Δυστυχώς η ζωή εκδικείται την αδιαφορία και την δειλία.
Ας μην βολεύονται κάποιοι στην δαιμονοποίηση της σκληρής σημερινής πύρινης πραγματικότητας, επικαλούμενοι σενάρια συνωμοσίας και κάνοντας συγκρίσεις καμένων εκτάσεων
Για τον τόπο μας, για την Ηλεία, υπήρξε μοναδική ευκαιρία, μετά τη φονική πυρκαγιά του 2007,να οργανωθεί μια πρότυπη αντιπυρική προστασία αυτοχρηματοδοτούμενη, από το Ταμείο Μολυβιάτη
Αλήθεια θυμάται κανείς ότι συνολικά οι δωρεές που συγκρότησαν το Ταμείο Μολυβιάτη-ανέρχονται σε 180.000.000ευρώ περίπου?
Θυμάται κανείς ότι οι δωρητές ανέφεραν ρητά ότι ο σκοπός της προσφοράς τους ήταν η στήριξη των πυρόπληκτων Ηλείων?
Γιατί κανείς δεν έχει αναφέρει εκτός του γράφοντος ότι με νομική διάταξη, που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων τον Νοέμβριο του 2011,επί κυβέρνησης Παπαδήμου, καταργήθηκε το Ταμείο Μολυβιάτη και το ποσό του Ταμείου πέρασε στο Γενικό προυπολογισμό, ειδικότερα σε κωδικό του Υπουργείου Ανάπτυξης που χρηματοδότησε έργα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων?
Γιατί το τοπικό επικοινωνιακό σύστημα δεν ανέδειξε τότε, ούτε στην συνέχεια, αυτή την κρίσιμη εξέλιξη?
Να θυμίσω, σε όσους δεν θυμούνται ,ή δεν θέλουν να θυμούνται, ότι ήμουν μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 2011 τον Νοέμβριο και ευθαρσώς αιτιολογώντας την τοποθέτησή μου, δεν ψήφισα τον προυπολογισμό του Υπουργείου Ανάπτυξης στην κορυφαία διαδικασία της Βουλής κατά την ψήφιση του προυπολογισμού του 2012
Ευθέως διαφώνησα με την κατάργηση του Ταμείου Μολυβιάτη και την μεταφορά των χρημάτων στον Γενικό Προυπολογισμό
Είχα ενημερώσει έγκαιρα τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς τότε να αντιδράσουν. Πλήν του αντιπερειφερειάρχη Κου Καφύρα, ουδείς άλλος απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας προς την Κυβέρνηση.
Προφανώς τους ικανοποιούσε η διαδικασία παροχής «ελαχίστων ποσών» στην λογική μικροπολιτικής.
Το Ταμείο Μολυβιάτη είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για την Ηλεία. Απεμπολήθηκε λόγω αδυναμίας και δειλίας και μικροπολιτικής νοοτροπίας του πολιτικού δυναμικού της Ηλείας.
Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ
Καθένας κρίνεται από την στάση του στις δύσκολες στιγμές των αποφάσεων και της ψηφοφορίας.
Τα υπόλοιπα είναι «έπεα πτερόεντα»
Σήμερα ,έχουμε την υποχρέωση επικαλούμενοι λόγους ηθικής τάξης, αλλά και τήρησης του συμβατικού δικαίου να διεκδικήσουμε τα χρήματα από τις δωρεές των πολιτών, που εντάχθηκαν στο Ταμείο Μολυβιάτη
Εδώ διεκδικούμε αποζημιώσεις από τις καταστροφές των Γερμανικών Κατοχών στην Ελλάδα ,έχοντας το μέρος μας το Δίκιο
Γιατί δεν πρέπει να διεκδικήσουμε αυτά τα χρήματα που μας πρόσφεραν ιδιώτες, ονομαστικά για την Ηλεία? Και μας τα αφαιρεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο?
Η απόφαση αυτή πάσχει νομικά .Δεν παραγράφεται το δικαίωμα μας.
Εκτός και αν βολεύονται και σήμερα οι Δήμαρχοι και η Περιφέρεια με τα «ψυχία» του περισσεύματος του Αθηνοκεντρικού Κράτους.
Βέβαια τελευταία εν ονόματι του μη υφιστάμενου σε καμία διάσταση, Ταμείου Μολυβιάτη εδόθησαν μικροί προυπολογισμοί στους Δήμους για ένταξη έργων, από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.
Δηλαδή παρακαλούμε για τα χρήματά μας.
Και εδώ παρατηρείτε το κωμικοτραγικό ο Δήμος Πύργου να ομολογεί ότι δεν έχει μελέτες να απορροφήσει 3.000.000ευρώ.
Πόσο άλλη ανικανότητα αλλά και λάθος επιλογή .Ενώ είναι έτοιμες οι μελέτες για την Αγροτική Οδοποιία στα χωριά του Δήμου, εν τούτοις ο Δήμαρχος, θέλοντας να επιδοθεί στην πολιτική των έργων βιτρίνας και όχι υποδομής μεταθέτει χρονικά την απορροφητικότητα των κονδυλίων.
ΔΕΝ διδάσκεται ότι ισχύει «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» στην εποχή που διανύουμε.
Σήμερα πρέπει όλα τα Δημοτικά Συμβούλια της Ηλείας αλλά και το Περιφερειακό Συμβούλιο της Δυτικής Ελλάδας να λάβουν αποφάσεις διεκδίκησης των χρημάτων του Ταμείου Μολυβιάτη, και να ορίσουν νομική στήριξη για προσφυγή στην δικαιοσύνη Εθνική και Ευρωπαική
Η πρόταση αυτή και οι διαπιστώσεις δεν δημοσιεύονται πρώτη φορά
Όπως επίσης αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ότι η αδράνεια –ο συμβιβασμός και η μικροπολιτική καταστρέφουν τον τόπο.
Ορισμένες φορές μάλιστα με την έγκριση των πολιτών.
