Του Γιώργου Κράλογλου
Οι μισοί Έλληνες (4.045.217) χρωστάνε 242,6 δισ. Όσα βγάζει μιάμιση Ελλάδα!! Τα μισά στο κράτος. Και οι σύντροφοι φωνάζουν ενάντια στις επενδύσεις…
Έτυχε αυτή την εβδομάδα και έπεσε στα χέρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης η επένδυση του Ελληνικού. Αύριο μπορεί να είναι το πρόγραμμα των νέων επενδύσεων στο λιμάνι του Πειραιά. Μεθαύριο οι επεκτάσεις και οι επενδύσεις στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Την άλλη εβδομάδα κάποιο νέο ή παλαιό ξενοδοχείο που δεν θέλουν κάποιοι οικοπεδοφάγοι στην Κέρκυρα, στην Κρήτη ή αλλού. Αυτά είναι όλα κι όλα. Μήπως έχουμε κι άλλα;
Ωστόσο έγινε χαμός με πολλά, πάρα πολλά καραγκιοζιλίκια. Και ας ήταν η 160η συζήτηση στη Βουλή για μια επένδυση που ξεκίνησε (ως ιδέα) πριν 15 χρόνια… Έφθασε στα χαρτιά πριν 10 χρόνια!! Και περιμένουμε…
Γνωστά θέματα. Και η επανάληψή τους, μια ολόκληρη 15ετία, κουράζει. Ωστόσο έχουμε το εξής διαφορετικό και περίεργο, αυτή τη φορά.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, της αριστεράς και της προόδου (το προόδου μας μάρανε…), προφανώς για να βάλει ακόμη μια ψηφίδα στο πολύχρωμο ροζ μωσαϊκό της, τονίζοντας τον κεντροαριστερό χρωματισμό της ψήφισε, τα όσα κατέθεσε η κυβέρνηση για την πρόοδο της επένδυσης, εκτός από κάποια μέλη της, από τις βαθέως αριστερές ψηφίδες του πολιτικού της μωσαϊκού της παράταξης.
Για την άρνηση χρησιμοποιήθηκαν τα γνωστά, περί του πόνου λαού για τα χωράφια του που επιβάλλουν (λέει) κυνήγι κάθε ιδιωτικής επένδυσης και κάθε ιδιώτη επενδυτή… Λες και τους έβαλε ο λαός (εκτός του 3%) να κρίνουν τι τον συμφέρει και τι όχι…
Ποιος ο λόγος τώρα, της αναφοράς μας στην αριστερή κωμωδία με τη διαφωνία του βαθέως ροζ… της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το πρασινορόζ της λοιπής παράταξης, αφού αντικείμενο του σημερινού σημειώματος είναι το ιδιωτικό χρέος.
Υπάρχει λόγος. Ας τον δούμε πιο προσεκτικά.
Η ανεργία και τα 242,6 δισ. ιδιωτικό χρέος σε μια οικονομία με το ΑΕΠ της κάτι ψιλά… πάνω από 182 δισ. ευρω, θα μείνουν άλυτα αν δεν επενδυθούν, μέχρι το 2030, (από ντόπιους ιδιώτες και πολυεθνικούς ομίλους) περισσότερα (ίσως και 150-160 δισ.) από τα 100 δισ. που χρειαζόμαστε το 2019-2020 και τα 120-130 δισ. που έπρεπε να επενδυθούν μέχρι το 2022 (για να συντηρηθεί η εθνική παραγωγή), τα οποία δεν προκάνουν να επενδυθούν.
Και πάμε τώρα στο ιδιωτικό χρέος, που έχει να κάνει με τα όσα χρωστάνε οι ιθαγενείς της χώρας στο κράτος. Γιατί τα άλλα, εκείνα που χρωστάει η ελληνική σοβιετία σε επιστροφές ΦΠΑ, σε φορολογούμενους, σε προμηθευτές και άλλους θα δοθούν όταν και αν αποφασίσει το κράτος μόνο του…
Το κράτος λοιπόν περιμένει να πάρει 108 δισ. από χρωστούμενα ιδιωτών (η άλλη λύση είναι να απολύσει 10.000 κρατικούς υπαλλήλους, πράγμα που δεν θα συμβεί στους αιώνας των αιώνων… στο ελληνικό Κρατιστάν). Θα τα πάρει (δεν γίνεται διαφορετικά άλλωστε) για να μπορούν να λειτουργήσουν και τα στρατόπεδα του κομματικού στρατού κατοχής…
Οι Τράπεζες και τα εντός ή εκτός Ελλάδος “κοράκια” (που έχουν στα χέρια τους κόκκινα χρέη Τραπεζών) διεκδικούν άλλα τόσα (πάνω από 100 δισ.) και θα τα πάρουν. Γιατί ούτε εδώ μπορεί να κάνει κάτι το κράτος.
Ο ΕΦΚΑ περιμένει 40-42 δισ. χρέη από εργαζόμενους και άνεργους όπως και από (ανοικτά ή κλειστά) μαγαζιά, βιοτεχνίες ξενοδοχεία και εστιατόρια. Και θα τα πάρει γιατί έχει στα χέρια του τις συντάξεις. Που σημαίνει πως κρατάει τις κυβερνήσεις και τα κόμματα.
Οι διάφοροι πιστωτές (από τα κοινόχρηστα μέχρι τα ψιλικατζίδικα και τα περίπτερα,) περιμένουν από τους “…γράφτα και θα τα πάρεις…”, κάπου 20 δισ. (όπως χοντρικά λογαριάζουν και στο υπουργείο Οικονομικών).
Από πού θα πληρωθεί, αν όχι από τους οφειλέτες, (που είναι οι μισοί ιθαγενείς, όπως προείπαμε) το εσωτερικό χρέος (ίσο με μιάμιση φορά το ΑΕΠ) αν δεν ανοίξει η οικονομία. Αν δεν αναγεννηθεί η ρευστότητα στη βιοτεχνική Ελλάδα. Και αν δεν εξασφαλισθούν δουλειές όχι μόνο στο 1.000.000 άνεργους αλλά και σε εκείνους που έχουν δουλειά, πληρώνονται όμως κάθε 4μηνο, με 400-600 ευρώ, γιατί τα ταμεία είναι άδεια. Είναι ώρα σύντροφοι να πολεμάτε τις επενδύσεις για να μη χάσετε το 3%; Υπάρχει άλλος λόγος;
