Στην ιστορία του τόπου θα μείνει η προ ημερών ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Πύργου με την οποία κατατίθεται πρόταση στην αρμόδια επιτροπή (της παρ. 5 του άρθρου 18 του Ν. 2503/1997) του Υπουργείου Εσωτερικών για την ένταξη των κοινοτήτων Χειμαδιού και Καράτουλα στο δίκτυο των «Μαρτυρικών Χωριών».
Οπωσδήποτε η απόφαση αυτή του Δ.Σ. θα αποτελέσει την αφετηρία για ηθική δικαίωση των θυμάτων της γερμανικής θηριωδίας. Και είναι βέβαιο ότι θα «ξεφύγει» από τα χρονικά όρια της παρούσας θητείας του αποτελώντας σταθμό για τις επόμενες γενιές. Θα πηγαίνει όλο και πιο βαθιά και πιο μακριά στο χρόνο. Θα κράτα άσβεστη την μνήμη. Και εκτός αυτών θα συνυπολογίζεται ως «ένα ακόμα πετραδάκι» στον αγώνα της χώρας, για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, της αποπληρωμής του κατοχικού δανείου και της επιστροφής των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών.
Η εμπεριστατωμένη εισήγηση στο θέμα από τον εμπνευστή της ιδέας, δήμαρχο Στάθη Καννή, το αυθόρμητο χειροκρότημα που απέσπασε η ομιλία της προέδρου του Χειμαδιού Αμαλίας Ξουλεή, η θετική στάση των επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων Γιάννη Αργυρόπουλου, Διονύση Μπέλτσου και Χρήστου Αθανάσουλα και φυσικά η ομόφωνη απόφαση του σώματος επιβεβαιώνουν το ολόθερμο κλίμα της συνεδρίασης και αντικατοπτρίζουν το λαϊκό αίσθημα για αναγνώριση και απόδοση ελάχιστου φόρου τιμής και μνήμης στα θύματα.
Ο πρόεδρος του Δ.Σ. Δημήτρης Μεσσαλάς κατά την συζήτηση με γλαφυρό ύφος προσθέτοντας ουσιαστικά νέα στοιχεία στην έρευνα είπε «Από τα Φονικά θα περνούσε ο παππούς και η γιαγιά μου με την μάνα μου μωρό στην αγκαλιά της…Αν δεν άλλαζαν δρόμο … δεν θα ζούσα σήμερα !» Ενώ δημοτικός σύμβουλος Αλέκος Γαλανόπουλος σε κατ’ ίδιαν συζήτηση μου είπε ότι «Ο παππούλης μου ο Πάνος ο Αρβανίτης γλύτωσε σαν από θαύμα. Τον πυροβόλησαν στον λαιμό κατά την εκτέλεση μαζί με άλλους στην θέση «Μερίδες» στο Καράτουλα. Όμως δεν του έδωσαν τη χαριστική βολή και επέζησε.»
Δεν είχε την ίδια τύχη η Τασία Ρουπακιά – Κονδύλη που αρνήθηκε να φύγει από το σπίτι της όταν οι Γερμανοί μάζευαν τους συγχωριανούς της στην πλατεία. Την εκτέλεσαν αφήνοντας στην ορφάνια πέντε παιδιά. Ο Ηλίας Παπαστεργιόπουλος (ή Παπαστερίοπουλος) στο βιβλίο του (Ο Μοριάς στα Όπλα) γράφει:
«Στις 14 7 1944, στη γέφυρα Φονικά, τοποθεσία μεταξύ Καράτουλα και Κουτσοχέρας, εικοσιτρείς (23) αγρότες πήγαιναν στα χωράφια τους ήσαν «… χωριάτες ανύποπτοι που κατέβαιναν στον Πύργο για τις δουλείες τους από τα γύρω χωριά» ….
«Αργά προς το βράδυ τους έβαλαν σε κύκλο μπροστά στο πλάτωμα του δρόμου και εκεί χωρίς καμία άλλη διαδικασία τους σκότωσαν» Οι εκτελεσθέντες ήταν οι : Ανδρ. Δ. Ανδρικόπουλος, Αικατερίνη Ν
Βασιλοπούλου, Γεώργιος Θ Βέρρος, Διονύσιος Β Βλαχαναστάσης, Χαράλαμπος Ν Γιανακόπουλο, Γεωργ. Ευθ. Γιαρμενίτης, Ευθύμ Δ Καραϊσκος, Ηλίας Β Κόλιας, Κων/νος Χ Κοσμαδάκης, Βασ Γ Κουρκουμέλης, Γεώργ Α Λιακόπουλος, Μηλιά Αθ. Πιερροπούλου, Νικολ Γ Σταυρόπουλος, Χρ Ν Χριστόπουλος, Βασιλ Κ Χριστοπούλου.
Αναφερόμενος ο συγγραφέας-ερευνητής σε μπλόκο που πραγματοποίησαν οι Γερμανοί στην Δ.Κ. Καράτουλα λέει: «Στα Καράτουλα τον Ιούλιο έκαψαν 32 σπίτια, σκότωσαν τους Θ. Κώστόπουλο, Άγγελο Μαρκόπουλο, Α. Χριστόπουλο ή Ψημενάκο, και την Τασία Ρουπακιά και τραυμάτισαν τον Πάνο
Αρβανίτη. Τον Ιούλιο στου Αρβανίτη σκότωσαν εννέα και στη Μαγούλα έναν. Στου Μαυρομάτη σκότωσαν ολόκληρη την οικογένεια του Διον. Ηλιόπουλου ή Σούρλα εκ τεσσάρων προσώπων, τον Πάνο Χαριτόπουλο, το παιδί του Μιχ. Μαγκούρα και μια γυναίκα με το παιδί της….»
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
