«Έφυγε» στις 27 Ιουλίου του 1992
Είκοσι επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο της ταλαντούχας και αγαπημένης ηθοποιού Τζένης Καρέζη. 27 Ιουλίου του 1992 φεύγει από τη ζωή αφήνoντας πίσω ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. H Τζένη Καρέζη γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά επειδή οι γονείς της ήταν εκπαιδευτικοί, από πολύ μικρή ηλικία τους ακολουθούσε στις διάφορες μεταθέσεις τους. Ο πατέρας, ο Κωνσταντίνος Καρπούζης, γυμνασιάρχης από εκείνους τους αυστηρούς και πατριαρχικούς χαρακτήρες , καταγόταν από το Μεσολόγγι. Η μητέρα της , η κυρία Θεώνη, δασκάλα, ένας γλυκός άνθρωπος, με ευαισθησίες κι απέραντη αγάπη για τη κόρη της ήταν από το Αίγιο, όπου η Τζένη έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της.
Τέλη της δεκαετίας του ’30.Η μικρή Ευγενούλα, όρθια, με φιλους και συγγενείς στη θάλασσα στο Αίγιο /Αρχείο οικογένειας Καζάκου
Στα Σελιανίτικα η Ευγενία Καρπούζη πέρασε πολλά καλοκαίρια . Ακόμη κι όταν έφυγε για τη Θεσσαλονίκη με τους γονείς της επέστρεφαν τακτικά στον τόπο καταγωγής της μητέρας της.
Ένα από αυτά τα καλοκαίρια, σημαδιακό για τη ζωή της και την μετέπειτα καλλιτεχνική της εξέλιξη ήταν αυτό του 1954.
Στη βιογραφία της αγαπημένης ηθοποιού από το Μάκη Δελαπόρτα διαβάζουμε:
Το ποδήλατο έστριψε δεξιά, άφησε την άσφαλτο, μπήκε στον καράδρομο, κι άρχισε να χοροπηδάει κατηφορίζοντας το μονοπάτι. Λασπόνερα τινάχτηκαν από τις λακούβες. Οι κότες που τσιμπολογούσαν αμέριμνες τριγύρω κακάρισαν τρομαγμένες και απομακρύνθηκαν προς κάθε κατεύθυνση. Ο κόκορας αγρίεψε. Κοκκίνισαν τα λειριά του. Γέμισε το μάτι του αίμα και πήρε θέση καθαρά αμυντική. Χαμήλωσε το κεφάλι και φούντωσε ανήσυχα τα φτερα του γύρω από το λαιμό του.
Ο κίνδυνος όμως είχε περάσει. Το ποδήλατο με το νεαρό βιαστικό ταχυδρόμο είχε ξεμακρύνει. Τότε, ο τολμηρός κάτασπρος κόκορας έδωσε ένα σάλτο και βρέθηκε πάνω στον ξύλινο φράχτη της μικρής εξοχικής παράγκας. Το λάλημα του θριάμβου ξανάφερε τη γαλήνη στο κοτέτσι του….
Πιο κάτω ένα τσούρμο από ξέγνοιαστα παιδιά με φωνές και γέλια είχαν πάρει από πίσω το ποδήλατο με το νεαρό ταχυδρόμο ο οποίος μετέφερε ίσως το πιο σημαντικό τηλεγράφημα της ημέρας από το Αίγιο στα εξοχικά σπιτάκια στα Σελιανίτικα.
Η κυρία Θεώνη, που το πήρε στα χέρια της το άνοιξε με βιαστικές κινήσεις , γεμάτη αγωνία. Το διάβασε γρήγορα γρήγορα κι ένα χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της.
Έτρεξε στη κουζίνα να το δείξει στην αδελφή της η οποία κι εκείνη με τη σειρά της το πήρε στα μισοβρεγμένα χέρια της αφού τα σκούπισε βιαστικά στην ποδιά της και το διάβασε.
-Θεέ μου τι ευχάριστη είδηση! Φώναξε.
-Ναι, πρέπει να της το δείξουμε, απάντησε η αδελφή της. Μα που είναι τώρα;
-Στη θάλασσα. Βγήκε από την πίσω της πόρτα με τη μεγάλη χνουδωτή πετσέτα της.
-Πάμε να τη βρούμε. Θα πετάξει από τη χαρά της μόλις το δει!
Οι δυο γυναίκες με το τηλεγράφημα στα χέρια κατηφόρισαν σχεδόν τρέχοντας προς την παραλία. Η Τζένη πάνω σε ένα βραχάκι απολάμβανε τον αυγουστιάτικο ήλιο που την είχε στην κυριολεξία καβουρντίσει.
Είχε μεγάλη αδυναμία στην κυρία Θεώνη. Ήταν εκείνη που σε αντίθεση με τον αυταρχικό πατέρα της ενθάρρυνε την απόφασή της να γίνει ηθοποιός/Θεατρικό μουσείο-κέντρο μελέτης και έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου
www.thebest.gr
