Ο εορτασμός της εργατικής πρωτομαγιάς φαντάζει πιο επίκαιρος από ποτέ, λαμβάνοντας υπόψη τη συζήτηση για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο.
«8 ώρες εργασίας, 8 ώρες ελεύθερου χρόνου, 8 ώρες ξεκούρασης» ήταν ένα από τα συνθήματα των εργαζομένων, προσπαθώντας να δείξουν την ισορροπία που χρειάζεται ένας άνθρωπος στην καθημερινότητά του.
Στην Ελλάδα του σήμερα, σχεδόν σε όλους τους κλάδους, το σύνθημα αυτό φαντάζει σαν μακρινό όνειρο. Όπως λέμε «εποχές ΠΑΣΟΚ»!
Αν υπολογιστεί ο χρόνος και το κόστος μετακίνησης, οι απλήρωτες υπερωρίες, η επιπλέον εργασία από το σπίτι, η εργασία από το κινητό τηλέφωνο, η έκτακτη εργασία σε αργίες και Σαββατοκύριακα, τότε γίνεται αντιληπτό ότι ο ελεύθερος χρόνος και η ξεκούραση, όχι απλά δεν είναι επαρκής, αλλά μάλλον δεν υφίστανται.
Επιπλέον, υπάρχει το ζήτημα της τηλεργασίας, το οποίο είναι πολύ πιο σύνθετο στην επιβολή κανόνων, απ’ότι-υπεραπλουστευτικά-αναφέρει ο κ. Χατζηδάκης. Μια εταιρία που προσλαμβάνει έναν εργαζόμενο, αναλαμβάνει κάποια κόστη και παροχές, όπως ηλεκτρονικό υπολογιστή, γραμμή internet, κόστος ηλεκτρικού ρεύματος, γραμμή τηλεφώνου κτλ. Αν κάποιος εργάζεται από το σπίτι, αναλαμβάνει ο ίδιος το κόστος; Υπολογίζεται στο μισθό του; Και αν ναι, πως αυτό ελέγχεται, σε ένα εργασιακό status quo στο οποίο οι υπάλληλοι είναι απλά αναλώσιμοι;
Ακούγοντας, όμως, κάποιος τον υπουργό Εργασίας και τα στελέχη της κυβέρνησης να περιγράφουν τις “ευνοϊκές, ευέλικτες διατάξεις’’ του νέου νομοσχεδίου, θα πίστευε ότι ο εργασιακός τομέας της χώρας θα μετατραπεί στο χωριό του Άγιου Βασίλη. Σε αυτό το χωριό, τα ‘’ξωτικά-εργαζόμενοι’’ θα εργάζονται όσο θέλουν, όταν θέλουν, με τις κατάλληλες απολαβές και το χαμόγελο στα χείλη. Και αυτό επί θητείας μιας κυβέρνησης που η πρώτη της κίνηση ήταν να απαξιώσει πλήρως την επιθεώρηση εργασίας και τις συλλογικές συμβάσεις!
Η απάντηση του υπουργού είναι ότι θα δημιουργηθεί ένα λογισμικό, το οποίο θα ελέγχει τις ώρες τηλεργασίας, πέραν των οποίων ο εργοδότης απαγορεύεται να «ενοχλεί» τον εργαζόμενο. Όποιος έχει εργαστεί έστω και μια ημέρα από το σπίτι του, αντιλαμβάνεται την αστειότητα του επιχειρήματος.
Στον αντίποδα, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί και η τεχνολογική πρόοδος έχει μεταλλάξει την ίδια τη φύση της εργασίας. Είναι ουτοπικό και ανέφικτο να μιλάμε για σταθερό ωράριο-Δευτέρα με Παρασκευή- σε μια κοινωνία με 24ωρα φυσικά καταστήματα, online shops, εξαγωγές σε χώρες με διαφορετική ζώνη ώρας, real time απόκριση στα social media, εποχικούς κλάδους και ειδικά επαγγέλματα.
Όντως χρειάζεται μεταρρύθμιση, όντως χρειάζεται αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις και όντως χρειάζεται ευελιξία ωραρίου. Πριν και πάνω απ΄όλα όμως χρειάζεται διασφάλιση και ουσιαστικός έλεγχος στο εβδομαδιαίο ωράριο, τις υπερωρίες, τις άδειες και φυσικά στις απολαβές!
Διότι φοβάμαι ότι η αυτορρύθμιση της αγοράς που ευαγγελίζονται στην κυβέρνηση, θα οδηγήσει στην απόλυτη απορρύθμιση, εις βάρος των εργαζομένων, οι οποίοι ήδη εργάζονται σε «ειδικό καθεστώς» τα τελευταία χρόνια, που θυμίζει άλλες, σκοτεινές εποχές, τις οποίες κάποιοι στο κυβερνόν κόμμα ονειρεύονται να επαναφέρουν!
