Η ώρα της κάλπης έφτασε. Η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) επιδιώκει μιαν άνετη πλειοψηφία, ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει στην ιδέα ενός ποσοστού κάτω του 20%, το ΠΑΣΟΚ ιδρώνει για μια έστω και μικρή άνοδο και το ΚΚΕ προσδοκά να εμπεδώσει την αυξητική του πορεία.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στους ενδιάμεσους χώρους και τους ουραγούς, οι εκτιμήσεις για την επόμενη ημέρα δίνουν και παίρνουν, γύρω από τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το νέο κυβερνητικό σχήμα.
Όμως πέρα από τα πρόσωπα, το μείζον θέμα είναι οι πολιτικές, που θα ακολουθηθούν, προκειμένου η χώρα να οδηγηθεί στην ανάπτυξη. Το προβλήματα πολλά και η άμεση επίλυσή τους το επίδικο για τη νέα κυβέρνηση.
Εν αρχή να δούμε το κυβερνητικό σχήμα. Το προηγούμενο έφτασε στον αριθμό ρεκόρ των εξήντα και πλέον υπουργών, αναπληρωματικών και υφυπουργών. Είναι καιρός να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των προσώπων αυτών.
- Το βασικό υπουργικό σχήμα σε όλη την Ευρώπη δεν ξεπερνά τους 18. Βάλε και μερικούς υφυπουργούς σε κρίσιμα υπουργεία, όπως το Εξωτερικών και το Οικονομικών, μπορεί να φτάσει συνολικά τους 25.
Τα μεγάλα κυβερνητικά σχήματα απλώς εξυπηρετούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τίποτα άλλο. Άσε και το κόστος, που συνεπάγονται με το προσωπικό μονίμων και μετακλητών, που μαζεύουν γύρω τους. Εξάλλου το λεγόμενο επιτελικό κράτος δεν υπηρετείται από μια πληθώρα υπουργών.
Αντίθετα μια ξεκάθαρη κατανομή αρμοδιοτήτων σε Περιφέρειες και Δήμους μπορεί κάλλιστα να αφήσει στην κεντρική διοίκηση τον επιτελικό ρόλο και να την απαλλάξει από το χαρτοβασίλειο και τις χιλιάδες υπογραφές, που καλούνται οι διεκπεραιωτές υπουργοί να βάζουν νυχθημερόν.
Ένα το κρατούμενο, η αναδιάρθρωση του μηχανισμού της εκτελεστικής εξουσίας. Από εκεί και πέρα οι μεγάλοι τομείς που καλείται να ενσκήψει οι νέα κυβέρνηση είναι: Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια, Κοινωνικό Κράτος.
Η Υγεία εμπεριέχει ένα σοβαρό αποκεντρωτικό σύστημα, που αρχίζει από τα κέντρα υγείας, τα περιφερειακά νοσοκομεία και φτάνει στις μεγάλες μονάδες, που υπάρχουν σε περιοχές με μεγάλες συγκεντρώσεις πληθυσμού.
Η άποψη ότι οι Διοικητές πρέπει να είναι πρόσωπα της εμπιστοσύνης της κυβέρνησης, είναι εντελώς λανθασμένη. Οι νοσοκομειακές μονάδες πρέπει να στελεχώνονται από Managers του χώρου της υγείας. Να καλούνται να πετύχουν συγκεκριμένους στόχους και αν δεν τους πετύχουν, να λύνεται η όποια συμβατική σχέση έχουν με το νοσοκομείο.
Η Παιδεία τώρα που είναι και το μεγάλο αγκάθι για το νέο κυβερνητικό σχήμα, που θα προκύψει από τις εκλογές. Δυστυχώς το ένα ή δύο το πολύ παιδιά οδηγούν εν πολλοίς σε κακομαθημένα παιδιά, που δεν βοηθούν και όσους εκπαιδευτικούς έχουν το φιλότιμο να τα οδηγήσουν στις εκπαιδευτικές βαθμίδες.
Αν προσθέσει κανείς το σημερινό αναχρονιστικό σύστημα της αποστήθισης και την απουσία ελέγχου της απόδοσης διδασκόντων και διδασκομένων, φτάνουμε στο δυσάρεστο αποτέλεσμα της παραπαιδείας, που οδηγεί στα ΑΕΙ με μειωμένα προσόντα από την Μέση Παιδεία.
Οι σκόρπιες προσπάθειες της προηγούμενης τετραετίας δεν απέδωσαν το αναμενόμενο. Η βία που ασκούν σήμερα παιδιά του γυμνασίου είναι καινούργιο φρούτο, αποτέλεσμα αφενός της ελλιπούς φροντίδας των παιδιών από τους γονείς και αφετέρου της αδιαφορίας μιας μερίδας δασκάλων και καθηγητών για την ουσιαστική αγωγή των μαθητών.
Σε ότι αφορά τα ιδιωτικά ΑΕΙ, αυτά θα πρέπει να είναι κατά τα πρότυπα του εξωτερικού δηλ. μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
- Για να πάμε και στην Ασφάλεια. Παρά τις όποιες στατιστικές επιτυχίες των αρχών της Τάξης, η καθημερινότητα δυστυχώς τους διαψεύδει. Το μικρό και το μεγάλο έγκλημα ανθεί στην χώρα μας.
Η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη αστυνομία της Ευρώπης, σε σχέση με τον πληθυσμό της. Παρ όλα αυτά οι αστυνομικοί είναι άφαντοι από τις γειτονιές. Είναι κοινό μυστικό ότι μια πληθώρα αστυνομικών αποτελούν τις ορντίναντσες, πολιτικών, μεγαλοεπιχειρηματιών, δημοσιογράφων και λοιπών VIP, με αποτέλεσμα να λείπουν από τους χώρους, που είναι ανάγκη να αστυνομεύσουν.
Τέλος στα πρώτης φροντίδας της νέας κυβέρνησης το κοινωνικό κράτος. Τα επιδόματα πάσης φύσεως χρειάζεται να αναθεωρηθούν και να κατευθυνθούν προς τους πραγματικά έχοντες ανάγκη και όχι σε όσους εκμεταλλεύονται τα παράθυρα του νόμου, για να εισπράττουν και να περιφέρουν την τεμπελιά τους.
Όμως το ύστατο αφορά την οικογένεια. Ακούσαμε ότι στην πληθώρα των υπουργείων, θα προστεθεί και ένα ακόμη αυτό της οικογένειας.
Άραγε είναι θέμα υπουργείου, αυτό της στήριξης της οικογένειας ή πολιτικών που θα επιτρέψουν στους νέους να δημιουργήσουν οικογένεια;
Τρεις αριθμοί από προσωπική εμπειρία είναι δραματικά δυσάρεστοι. Από πέντε οικογένειες που ζουν στην Αθήνα γεννήθηκαν έξι παιδιά. Από τα έξι αυτά παιδιά γεννήθηκε μόνο ένα παιδί. Η εικόνα είναι αποκαρδιωτική.
Βεβαίως είδαμε μέχρι τώρα τα κόμματα να κανακεύουν την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και να μην ασχολούνται με την οικογένεια. Σημεία των καιρών που λένε.
Βεβαίως υπάρχουν και πολλά άλλα θέματα που καλείται να ενσκήψει με την δέουσα προσοχή η νέα κυβέρνηση. Αναφέραμε μερικά ενδεικτικά.
Θα περιμένουμε τα έργα και τις ημέρες της για να την κρίνουμε…
hellasjournal.com
