Μάλλον ξυπνήσαμε σε άλλη χώρα και όχι στην Ελλάδα. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο απόλυτος ενθουσιασμός για το πιλοτικό πρόγραμμα «Rebrain Greece» που στοχεύει στον επαναπατρισμό Ελλήνων που δουλεύουν στο εξωτερικό και την αποτροπή άλλων από το να φύγουν. Παρόλο που ως ιδέα κινείται στη σωστή κατεύθυνση, εν τέλει φοβάμαι ότι πρόκειται για την απόλυτη επικοινωνιακή κίνηση εντυπωσιασμού.
Καταρχάς εστιάζει σε ένα απειροελάχιστο κομμάτι του εργατικού δυναμικού, δίνοντας κίνητρα επιδοματικού χαρακτήρα, σε τόσο λίγες εταιρίες, που κινείται στα όρια του αθέμιτου ανταγωνισμού. Όταν τα τελευταία χρόνια έχουν μεταναστεύσει μισό εκατομμύριο Έλληνες, όταν δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις για 5.500 χιλιάδες πτυχιούχους που εργάζονται σε υπουργεία και εποπτευόμενους δημόσιους φορείς, όταν τα αρνητικά ισοζύγια προσλήψεων-απολύσεων διαδέχονται το ένα το άλλο, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να πανηγυρίζουμε για την προσπάθεια επαναπατρισμού 500 Ελλήνων εργαζομένων του εξωτερικού, έστω και αν πρόκειται για πιλοτικό πρόγραμμα.
Κατά δεύτερον, δεν έχει λάβει καθόλου υπόψιν τα work ethics που ισχύουν στις προηγμένες χώρες, τις οποίες προτιμούν οι Έλληνες μετανάστες. Πέραν του χαοτικά υψηλότερου αντίστοιχου μισθού που απολαμβάνουν στις εταιρείες της δυτικής Ευρώπης –κυρίως-, υπάρχει καθεστώς προστασίας των εργαζομένων με τήρηση των ωραρίων, bonus αποδοτικότητας, lunch breaks και άλλες πρακτικές, που στην Ελλάδα θεωρούνται «παροχές» και όχι ο κανόνας. Το σημαντικότερο όμως είναι οι κανόνες συμπεριφοράς, όπως ορίζονται από τα τμήματα HR και στοχεύουν στη δημιουργία ενός φιλικού περιβάλοντος για τους εργαζομένους.
Το σχέδιο Δράσης Ευφυών Πολιτικών για την Αγορά Εργασίας, που ενσωματώνει την τεχνολογία ανάλυσης μεγάλου όγκου δεδομένων (big data analytics) είναι σαφώς ένα τεράστιο βήμα προς το μέλλον, αν εφαρμοστεί σωστά, όπως κάνουν τεράστιες εταιρείες παγκοσμίως. Όπως και η συζήτηση περί τεχνητής νοημοσύνης, μηχανικής εκμάθησης, αυτοματοποίησης και εκμάθησης ψηφιακών δεξιοτήτων. Δυστυχώς, όμως αυτά ακούγονται έτσι ακριβώς… δηλαδή ως συζήτηση.
Γιατί ένα περιβάλλον με πολύ υψηλή άμεση φορολογία και υπερβολικά πολλούς και «κρυφούς» έμμεσους φόρους λειτουργεί αποτρεπτικά για τη δημιουργία μια νέας επιχείρησης, μιας νέας ιδέας, ώστε τα λαμπρά μυαλά που έχουν φύγει ή σκοπεύουν να φύγουν να κάνουν αυτό που λέμε «κάτι δικό τους».
Επιπλέον, ένα εργασιακό περιβάλλον που κινείται με το δόγμα «να λες κι ευχαριστώ που έχεις δουλειά», δεν θα αλλάξει εν μια νυκτί με την… εκμάθηση ψηφιακών δεξιοτήτων, ώστε να προσελκύσει τους πραγματικά «άριστους».
Επειδή όμως ζούμε στην Ελλάδα και όχι σε ένα παράλληλο σύμπαν, πρέπει να υπάρξει μια συνδυαστική προσέγγιση των μεγαλεπίβολων σχεδίων του Rebrain Greece, με ένα πιο πρακτικό σχεδιασμό, ο οποίος θα ξεκινά από τη μείωση της φορολογίας και των εργοδοτικών εισφορών, τη δημιουργία κινήτρων για νέες εταιρίες και νέες προσλήψεις και θα καταλήγει στην ουσιαστική βελτίωση των εργασιακών σχέσεων.
