Έτσι εκτός από αυτή τη μεγάλη εορτή σήμερα η εκκλησία γιορτάζει και τη μνήμη του Αγίου Κωνσταντίου του Ρώσου εν Κωνσταντινούπολη.
Ποια ονόματα γιορτάζουν στις 26 Δεκεμβρίου
Εμμανουήλ, Μανώλης, Μανόλης, Μανουήλ, Μάνος, Μανούσος, Μανουσάκης, Μανουσάκι, Εμμανουέλλα, Εμμανουέλα, Μανουέλα, Μανωλία, Κωνστάντιος, Κωστάντιος, Κωνσταντία, Κωσταντία, Ντία.
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου
Η λέξη “σύναξη” σημαίνει τη συγκέντρωση των πιστών, και στην περίπτωση αυτή, αναφέρεται στη συγκέντρωση των Χριστιανών για να τιμήσουν την Παναγία για τον σπουδαίο ρόλο της στην ανθρώπινη σωτηρία.
Η Σύναξη της Θεοτόκου είναι μια ημέρα προσευχής και ευχαριστίας, στην οποία οι πιστοί αναγνωρίζουν την Παναγία ως μεσίτρια και προστάτιδα. Στην Ορθόδοξη πίστη, η Παναγία δεν είναι μόνο η Μητέρα του Χριστού, αλλά και η «Μητέρα της Εκκλησίας», εκείνη που μεσιτεύει για τους ανθρώπους προς τον Θεό. Η παρουσία της στο έργο της σωτηρίας είναι καθοριστική και η Εκκλησία την τιμά καθημερινά, αλλά και ειδικά σε εορτές όπως η Σύναξη.
Αγίου Κωνσταντίου του Ρώσου εν Κωνσταντινούπολη
Ο Άγιος Κωνστάντιος γεννήθηκε στο Νοβγκορόντ της Ρωσίας και εκάρη μοναχός στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Διετέλεσε εφημέριος στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας του Κιέβου και στην συνέχεια υπηρέτησε ως εφημέριος στον ναό της ρωσικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Είχε ιδιαίτερα μεγάλη μόρφωση και γνώριζε τη ρωσική, τουρκική και ελληνική γλώσσα. Όλοι του έτρεφαν μεγάλο σεβασμό και ειλικρινή εκτίμηση και τον προόριζαν για επίσκοπο.
Κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο ήλθε στο Άγιον Όρος και μόνασε στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας. Ύστερα από προσκύνημά του στα Ιεροσόλυμα επέστρεψε στη Μεγίστη Λαύρα και συνδέθηκε μετά του επισκόπου πρώην Άρτης Νεοφύτου και του βιογράφου του παπα-Ιωνά Καυσοκαλυβίτη.
Όταν επιτεύχθηκε η ειρήνη μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, ο Άγιος πήγε πάλι στην Κωνσταντινούπολη και παρέμεινε σαν εφημέριος στην ίδια πρεσβεία. Εκεί όμως, άγνωστο για ποιους λόγους, ήλθε σε προστριβή με τον Ρώσο Πρέσβη και είτε από φόβο είτε από θυμό, παρουσιάστηκε στον Σουλτάνο και αρνήθηκε τον Χριστό. Για την ενέργειά του αυτή, έτυχε μεγάλων τιμών και περιποιήσεων από τους Τούρκους.
Μετά από λίγες ήμερες, συναισθάνθηκε το μεγάλο του ολίσθημα, μετανοημένος έκλαψε πικρά και πόθησε το μαρτύριο. Έτσι πέταξε τα τούρκικα ρούχα, φόρεσε ένα φθαρμένο ράσο, παρουσιάστηκε στον Σουλτάνο και με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό και αποκήρυξε τη θρησκεία του Μωάμεθ. Χωρίς καμιά διαδικασία, οι Τούρκοι πήραν τον μάρτυρα και τον αποκεφάλισαν μπροστά στ’ ανάκτορα του Σουλτάνου το 1742 μ.Χ. (ή 1743 μ.Χ.)
