Η απίστευτη οδύσσεια ενός πολίτη που επισκέφθηκε για λίγο τον νομό μας και την περιγράφει ο ίδιος με σκληρά λόγια αλλά αληθινά διαλύοντας την επίπλαστη εικόνα του ¨όλα τέλεια¨ που παρουσιάζουν ορισμένοι φορείς για τον τόπο μας. Ο επισκέπτης, δημοσιογράφος από Αθήνα, γράφει για την εμπειρία του στο Κατάκολο που επισκέφθηκε. Τα λόγια του ας προβληματίσουν τους αρμόδιους και ας ξυπνήσουν τους υποψήφιους, μιας και έχουμε εκλογές, για να καταλάβουν τι εστί ¨’ασχημη εικόνα¨ και να βρουν λύσεις για τα προβλήματα, τώρα που είναι νωρίς, πριν τους ψηφίσει ο κόσμος και μετά λένε τα δικά τους(γνωστή συνταγή πολλών πολιτικών).
Αναλυτικά τι έγραψε σε κοινωνικά δίκτυα αλλά και σε site ο επισκέπτης:
Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος -Δημοσιογράφος Ναυτεμπορική
Το «χομ πορτ» μας εμάρανε…
Ιουλιος με βαθμούς σαράντα αλλά κάποια στιγμή πρεπει ν αποφασίσεις να ξεφύγεις, εστω για ένα τριήμερο, από την χύτρα ταχύτητας της Αθηνας.
Και παίρνεις έναν φίλο σου και του λες «πάμε Κατάκωλο, που μας περιμένει ο Διονύσης να κάνουμε κανα μπάνιο». Και φεύγεις από Αθηνα με το αιρ κοντίσιον στο φουλ και μέχρι να φτάσεις στην κατ’ ευφημισμόν εθνικη οδό Πατρων-Πύργου όλα καλά. Από εκεί και πέρα αρχίζει η δοκιμασία! Ντροπή για την χώρα αυτος ο δρόμος. Ευτυχώς έχουν τοποθετηθεί τα «κολωνάκια» και μπορεί να μειωθούν τα τροχαία, καθώς η εν λόγω «εθνικη καρμανιόλα» έχει μεταβληθεί με τα χρόνια σε κρεατομηχανή, που αλέθει οδηγούς, συνοδηγούς και πεζούς!
Μια αποσταση που σε μια νορμάλ χωρα, μεταξύ δυο πολεων πρωτευουσών Νομών, δεν θα ηταν περισσότερο από μισή ώρα! Μια ωρα γεμλατη, να μην σας πω περισσότερο και …μετα φόβου Θεού, καθώς ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να παραμονεύει ο απίθανος γεωργικός ελκυστήρας!
Και φθάνεις στον Πύργο (ο ίδιος όπως όταν πρωτοπήγα στη δεκαετία του 60) και τραγουδάς «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μενουν» και αφού πιείς ένα καφεδάκι, σε πιανει το δημοσιογραφικό-ναυτιλιακό σου και ζητάς «ναπαμε στο Κατάκωλο, να δουμε το λιμάνι της κρουαζιέρας».
Και οδηγείς, ο δρόμος μια χαρά, και βλέπεις από μακρυά ένα σουπερ βαπόρι της «Σελέμπριτι», με το «Χ» των Χανδρήδων στην τσιμινιέρα και ένα πλουμιστό της NCL, που έχουν αποβιβασει πριν κανα διωρο τουλάχιστον πέντε χιλιάδες κόσμο!
Και προχωράς και βρίσκεσαι σε ένα μέρος που θυμίζει το Τολό όταν άρχισε να καταστρέφεται από το τσιμέντο, αλλά στο πιο κοντινό προς τα «τουριστικά» της Πανδρόσου του 60, τότε που ο Μελισσηνός ήταν ακόμη το «μπραντ νέιμ» της περιξ του Μοναστηρακίου περιοχής και περιχώρων
Και λες «δεν πειράζει, εμείς έχουμε το λιμάνι που μπορεί και να το κάνουνε «χομ πορτ» οι πολυεθνικές που λατρεύουν Ελλάδα και ορκίζονται πλέον στον Ολύμπιο Δία!
Και καθώς ζυγώνεις στο λιμάνι, σου φεύγουν τα κλαπέτα, καθώς βρίσκεσαι –με σαρατνταπέντε υπο σκιαν, σε…κρανίου τόπο!
Πρωτη εικόνα, ένας κάδο σκουπιδιών ξέχειλος και γύρω του η απαραίτητη «γαρνιτούρα». Σηκώνεις τα μάτια και θωρείς εμπρός σου ένα κτίριο-φαντασμα, προφανώς θα ήταν καποια δημόσια παράλια υπηρεσία, αλλά τώρα είναι ένα ξεχαρβαλωμένο τσιμεντένιο απολίθωμα, με σκουριασμένα ξέφτια δώθε-κείθε. Και παραδίπλα, άλλο κτίριο, ακόμη χειρότερο!
Φωτογραφίζεις την ασχήμια και λες «ρε για δες την εικόνα που θα πάρουνε μαζί τους οι τουρίστες» και τρεχεις για ένα καφεδάκι στην πλαζ δίπλα στο λιμάνι. Ο Θεός να την κανει πλάζ, αλλά είναι φίσκα στον κόσμο, καθώς όσοι δεν πηγαινουν στην Ολυμπία με τα πούλμαν έχουν ονειρευτεί τα καταγάλανα νερά του Ιονίου! Κούνια που μας κούναγε!
Πήραμε χαμπάρι ότι ο κόσμος πλέον παίρνει μαζί του την αρνητική εικόνα και δεν ξανάρχεται;
Μας δίδαξε κάτι η Μύκονος και η Σαντορίνη;
Το Κατάκωλο είναι «Κατάντημα. Κρίμα για μια χωρα που ονειρεύεται μεγαλεία και δεν βλεπει την μύτη της. Αν δεν συνέλθουμε, μπάι-μπάι κρουαζιέρα…
