Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη με έναν διακαή πόθο. Να αντιστρέψει το αρνητικό για την κυβέρνηση κλίμα και να τονώσει τα πτωτικά δημοσκοπικά ποσοστά του κόμματός του, που του στερούν οποιαδήποτε ελπίδα για αυτοδυναμία, προσπαθώντας να μαζέψει απ’ όποιο ακροατήριο μπορεί και παίζοντας τα πλέον όλα για όλα.
Σε αυτό το πλαίσιο, στην ομιλία του Σαββάτου, χαρακτήρισε τη φετινή ΔΕΘ τον «πιο δύσκολο σταθμό» στο μέσο της δεύτερης θητείας του, ενώ πήγε στη συνέντευξη Τύπου με την αγωνία να μην υποπέσει σε μεγάλο αυτογκόλ.
Εξ ού και φρόντισε να αποκλείσει από τις ερωτήσεις πολλά Μέσα Ενημέρωσης που θεωρεί ενοχλητικά, ενώ για το ξεκάρφωμα, επέτρεψε σε κάποια άλλα Μέσα, που θεωρούνται αντιπολιτευόμενα, να πάρουν ερωτήσεις, αλλά τοποθετώντας τα στον πάτο μιας διαδικασίας που κράτησε δυόμιση ολόκληρες ώρες.
Οι παροχές
Το πρώτο, λοιπόν, στο οποίο πόνταρε τα ρέστα του ο πρωθυπουργός είναι οι παροχές που ανακοίνωσε το Σάββατο, με στόχο να κλείσει το ρήγμα της κυβέρνησης με διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και ειδικά με κάποια που αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα (όπως για παράδειγμα με τους νέους που γυρνούν την πλάτη στην κυβέρνηση).
Το θέμα είναι ότι οι εξαγγελίες αυτές μάλλον φαίνονται λίγες μπροστά στις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί από το μέγαρο Μαξίμου και σίγουρα δεν φτάνουν για να αντιμετωπίσουν τη μάστιγα της ακρίβειας που βιώνουν στην καθημερινότητά τους οι πολίτες.
Το εσωκομματικό μέτωπο
Το δεύτερο που προσπάθησε να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι να αμβλύνει το οξύ εσωκομματικό μέτωπο στη ΝΔ. Όχι μόνο, προσπαθώντας να λειάνει τη δυσαρέσκεια που υπάρχει σε πολλούς «γαλάζιους» βουλευτές, ελπίζοντας ότι οι εξαγγελίες του θα δημιουργήσουν ένα κλίμα ευφορίας σε μερίδα πολιτών στις περιφέρειές τους, αλλά και μέσω της ρητορικής του.
Οι επικλήσεις του Κυρ. Μητσοτάκη, το Σάββατο, στην «ιστορία, τις αρχές, την ψυχή της παράταξης», στον «Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή» και στην «κάθε Νεοδημοκράτισσα» και τον «κάθε Νεοδημοκράτη, που εδώ και πάνω από μισό αιώνα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτής της παράταξης», αποτελεί ασφαλώς μια προσπάθεια να επαναπροσεγγίσει το παραδοσιακό κομμάτι της ΝΔ (στο οποίο υπάρχει μεγάλη δυσφορία), όχι μόνο σε επίπεδο βάσης, αλλά και σε επίπεδο στελεχών και βουλευτών. (Ταυτόχρονα βέβαια επιδόθηκε και σε μία ακόμα προσπάθεια να αναστήσει το πεθαμένο λεγόμενο «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο, απευθυνόμενος και σε «άλλους πολίτες που δεν ανήκουν κατ’ ανάγκη στη δική μας παράταξη» και που «μαζί τους αντιδράσαμε στην περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ»).
Η αναδίπλωση απέναντι στους πρώην πρωθυπουργούς
Αλλά ο κύριος τρόπος με τον οποίο ο πρωθυπουργός επιχείρησε να ηρεμήσει το εσωκομματικό μέτωπο, είναι η πελώρια αναδίπλωσή του απέναντι στους δύο πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, απέναντι στους οποίους, αυτή τη φορά, θέλησε να αποφύγει οτιδήποτε που θα μπορούσε να προκαλέσει νέες εντάσεις.
