«Παραδίδω κοιτάζοντας ευθυτενώς στα μάτια την τοπική κοινωνία»
«Δεν επέλεξα να καταγραφώ ιστορικά ως ρίψασπις…»
“Την προβληματική υπηρεσία που παρέλαβα τη μετέτρεψαν σε «πολεμική ενέδρα» εναντίον ενός «άοπλου»”
«Το συμφέρον της κρουαζιέρας, αλλά και της τοπικής κοινωνίας πρέπει να αποτελούν το ύψιστο καθήκον του καθενός μας, αλλά και την άμεση προτεραιότητα»
Ανοιχτή επιστολή
Πριν τέσσερα χρόνια, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του ΔΛΤΠ, δεσμεύτηκα να δώσω όλες μου τις δυνάμεις για την προκοπή του τόπου μου, διοικώντας πέρα από παρατάξεις, κόμματα και προσωπικά συμφέροντα.
Το δημόσιο δεν το επέλεξα ως βιοποριστικό μου επάγγελμα, ούτε επιδίωξα, μέσω της κατοχής μιας δημόσιας θέσης εξουσίας, να…«αποκατασταθώ οικονομικά»!!
Ο δρόμος αποδείχτηκε δύσβατος, καθότι το επάγγελμά μου, αυτό του εκδότη και διευθυντή Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, υπήρξε η αφορμή άσκησης κριτικής, όχι καλόπιστης, αλλά κακεντρεχούς, παραδόπιστης, βίαιης και προβοκατόρικης, για μικροπολιτικούς και μόνο λόγους.
Παρά ταύτα δεν λύγισα και δεν επέλεξα να καταγραφώ ιστορικά ως ρίψασπις, δεν θέλησα να κάνω το χατίρι σε αυτούς που πίστεψαν ότι λόγω της άσκησης των καθηκόντων μου στο ΔΛΤΠ, ως Πρόεδρός το
- με στόχο η «γκρίζα αλάνα» να μετατραπεί σε ένα υπερσύγχρονο τουριστικό λιμάνι, με τα έργα ανάπλασης της χερσαίας ζώνης που έχουν ήδη δρομολογηθεί.
Λυπούμαι που τελικά δεν κατάφερα να φανώ αντάξιος των Ναυτιλιακών εταιριών, οι οποίες με εμπιστεύθηκαν και εμένα και το λιμάνι μας, εκ του λόγου ότι κάποιοι συναθροισμένοι σε μία ετερόκλητη ομάδα, στον βωμό της προσωπικής ανέλιξης τους (πολιτικής, οικονομικής, υπηρεσιακής), στάθηκαν εμπόδιο στον στόχο μου.
Η επέκταση του χώρου ISPS, ως προϋπόθεση δημιουργίας ενός ασφαλούς λιμένα (η δεξαμενή παροχής νερού στα κρουαζιερόπλοια πχ. είναι στο έλεος του Θεού) πολεμήθηκε από την πρώτη στιγμή λυσσαλέα.
Η παρανομία, η ασυλία, η συναλλαγή, οι «φωτογραφικές» επιλογές με δωρεάν παροχές και παραχωρήσεις, ή υπόγειες αντιπαροχές, δυστυχώς, ζουν και βασιλεύουν σε βάρος της ίδιας της κρουαζιέρας.
Και κάποιοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, αντί να ντρέπονται.
Οι «νεκροθάφτες» της κρουαζιέρας, καθώς και της τοπικής κοινωνίας μας, γιατί ενώ οι τζίροι συνεχώς μειώνονται, αυτοί περί άλλων τυρβάζουν.
Αρμέγουν (ιδιοτελώς φυσικά ) τη «γαλακτοφόρο αγελάδα» της κρουαζιέρας, αδιαφορώντας ότι αργοπεθαίνει εξαιτίας τους.
Πόσα ήσαν αλήθεια τα πούλμαν κρουαζιέρας το 2012;
Και πιο το όφελος των ναυτιλιακών εταιριών τότε και τώρα;
Πόσες είναι οι πιστοποιημένες προτάσεις εναλλακτικού τουρισμού προς το αρμόδιο υπουργείο, για τους τουρίστες των Ναυτιλιακών Εταιρειών που επιλέγουν το λιμάνι «Γιάννης Σπ. Λάτσης»;
Δυστυχώς δεν υπάρχει ντροπή, δεν υπάρχει έλεγχος, δεν υπάρχει διαφάνεια, δεν υπάρχει παρέμβαση από κανέναν μέχρι σήμερα.
Η εξυπηρέτηση (ιδιοτελώς βέβαια) του κάθε Θανάση, Γιώργη, Νίκου, Δημήτρη (τυχαία τα ονόματα) προέχει γι’ αυτούς που θέλουν να κάνουν «κουμάντο» και στο τουριστικό λιμάνι μας.
Δεσμεύομαι να σταθώ στο πλευρό του νέου Δημάρχου – θα είμαι στη διάθεσή του σε ότι κρίνει οτιδήποτε μπορώ να του φανώ χρήσιμος – και όσων πρεσβεύουν και θέλουν να αποδείξουν στην πράξη, ότι επιθυμούν μια πραγματική αλλαγή στο «βασίλειο της παραοικονομίας», σε όλα τα επίπεδα.
Γιατί τελικά το συμφέρον της κρουαζιέρας, αλλά και της τοπικής κοινωνίας πρέπει να αποτελούν το ύψιστο καθήκον του καθενός μας, αλλά και την άμεση προτεραιότητα.
Με εκτίμηση
Λεωνίδας Βαρουξής
Πρώην Πρόεδρος ΔΛΤΠ