Από πότε είναι κανονικότητα οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων;
Η υπόθεση για το λογισμικό παρακολούθησης στο κινητό τηλέφωνο του
Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη ξαναφέρνει – και μάλιστα με
το πιο επίσημο τρόπο, με την βούλα του Ευρωκοινοβουλίου – στην
πρώτη γραμμή της πολιτικής επικαιρότητας μια σειρά θέματα που
σχετίζονται άμεσα με την λειτουργία των θεσμών και την ίδια την
ποιότητα της Ελληνικής Δημοκρατίας σήμερα όπως:
– Ποιος και με ποιους τρόπους προστατεύει τους Έλληνες πολίτες
από υπερβάσεις σε θέματα παρακολούθησης από κρατικούς
φορείς και μεγάλα –προφανώς- ιδιωτικά συμφέροντα; Ποιος
ελέγχει ποιον και κάθε πότε γίνονται αν γίνονται έλεγχοι;
– Ποιος εταιρικά εκπροσωπεί αυτό το λογισμικό και τέτοιου είδους
άλλα λογισμικά στην Ελλάδα; Ποιους τιμολογεί ως πελάτες; Και
τι υπηρεσίες παρέχει; Υπάρχουν και κάποιοι κρατικοί φορείς
‘’πελάτες ‘’ των εταιριών αυτών;
– Ποια πρόσωπα συνδέονται με αυτές τις εταιρίες; Και τι άμεσες ή
έμμεσες σχέσεις έχουν με την πολιτική και τα πολιτικά κόμματα
στην Ελλάδα;
– Ποια μέσα ενημέρωσης και με ποιο σκεπτικό θεώρησαν την είδηση παρακολούθησης πολιτικού αρχηγού μικρή και ανούσια και την πέρασαν στα ‘’ψιλά’’ ή και καθόλου; σε αντίθεση με τα
διεθνή μέσα όπως Reuters, Politico, Euractiv.
Όλα αυτά τα ερωτήματα πρέπει να βρουν απαντήσεις. Στο ΠΑΣΟΚ θα
κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να βρεθούν απαντήσεις. Είναι θέμα
προστασίας των θεσμών, είναι θέμα προστασίας του κάθε πολίτη
ξεχωριστά.
Γι’αυτό και ζητήσαμε την άμεση κλήση του διοικητή της ΕΥΠ και του
προέδρου της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών
στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Για να δοθούν
απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα που ανακύπτουν.
Γιατί δεν πρέπει να αποδεχθούμε ως κανονικότητα την παρακολούθηση
συνομιλιών – όπως διατυπώθηκε από κυβερνητικό βουλευτή – ή τη
δυνατότητα κάποιων να εγκαθιστούν ειδικά ή και παράνομα λογισμικά,
επιχειρώντας να παγιδεύσουν ή να παρακολουθήσουν κινητά
τηλέφωνα. Εκτός αν κάποιοι αποδέχονται ότι η Ελλάδα είναι ξέφραγο
αμπέλι και οι πολίτες της απροστάτευτοι.
Πολλά τα ερωτήματα και αναπάντητα, μέχρι στιγμής. Στο μόνο ερώτημα που έχουμε απάντηση είναι ότι ο πρωθυπουργός έχει πολιτική ευθύνη για όλη αυτή την κατάσταση. Εκτός της αυτονόητης θεσμικής ευθύνης του ως επικεφαλής της κυβέρνησης, επί της θητείας της οποίας γίνονται οι αποκαλύψεις, ο ίδιος ο πρωθυπουργός επέλεξε τις πρώτες μέρες της
θητείας του να υπαγάγει την ΕΥΠ απευθείας σ΄ αυτόν.
Η γενικόλογη τοποθέτηση του κ Οικονόμου περί ‘’έρευνας από τη
δικαιοσύνη’’ και οι κορώνες του κ Τσιάρα «περί αδιανόητων
παρακολουθήσεων» δεν πείθουν κανέναν , αφού η δικαιοσύνη χωρίς
στοιχεία και τεκμηρίωση δεν έχει το υλικό να κάνει το καθήκον της. Το
υλικό υπάρχει στα ‘’σκοτεινά συρτάρια της εξουσίας΄΄.
Χρειάζονται γενναίες πολιτικές προσπάθειες για να αποκαλυφθεί και αν
δεν αποκαλυφθεί τότε μπορούμε να μιλάμε για ήττα των θεσμών και
του πολιτικού συστήματος.
Η Ελλάδα περνάει και θα περάσει (όπως όλα δείχνουν) δύσκολους
καιρούς. Θα αντιμετωπίσει μεταξύ άλλων και σημαντικές διεθνείς
προκλήσεις που σχετίζονται ακριβώς και με τέτοιου είδους θέματα (
κυβερνοπόλεμος, κρατικό hacking, ασφάλεια του κυβερνοχώρου κλπ).
Όποιος, ίσως, πιστεύει ότι η επιστροφή στην «εποχή των κοριών» είναι
κάτι που του δίνει πλεονέκτημα έναντι των πολιτικών του αντιπάλων
στο σκηνικό της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης, δε διαπράττει
απλώς μέγιστο θεσμικό ατόπημα αλλά είναι βαθύτατα επικίνδυνος.
