Με αυτά τα λόγια χιλιάδες νέοι παρηγορούν τους γονείς τους τη σκληρή ώρα του αποχαιρετισμού, όταν μεταναστεύουν στο εξωτερικό για να κυνηγήσουν το όνειρο…
Στις βαλίτσες τους κουβαλάνε τα πτυχία τους, το βουβό θυμό τους κι ένα δάκρυ για την πατρίδα, που τους διώχνει σαν ανεπιθύμητους… Για την πατρίδα που δαπάνησε τεράστια ποσά στην εκπαίδευσή τους και τώρα τους εξάγει, γιατί δεν φρόντισε ν’ απολαύσει τους καρπούς αυτής της εκπαίδευσης δημιουργώντας θέσεις εργασίας! Αντίθετα, άλλες χώρες που έχουν δημιουργήσει πολιτική προσέλκυσης πτυχιούχων, καλοδέχονται τους «ετοιμοπαράδοτους» επιστήμονες, που θα τους χρησιμοποιήσουν στις κατάλληλες θέσεις, χωρίς να έχουν κάνει έξοδα για να τους εκπαιδεύσουν.
Η οικονομική κρίση «σκότωσε» τα όνειρα των νέων. Η ανεργία που έχει “σκαρφαλώσει” στα ύψη, οι χαμηλοί μισθοί, η αναξιοκρατία και η διαφθορά, τροφοδοτούν πλέον το σύγχρονο κύμα της ελληνικής μετανάστευσης. Η γενιά της ξέφρενης ανεμελιάς συνετρίβη κατά την προσγείωση στην πραγματικότητα.
Κάθε οικογένεια και ένας μετανάστης. Και όλοι ζουν με την προσμονή του καλοκαιριού. Αν η εταιρεία δώσει άδεια…
Ευτυχώς που υπάρχει και το «skype»! Όμως σε πέντε ηλεκτρονικά λεπτά τι να πεις; Για ποιό καημό, ποιό όνειρο και πόνο, πώς να τσουγκρίσεις το ποτήρι στη χαρά;
Παλιά στην ξενιτειά ζητούσαν δυνατά κορμιά.
Τώρα ζητούν δυνατά μυαλά.
Τα Ελληνικά μυαλά…
Οι Έλληνες παίρνουν και πάλι το δρόμο της μετανάστευσης, για να αναζητήσουν τη δική τους Ιθάκη, που θα τους επιτρέπει τουλάχιστον να ονειρεύονται….