Στην αρχή δε θες να το πιστέψεις.
Το θεωρείς αδιανόητο ….
Δε γίνεται να έχει συμβεί κάτι τέτοιο.
Δεν μπορείς να το δεχτείς .
Στην συνέχεια συνειδητοποιείς ότι η πραγματικότητα είναι αφάνταστα σκληρή και οδυνηρή.
Εκεί, είναι σαν να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.
Δεν μπορεί να συνέβη αυτό και εύχεσαι να μπορούσε να γυρίσει ο χρόνος πίσω και να τα αλλάξει όλα.
Ένας φίλος σήμερα έφυγε …..
Πόσα θυμάμαι και πόσα θέλω να πω…
Για έναν φίλο που έφυγε νωρίς…
Είχε ακόμα χρόνια να ζήσει, είχε να προσφέρει.
Όπως εκείνος ήξερε.
Αθόρυβα αλλά ουσιαστικά.
Αφανής ήρωας χωρίς να θέλει να το φωνάζει.
Προστατευτικός με όλους.
Όταν μπορούσε να βοηθήσει, το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν να το ζητήσεις το καταλάβαινε μόνος του.
Σου έσφιγγε το χέρι και σου έδινε δύναμη.
Με βλέμμα έντονο, σε κοιτούσε και σου έδινε ενέργεια.
Δυνατός αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητος άνθρωπος.
Πονόψυχος.
Ο Νίκος μας άφησε νωρίς, αλλά θα μείνουν στη μνήμη μας πολλές στιγμές.
Καλό παράδεισο φίλε μου.
Από ανάρτηση στο FB Χρ. Φωτoπουλου
