Συμπληρώθηκαν σήμερα 10 Μαρτίου 2019, με την χάρη του Τριαδικού Θεού 29 συναπτά έτη από την χειροτονία μου, εις τον δεύτερο βαθμό της Ιερωσύνης, λαμβάνοντας την Ιερή Παρακαταθήκη, υπό του Σεπτού μας Ποιμενάρχου κ.κ. Γερμανού, εις τον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Σκουροχωρίου, ενώ παράλληλα στις 13 Μαρτίου 1990, άρχισα την Ιερατική μου διακονία εις τον Ιερό Ναο του Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου, ως Εφημέριος μέχρι όσο ακόμη είναι το θέλημα του Θεού αλλά και του Επισκόπου μας.
Τίποτε ανώτερο και τίποτε αγιότερο αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου, δεν υπάρχει από το Ύψιστο και Μοναδικό Υπούργημα αυτό της Ιερωσύνης! Οι Ιερείς δεν είμαστε Δημόσιοι Υπάλληλοι, αλλά Θρησκευτικοί Λειτουργοί. ¨Όλοι οι Ιερείς έχουν Φώς Χριστού! Η Ιερωσύνη δεν είναι απόλαυση, δεν είναι άνεση, δεν είναι εξουσία κοσμική, επίσης δεν είναι έπαινος ανθρώπινος…Η Ιερωσύνη είναι Σταυρός, είναι Θυσία!
Το δε έργο μας είναι ισόβιο, πολυποίκιλο και σημαντικό διότι ο κάθε Ιερέας στην Ενορία του, αρπάζει τον άνθρωπο από τον κόσμο της αμαρτίας και να τον δίδει στον Θεό, όπως μας λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Πρέπει λοιπόν να πρέπει να κρατάμε μέσα μας, την πατροπαράδοτη Θεοσέβεια των πατέρων μας και την ευλάβεια των προγόνων μας, μένοντας συνέχεια σταθεροί και ακλόνητοι την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας, ώστε να καταστούμε άξιοι Ιερείς που θα δείχνουμε τον δρόμο της Πίστεως και θα οδηγούμε τους ανθρώπους στην Σωτηρία, στην λύτρωση και τον Αγιασμό!
Παράλληλα πρέπει να κρατάμε την Ιστορία την Παράδοση, τον Πολιτισμό και τα Ζώπυρα Ιδανικά της Πατρίδας μας. Πρέπει επίσης να είμαστε συνεχώς και αδιαλείπτως κοντά στον λαό και στον κόπο των ανθρώπων, μοιραζόμενοι την αγωνία, την χαρά και την λύπη όλων, απλώνοντας συνεχώς την αγκαλιά μας.
Όμως και η Πολιτεία αλλά και οι Χριστιανοί σε κάθε Ενορία πρέπει να τιμούν, να αγαπούν, αλλά και να ενδιαφέρονται για τον Ιερέα τους, προκειμένου να ευοδωθεί η Ιερή Αποστολή του!
