Ένα ελληνικό μενού, με νοστιμιές παραδοσιακές του βουνού και του λόγγου, κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του γιορτινού τραπεζιού μας.
Η ιεροτελεστία των Χριστουγέννων στα περισσότερα αγροτόσπιτα της ηπειρωτικής Ελλάδας περιλάµβανε, εκτός από γενική καθαριότητα και ετοιµασίες στο σπίτι, το χοιροσφάγιο. Το πιο παχύ γουρούνι θυσιαζόταν για να αποτελέσει το κύριο χριστουγεννιάτικο φαγητό, αλλά και για τις διάφορες κρεοπαρασκευές όλης της χρονιάς (λουκάνικα, παστά, σύγλινα, λαρδί), υλικά που έδιναν στα καθηµερινά φαγητά ένα κάποιο γόητρο. Οι ξηροί καρποί, τα αποξηραµένα φρούτα, τα ρόδια και τα κυδώνια, απαραίτητα σύµβολα υγείας, ευτυχίας και αφθονίας.
Αυτά είναι τα υλικά που χρησιμοποιεί η αείμνηστη Εύη Βουτσινά, δεινή μαγείρισσα με γνώσεις βαθιές της ελληνικής μαγειρικής παράδοσης, για το κύριο πιάτο αυτού του μενού: φτιάχνει χοιρινό (από στρογγυλό-κιλότο) ψητό κατσαρόλας, με κυδώνια, ξερά φρούτα και ωραίες ταιριαστές μυρωδιές.
Για πρώτο πιάτο βγάζει ένα φτωχόφαγο της αγροτικής ορεινής κουζίνας μας, στο οποίο δίνει όμως λούσο γιορτινό: κάστανα μαγειρευτά με μυρόχορτα και μανιτάρια. Μα τι αριστοκρατικό, τι φίνο και συγχρόνως τι στιβαρό αυτό το αγροτικό πιάτο. Μούρλια!
Μια σαλάτα με του κόσμου τα καλά συμπληρώνει το γιορτινό αυτό μενού. Συμπληρώστε με κάποια πίτα της αρεσκείας σας και είστε έτοιμοι να απολαύσετε το ταξίδι στην πανέμορφη χειμωνιάτικη ελληνική φύση από την καρέκλα της τραπεζαρίας σας!
Τι πίνουμε με το βουνίσιο μενού
‘Οσο και αν ο χειμώνας επιβάλλει κόκκινα κρασιά, το δείπνο αυτό θα ταίριαζε υπέροχα με ένα ώριμο λευκό παλαιωμένο κρασί από την αρχή έως το τέλος! Ένα Νυχτέρι, μια Σαντορίνη ή κάποιο άλλο που σας αρέσει. Αν όμως θέλουμε κόκκινες ανταύγειες στα ποτήρια μας, μια Γουμένισσα δεν θα μας αφήσει παραπονεμένους.
