Η πρόταση είναι παλιά, όμως έρχεται και πάλι… στο τραπέζι. Όπως αυτή εκφράζεται από τον καθηγητή του ΑΠΘ Θεόδωρο Αυγερινό και δημοσιεύθηκε στο «Βήμα»! Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαιότητα , γινόταν για 1.160 συνεχή χρόνια στην Ολυμπία της Ηλίας, στην Πελοπόννησο. Το 1890 αποφασίστηκε η επαναλειτουργία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων το 1896, με έναρξη στην Αθήνα. Όμως τότε ο εμπνευστής της ανασύστασης των αγώνων, Γάλλος βαρώνος , Πιέρ ντε Κουμπερτέν, είπε ότι οι αγώνες θα πρέπει κάθε τετραετία να μεταφέρονται σε άλλη χώρα, προκειμένου να μυηθούν όλοι οι νέοι του κόσμου στο αγωνιστικό πνεύμα. Έτσι κι έγινε, ώστε κάθε τέσσερα χρόνια οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελούνται σε άλλη χώρα. Αλλά οι σημερινοί αγώνες δεν έχουν καμιά σχέση με τους πρώτους της Αθήνας του 1896. Έχουν υπεργιγαντωθεί , ώστε η διεξαγωγή τους σε μια χώρα απαιτεί κολοσσιαία χρηματικά ποσά, που δεν μπορεί να αναλάβει κάθε κράτος. Οι Ο.Α. της Αθήνας του 2004 κόστισαν επίσημα 8 δις Ευρώ, αλλά ανεπίσημα 13. Μετά οι Ο.Α. του Πεκίνου και του Λονδίνου κυμάνθηκαν γύρω στα 40 δις. Για την Βραζιλία δεν δόθηκαν ακριβείς αριθμοί, γιατί δημιουργήθηκαν, ως προς την ανάληψη των αγώνων, μεγάλες κοινωνικές αναταραχές.
Έτσι, υπάρχουν πολλές αρνήσεις από πολλούς λαούς, προκριμένου να ξοδέψουν του κόσμου τα λεφτά για ένα πανηγύρι τριών εβδομάδων.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι θα πρέπει οι Ολυμπιακοί να γίνονται μόνιμα σε μια χώρα. Βέβαια , θα μπορούσε κανείς να πει ότι υπάρχουν πολλές πόλεις σε μεγάλες χώρες, που είναι σε θέση να αναλάβουν τη μόνιμη διεξαγωγή τους.
Εμείς, επ’ αυτού λέμε, ΟΧΙ, γιατί οι ιεροί αγώνες θα πρέπει να γυρίσουν στην πατρίδα καταγωγής τους, δηλαδή στην Ελλάδα.
Κάποιος θα αντιτείνει εδώ, ότι αυτήν την πρόταση είχε κάνει ήδη κι ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1976 και απορρίφθηκε μετά «βαΐων και κλάδων». Αυτό έγινε , γιατί τότε το κόστος δεν ήταν το σημερινό. Σήμερα, άλλαξαν τα δεδομένα κι οι προϋποθέσεις, μα κι οι αντιλήψεις.
Ιδού όμως η πρόταση :
Η αρχαία Ολυμπία δεν ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα, αλλά η πρόταση είναι η τελετή έναρξης και λήξης να γίνεται στο ανακαινισμένο Στάδιό της, ενώ οι Αγώνες να διεξάγονται στον Πύργο, την Καλαμάτα και την Πάτρα. Δηλαδή, στο δυτικό τόξο της Πελοποννήσου. Σήμερα ήδη οι σύγχρονοι αγώνες δεν διεξάγονται σε ένα τόπο, αλλά διαμοιράζονται, λόγω της φύσης των αθλημάτων. Όμως στο αναφερθέν τόξο θα πρέπει να δημιουργηθούν προοδευτικά, κοντά στις υπάρχουσες, και νέες βασικές υποδομές. Τόσο αθλητικές, όσο διαμονής και θαλάσσιου τουρισμού. Ακόμη θα πρέπει να κατασκευαστούν δύο τουλάχιστον σύγχρονα αεροδρόμια και να συνδεθεί η Πάτρα, ο Πύργος κι η Καλαμάτα με υπέρ σύγχρονα τρένα, που να καλύπτουν αυτήν τη διαδρομή σε 1 ώρα. Στο Μέξικο Σίτυ, όταν έγιναν οι Ολυμπιακοί το 1968 η μετακίνηση των αθλητών μέσα στην πόλη με λεωφορείο , έπαιρνε δυο ώρες.
Στο αναφερθέν τόξο θα πρέπει να δημιουργηθούν οι απαραίτητες πρόσθετες αθλητικές εγκαταστάσεις, για να μπορούν εκεί να διεξάγονται προοδευτικά Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα . Επίσης , θα προσκληθούν οι διεθνείς Ομοσπονδίες να δημιουργήσουν εκεί δικά τους προπονητικά κέντρα, γιατί το κλίμα της δυτικής Πελοποννήσου είναι ήπιο όλη τη χρονιά.
Εάν γίνουν όλ’ αυτά σε βάθος χρόνου και ακολουθηθεί η πρέπουσα πολιτική, τότε οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα πέσουν , ως ώριμο φρούτο και θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Όταν κάτι ήταν εφικτό σε χαλεπούς καιρούς του παρελθόντος για περισσότερα από χίλια χρόνια, γιατί να μην μπορεί να επαναληφθεί σήμερα ;
