Από κούρεμα του δανείου ως ανταλλαγή του σπιτιού με μικρότερο προβλέπουν τα σχέδια
– Ποιοι μπορούν να πετύχουν ευνοϊκότερους όρους και ποιοι κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους
– Στόχος η μείωση των κόκκινων δανείων που απειλούν την σταθερότητα των τραπεζών
Η αδυναμία των τραπεζών να πετύχουν τους φιλόδοξους στόχους της μείωσης των “κόκκινων” δανείων, πράγμα που ενδεχομένως να σημάνει προβλήματα στα επόμενα stress tests, αλλά και στον έλεγχο από την εποπτική αρχή της ΕΚΤ, τις οδηγεί στην απόφαση να προχωρήσουν σε πιο επιθετικές μορφές ρύθμισης των ενυπόθηκων δανείων.
Αυτό αφορά τα στεγαστικά δάνεια που είναι σε καθυστέρηση μεγαλύτερη των 90 ημερών, καθώς και άλλα δάνεια για τα οποία δόθηκαν εγγυήσεις με την υποθήκευση ακινήτου.
Οι τράπεζες έχουν στη φαρέτρα τους τέσσερα νέα σχέδια σχέδια με ρυθμίσεις των “κόκκινων” στεγαστικών δανείων ή δανείων με υποθήκη ακίνητο βγάζουν από τα συρτάρια οι 4 συστημικές τράπεζες, από τα οποία το ένα διακρίνεται σε 3 παραλλαγές.
Μάλιστα το σχέδιο με τις τρεις παραλλαγές φτάνει ακόμα και στο “κούρεμα” μέρους της οφειλής του δανειολήπτη.
Η πρώτη ρύθμιση είναι η πώληση του προσημειωμένου ακινήτου και η απαλλαγή του δανειολήπτη από τα χρέη του.
Αυτό σημαίνει ότι ο δανειολήπτης παραδίδει το ακίνητο, με ή χωρίς τη θέλησή του στην τράπεζα, και η τελευταία είτε το πουλάει ή το εκμεταλλεύεται.
Η πρακτική αυτή θα εφαρμοστεί σε περιπτώσεις δανειοληπτών που δεν έχουν σοβαρές πιθανότητες, ακόμη και με μείωση της δόσης, να αποπληρώσουν το χρέος τους.
Οι τράπεζες εκτιμούν ότι αρκετοί θα είναι οι δανειολήπτες που θα αποδεχθούν αυτή τη λύση, αφού παραδίδοντας τα …κλειδιά του σπιτιού τους, θα απαλλάσσονται από τα χρέη τους.
Το δεύτερο σχέδιο περιλαμβάνει την ανταλλαγή του ακινήτου με μικρότερο.
Οι τράπεζες θα προτείνουν σε δανειολήπτες με χαμηλά εισοδήματα να ανταλλάξουν το ακίνητό τους με μικρότερο, με ταυτόχρονη μείωση του χρέους τους.
Έτσι, η τράπεζα θα εκμεταλλευτεί το μεγαλύτερο ακίνητο και ο δανειολήπτης θα πληρώνει χαμηλότερη δόση, καθώς το χρέος του θα προσαρμοστεί στην εμπορική αξία του μικρότερου ακινήτου.
Η τρίτη ρύθμιση είναι το βαρύ πυροβολικό κυριολεκτικά των τραπεζών. Με αυτή ελπίζουν ότι θα δελεάσουν και θα διευκολύνουν εκείνους που θέλουν να πληρώσουν το δάνειό τους, αλλά αδυνατούν πραγματικά.
Εδώ η λύση περιλαμβάνει ακόμα και ¨κούρεμα¨ ενός μέρους της οφειλής. Στη ρύθμιση αυτή υπάρχουν τρεις παραλλαγές.
Σύμφωνα με την πρώτη παραλλαγή το δάνειο χωρίζεται σε δύο τμήματα. Στο τμήμα που είναι ίσο με την εμπορική αξία του ακινήτου και στο υπερβάλλον.
Ο δανειολήπτης καλείται να εξυπηρετεί το “κομμάτι” που είναι ίσο με την εμπορική αξία και φυσικά πληρώνει μικρότερες δόσεις. Το υπερβάλλον ποσό της εμπορικής αξίας “παγώνει” μέχρι την εξόφληση του δανείου που εξυπηρετείται.
Αν ο δανειολήπτης είναι συνεπής και εξοφλήσει το πρώτο τμήμα, τότε στο τέλος διαγράφεται το μέρος του δανείου που έχει ¨παγώσει¨.
Παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι το ανεξόφλητο δάνειο είναι 210.000 ευρώ και η εμπορική αξία του σπιτιού ανέρχεται σήμερα σε 140.000 ευρώ. Ο δανειολήπτης θα πληρώνει δόσεις και θα εξυπηρετεί το ποσό των 140.000 ευρώ και σε περίπτωση που είναι συνεπής και εξοφλήσει το δάνειο, τότε θα διαγραφούν, δηλαδή θα του χαριστούν οι 70.000 ευρώ.
Η δεύτερη παραλλαγή στηρίζεται ακριβώς στον προαναφερόμενο διαχωρισμό του δανείου σε δύο τμήματα. Ομως, τα δύο ποσά αυξομειώνονται ανάλογα με την πορεία της εμπορικής αξίας του ακινήτου. Αν αυτή αυξηθεί, τότε κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια αναπροσαρμόζονται τα δύο τμήματα, αυξάνει το σκέλος του δανείου που ανταποκρίνεται στην εμπορική αξία του σπιτιού και μειώνεται το ποσό που είναι “παγωμένο”.
Στο τέλος αν εξοφληθεί το πρώτο τμήμα, χαρίζεται το υπόλοιπο του “παγωμένου” ποσού και το ακίνητο περνάει στην ιδιοκτησία του δανειολήπτη.
Η τρίτη παραλλαγή μοιάζει με τη δεύτερη, αλλά το κριτήριο της αναπροσαρμογής δεν είναι η εμπορική αξία του ακινήτου, αλλά τα εισοδήματα του δανειολήπτη.
Κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια εξετάζεται η οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη και σε περίπτωση που αυτή έχει βελτιωθεί, αυξάνεται και το ποσό του δανείου το οποίο εξυπηρετεί και μειώνεται ταυτόχρονα το “παγωμένο” τμήμα και αυτό διαγράφεται όταν αποπληρωθεί το δάνειο για το οποίο ο δανειολήπτης πληρώνει τη δόση.
Η τέταρτη ρύθμιση περιλαμβάνει παράδοση των κλειδιών του σπιτιού . Πυρήνας αυτής της ρύθμισης είναι η συμφωνία του δανειολήπτη να παραδώσει στην τράπεζα το κλειδί του ακινήτου που έχει αποκτηθεί με δάνειο το οποίο δεν εξυπηρετείται. Η συμφωνία τράπεζας και δανειολήπτη θα προβλέπει ότι ο τελευταίος θα συνεχίσει να μένει στο ακίνητο, καταβάλλοντας ενοίκιο στην τράπεζα, μέχρις ότου η τράπεζα βρει αγοραστή για το ακίνητο ή ο ίδιος ο αγοραστής μπορέσει να αγοράσει το ακίνητο έναντι τιμήματος που θα ορίσει η τράπεζα με βάση τις τιμές της αγοράς.
www.newsit.gr
