Σύμμαχος της υγείας των γυναικών αποδεικνύεται η αερόβια άσκηση, μειώνοντας αποτελεσματικά τις πιθανότητες πρόκλησης του καρκίνου του μαστού.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Physiology, μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Texas A&M κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ένας προς το παρόν απροσδιόριστος παράγοντας, που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια της άσκησης, καταστέλλει τη σηματοδότηση εντός των καρκινικών κυττάρων του μαστού, γεγονός που μειώνει την ανάπτυξη του όγκου και μπορεί ακόμη και να εξουδετερώσει τα καρκινικά κύτταρα.
«Στη μελέτη μας, εξετάσαμε σε βάθος τη σχέση μεταξύ των ανθρώπων που ασκούνται περισσότερο και εμφανίζουν μικρότερο κίνδυνο καρκίνου. Θεωρούσαμε ότι δεν υπήρχε καμία μηχανιστική σχέση. Αντίθετα, πρόκειται απλώς για τα γενικά οφέλη που παρατηρούνται στο σώμα σας λόγω ενός υγιεινού τρόπου ζωής» εξηγεί η δρ. Amanda Davis, πρώτη συγγραφέας της μελέτης και κλινική επίκουρη καθηγήτρια στη Σχολή Κτηνιατρικής και Βιοϊατρικών Επιστημών (VMBS) του Texas A&M.
«Αυτά τα δεδομένα είναι συναρπαστικά επειδή δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια της μυϊκής συστολής, ο μυς απελευθερώνει στην πραγματικότητα κάποιους παράγοντες που σκοτώνουν ή τουλάχιστον μειώνουν την ανάπτυξη νεοπλασματικών κυττάρων» προσθέτει.
Για να εκτιμηθούν αυτοί οι παράγοντες, η ερευνητική ομάδα διενέργησε πειράματα σε ποντίκια στο εργαστήριο. Τα πειραματόζωα ακολούθησαν ένα πρόγραμμα γυμναστικής μέτριας έντασης πέντε εβδομάδων, σύμφωνα με τις συστάσεις του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής για τους ανθρώπους.
Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης, η γενική συμβουλή συνάδει με αυτή του Κολλεγίου: 30 λεπτά την ημέρα μέτριας έντασης άσκηση για τουλάχιστον πέντε ημέρες την εβδομάδα. Αυτό το μισάωρο θα μπορούσε να περιλαμβάνει γρήγορο περπάτημα, χορό ή ποδηλασία, σύμφωνα με την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία.
Η συστηματική άσκηση θα μπορούσε όχι μόνο να οδηγήσει σε διαταραχή της επικοινωνίας στα καρκινικά κύτταρα ώστε να σταματήσει η ανάπτυξή τους, αλλά οι παράγοντες που απελευθερώνονται από την άσκηση ενδεχομένως να παίζουν επίσης ρόλο στην πρόληψη της ανάπτυξης του καρκίνου του μαστού εξ αρχής.
Αν και η έρευνα σχετικά με τη φύση αυτών των παραγόντων συνεχίζεται, η δρ. Amanda Davis εκτιμά ότι ενδεχομένως πρόκειται για πεπτίδια που ονομάζονται μυοκίνες και απελευθερώνονται από τις μυϊκές ίνες, ενώ οι ερευνητές που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο Τμήμα Κινησιολογίας του Texas A&M εξετάζουν το ενδεχόμενο οι παράγοντες να είναι κάποια microRNA ή άλλα νέα μόρια.
Όποια όμως κι αν είναι η ταυτότητά τους, μεταφέρονται μέσω του αίματος από την αλβουμίνη, μια κοινή πρωτεΐνη-μεταφορέα που παράγεται στο ήπαρ και θεωρείται καθοριστική για να εμφανιστούν τα ευεργετικά αποτελέσματα της άσκησης.
Τέλος, η δρ. Davis αναγνωρίζει ότι χρειάζονται πρόσθετες έρευνες για να διευκρινιστεί αν και η άσκηση με αντιστάσεις, που περιλαμβάνουν βάρη, έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την αερόβια άσκηση.
