Ο παππούς σου μου ζήτησε να τον παντρευτώ με μια καραμέλα
Δεν είχαμε τίποτα, γονάτισε και είπε: ‘Δεν έχω τίποτα τώρα, μόνο μια καραμέλα, αλλά αν θέλεις μπορούμε να τα φτιάξουμε όλα μαζί.
Εσύ τι λες;
Άνοιξα την καραμέλα, τη χώρισα στα δύο και τη φάγαμε. Από εκείνη τη στιγμή έχουμε μοιραστεί τα πάντα. Πέσαμε, ξανασηκωθήκαμε και χτίσαμε.
Πάντα μαζί. Είχαμε δύσκολες στιγμές, κούραση, αλλά πάντα ήμασταν εκεί ο ένας για τον άλλον. Μέχρι το ΤΕΛΟΣ.
Άλλες εποχές γιαγιά
“Ο χρόνος δεν αλλάζει τον τρόπο που αγαπάς.
Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι δεν έχετε πλέον καλά παραδείγματα να ακολουθήσετε.
Όλοι φοβάστε τα πάντα.
Δεν παντρεύεστε από φόβο μην αποτύχετε να χτίσετε. Μόλις τσακωθείς φεύγεις γιατί μετά νομίζεις ότι θα βρεις το καλύτερο.
Σου λείπει η αντίληψη της πραγματικότητας. Της ευτυχίας στα μικρά πράγματα.
Κάνεις αυτές τις μεγάλες επιδείξεις, , δαχτυλίδια χιλιάδων ευρώ, την λήψη ενός υπερβολικού βίντεο του γάμου και μετά χάνεις τη στιγμή. Αυτό το οικείο πράγμα που κρατάτε μαζί, μόνο οι δυο σας για μια ζωή.
Αυτό είναι που χάνεις.
Το θάρρος να ζήσουν τη ζωή και την αγάπη γι’ αυτό που είναι και όχι όπως την φαντάζονται
Μια καραμέλα και 50 χρόνια μαζί…
Μαρία Πρίσκο
www.facebook.com/dinfo.gr
