτό βρέθηκε Βυζαντινή αγιογραφία της Αγίας Υπομονής και η Αγία Κάρα της. Στο σπήλαιο αυτό χτίστηκε το 1952 από τον σεβάσμιο γέροντα Νεκτάριο Μαρμαρινό το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου, όπου και φυλάσσεται η σεπτή Κάρα της Αγίας Υπομονής. Η μνήμη της Οσίας και Θεοφόρου μητρός ημών Υπομονής, τελείται την 13η Μαρτίου και 29η Μαΐου και στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Πύργου, υπάρχει ένθρονη Ιερά Εικόνα της.
Είναι πραγματικότητα πως όλοι στην ζωή μας, έχουμε ανάγκη την Αγία Υπομονή διότι δίχως αυτή την μεγάλη αρετή της υπομονής μπορεί να πορευόμαστε προς το λάθος. Όμως όταν θα κάνουμε υπομονή τότε ο Θεός θα μας δείξει το σωστό. Γι’ αυτό δεν πρέπει να είμαστε ανυπόμονοι και να βιαζόμαστε αλλά να περιμένουμε και η κατάλληλη στιγμή που είναι προορισμένη και για εμάς θα έρθει. Να περιμένουμε πριν πάρουμε την τελική απόφαση, να περιμένουμε πριν απογοητευτούμε, να περιμένουμε μέχρι να δούμε με τα μάτιά μας τα Θαύματα. Γιατί στο τέλος εκείνος που πιστεύει και υπομένει, ο Θεός τον ελεεί. ΑΜΗΝ!
Απολυτίκιον Ήχος πλ. α’. Τον Συνάναρχον Λόγον.
Την κλεινήν βασιλίδα εγκωμιάσωμεν, Υπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού, εν αγάπη ακλινεί, ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες, θραύσον, λιταίς σου ημών δεσμούς ανόμους, άνασσα.
«ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ»
Είναι αρκετές οι εμφανίσεις της Αγίας Υπομονής, τα τελευταία χρόνια σε ευσεβείς αλλά και μη χριστιανούς. Μία από αυτές τις θαυμαστές εμφανίσεις της, είναι και η παρακάτω:
Η Αγία Υπομονή εμφανίσθηκε ως μοναχή σε κάτοικο των Αθηνών που εργαζόταν σε Ταξί. Τον σταμάτησε και ζήτησε να κατευθυνθεί προς το Λουτράκι. Ο ταξιτζής είχε καρκίνο του δέρματος στα χέρια του και βρισκόταν σε μεγάλη απελπισία. Καθ’ οδόν η μοναχή που φορούσε ένα κουκούλι με κόκκινο σταυρό τον ρώτησε. Γιατί είσαι μελαγχολικός; Και εκείνος δεν δίστασε να ομολογήσει όλη την αλήθεια. Μετά τον ρώτησε αν θέλει να τον σταυρώσει για να γίνει καλά και εκείνος δέχθηκε. Σε λίγο όμως τον έπιασε υπνηλία και παρεκάλεσε την μοναχή να σταθούν λίγο για να μην σκοτωθούν.
Είχαν φθάσει κοντά στα διόδια και εύκολα θα έβρισκαν άλλο ταξί αν εκείνη βιαζόταν. Κάθησε στην άκρη του δρόμου και τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε διαπίστωσε ότι τα χέρια του είχαν γίνει καλά, αλλά η μοναχή είχε εξαφανιστεί. Ρώτησε τους ανθρώπους των διοδίων μήπως είδανε καμμία μοναχή εκεί κοντά, αλλά κανείς δεν την είχε δει. Τότε συγκλονισμένος γύρισε στο Ταξί του και κατάλαβε ότι κάποια Αγία ήταν και έγινε άφαντη. Κατευθύνθηκε μετά στον γιατρό του και του διηγήθηκε το περιστατικό. Την στιγμή εκείνη έπεσε το μάτι του σε μια εικόνα που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο του Ιατρείου. Πετάχθηκε από το κάθισμά του και φώναξε: Αυτή ήταν. (Σημειωτέον ότι η εικόνα ήταν της Αγίας Υπομονής). Έτσι έμαθε ποια ήταν εκείνη που τον θεράπευσε και τον γλύτωσε από την ασθένεια και από την απελπισία του. Το κουκούλι με τον κόκκινο σταυρό έδειχνε την καταγωγή πριν γίνει Αυτοκρατόρισσα του Βυζαντίου και με αυτό το μοναχικό σχήμα τελείωσε και την επίγεια ζωή της.
