Ν.Βέρρας
Μέτρια προς καλή χαρακτηρίζεται η φετινή παραγωγή ελαιολάδου στη χώρα μας, με τον συνολικό όγκο να εκτιμάται μεταξύ 200.000 και 250.000 τόνων, επίπεδα παρόμοια με την περσινή χρονιά. Αν και σε ορισμένες περιοχές καταγράφεται μικρή μείωση, σε άλλες η απόδοση είναι ελαφρώς βελτιωμένη.
«Σε άλλες περιοχές η κατάσταση είναι καλύτερη, σε άλλες χειρότερη», δήλωσε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιολάδου (ΕΔΟΕ), Μανώλης Γιαννούλης, εξηγώντας ότι η διακύμανση σχετίζεται τόσο με τις κλιματικές συνθήκες όσο και με τη φυσική εναλλαγή της καρποφορίας της ελιάς.
H Hλεία φέτος παρουσιάζει ικανοποιητική μέχρι τώρα παραγωγή και έχει ευνοηθεί από τον καιρό. Οι παραγωγοί ευελπιστούν να συνεχίσει έτσι μέχρι το μάζεμα και να μην υπάρξει κάποιο δυνατό καιρικό φαινόμενο που θα προκαλέσει πρόβλημα στην συγκομιδή.
«Η Κρήτη, που πέρυσι είχε καλή παραγωγή, φέτος είναι κάπως χαμηλότερα. Έχει να κάνει με τις βροχοπτώσεις, το κρύο, την ανθοφορία. Το λιόδεντρο δεν μπορεί να δώσει δύο συνεχόμενες χρονιές μεγάλη παραγωγή», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Σταθερές τιμές – Ήρεμη χρονιά για την αγορά
Ο κ. Γιαννούλης εκτιμά ότι η φετινή χρονιά θα είναι «ήσυχη» από πλευράς τιμών και διακυμάνσεων. «Δεν θα δούμε τα ιστορικά χαμηλά των προηγούμενων ετών. Η παραγωγή σε όλη τη Μεσόγειο είναι μέτρια προς καλή και δεν υπάρχει υπερπαραγωγή. Το ισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης είναι ήρεμο», ανέφερε.
Σύμφωνα με τα τρέχοντα δεδομένα, οι τιμές παραγωγού κυμαίνονται μεταξύ 4 και 5 ευρώ το κιλό, επίπεδα που αναμένεται να διατηρηθούν, ενώ στα ράφια των σούπερ μάρκετ το ελαιόλαδο πωλείται 7-8 ευρώ το κιλό.
«Φαίνεται ότι θα είναι μια ήρεμη χρονιά, χωρίς ακραίες διακυμάνσεις. Υπάρχει επάρκεια προϊόντος και σταθερότητα στην αγορά», υπογράμμισε.
Το κόστος παραγωγής και η κλιματική αλλαγή τα μεγάλα εμπόδια
Δύο βασικά προβλήματα ταλανίζουν τον κλάδο, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΔΟΕ:
το υψηλό κόστος παραγωγής και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
«Το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό, λόγω του τρόπου που καλλιεργούμε. Οι ελιές βρίσκονται σε πετρώδη και επικλινή εδάφη, συχνά ξερικά — περιμένουμε το θεό να τις ποτίσει», σημείωσε.
Η μείωση των βροχοπτώσεων και οι ήπιοι χειμώνες επιδεινώνουν την κατάσταση. «Η ελιά χρειάζεται κρύο και νερό για να αναπτυχθεί σωστά. Όταν αυτά λείπουν, έχουμε πρόβλημα», εξήγησε, προσθέτοντας ότι η συγκομιδή στην Ελλάδα παραμένει εργατοβόρα και δαπανηρή.
«Το μεροκάματο έχει διπλασιαστεί — από 30-35 ευρώ πριν την πανδημία έχει ξεπεράσει τα 60 ευρώ σήμερα — ενώ οι εργάτες είναι και δυσεύρετοι», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Προοπτικές και εξαγωγές
Για να γίνει η ελληνική ελαιοκαλλιέργεια πιο ανταγωνιστική, όπως σημειώνει ο κ. Γιαννούλης, απαιτούνται επενδύσεις, συντονισμός και οργάνωση.
«Η διαδικασία για να γίνει ανταγωνιστικό το προϊόν είναι μακροχρόνια και κοστοβόρα. Χρειάζονται κεφάλαια και υποδομές – στοιχεία που δυστυχώς λείπουν», είπε, επισημαίνοντας ωστόσο ότι υπάρχουν αξιόλογες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που δρουν θετικά.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην αύξηση των εξαγωγών τυποποιημένου ελαιολάδου, οι οποίες παρουσιάζουν εντυπωσιακή βελτίωση τα τελευταία χρόνια.
«Από 20-25 χιλιάδες τόνους που εξάγαμε πριν λίγα χρόνια, έχουμε φτάσει σχεδόν στους 40 χιλιάδες. Είναι μια θετική εξέλιξη που δείχνει προοπτική», τόνισε ο πρόεδρος της ΕΔΟΕ.
Η φετινή παραγωγή ελαιολάδου μπορεί να μην υπόσχεται ρεκόρ, ωστόσο συνδυάζει σταθερότητα στην αγορά, επαρκή προσφορά και συγκρατημένες τιμές — στοιχεία που προσδίδουν έναν τόνο ηρεμίας και ισορροπίας σε έναν τομέα που τα τελευταία χρόνια έχει δοκιμαστεί έντονα από τις κλιματικές μεταβολές και το αυξανόμενο κόστος παραγωγής.
πληροφορίες sofokleousin.gr