Για τον μεν κ. Σαμαρά, χρησιμοποίησε ως άλλοθι το πρόσφατο βαρύ πένθος του πρώην πρωθυπουργού, για να μην απαντήσει στην πολιτική ερώτηση που του ετέθη, περιοριζόμενος να πει ότι «βλέπω έναν πατέρα που έχασε το παιδί του και αυτό για μένα τα σκεπάζει όλα».
Για τον δε κ. Καραμανλή δεν θέλησε να πει τίποτα. Αυτό που είπε είναι ότι «η δουλειά του πρωθυπουργού είναι μοναχική δουλειά και οι πρώην πρωθυπουργοί γνωρίζουν καλύτερα το πόσο δύσκολη είναι αυτή η αποστολή», μίλησε για «διαφωνίες σε ζητήματα πολιτικής και απαντήσεις οι οποίες δόθηκαν εκατέρωθεν», ενώ προσπάθησε να εμφανιστεί ενωτικός, λέγοντας ότι «η μεγάλη εικόνα τελικά είναι η εικόνα μιας παράταξης η οποία σήμερα είναι η μόνη δύναμη σταθερότητας στην πατρίδα μας και η μόνη δύναμη η οποία μπορεί να εξασφαλίσει την ευημερία των Ελλήνων και να κρατήσει το εθνικό σκάφος ασφαλές σε πολύ ταραγμένους καιρούς».
Όταν είναι βέβαια ο ίδιος που εξαιρετικά πρόσφατα εξεπέλυσε ευθεία επίθεση στον Κ. Καραμανλή, επιχειρώντας να απαξιώσει συνολικά την περίοδο διακυβέρνησής του σε ό,τι αφορά τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ενώ είναι βέβαια ο ίδιος που έχει διαγράψει τον Αντ. Σαμαρά.
Αλλά ο πρωθυπουργός πλέον υποχρεώνεται να ανδιπλωθεί σε σχέση με τη στάση του απεναντί τους γιατί αντιλαμβάνεται ότι το βαθύ ρήγμα με τον κ. Καραμανλή και η οριστική ρήξη με τον κ. Σαμαρά επηρεάζουν πολύ αρνητικά την προσπάθειά του να συσπειρώσει το ακροατήριο της ΝΔ.
Το καλώδιο
Το τρίτο είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης επιχείρησε να αμβλύνει τις εντυπώσεις από εξελίξεις που δημιουργούν πρόβλημα στην εικόνα της κυβέρνησης, όπως τα δυσυπέρβλητα προσκόμματα που τέθηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία σε σχέση με την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ που εκλαμβάνονται από κάποια ακροατήρια ως αδυναμία της ελληνικής πλευράς. Εξέλιξη που θα εμφανιστεί ως επικράτηση των γεωπολιτικών θέσεων και στρατηγικών της Τουρκίας, με κίνδυνο μάλιστα και σημαντικής ζημιάς σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, αλλά και των καταναλωτών, αφού υπάρχει το ζήτημα τη ανάκτησης του κόστους που έχει αναλάβει ο ΑΔΜΗΕ.
Εκεί ο πρωθυπουργός επέλεξε να ρίξει την ευθύνη στην Κύπρο, λέγοντας ότι «η Κύπρος είναι ο μεγάλος ωφελημένος από αυτό το καλώδιο», ότι «προφανώς για να ολοκληρωθεί το έργο αυτό, πρέπει και η Κύπρος να αποδείξει έμπρακτα ότι το έργο αυτό πραγματικά το θέλει», ότι «για την Ελλάδα η ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο δεν είναι το μόνο έργο προτεραιότητας όσον αφορά τις διασυνδέσεις» και πως «εκτιμώ ότι θα έχουμε πολύ σύντομα καθαρή ορατότητα από την Κύπρο ότι πράγματι το έργο αυτό το θέλει και το εννοεί και καταβάλλει και το σχετικό τίμημα».
Η αναδίπλωση από την επένδυση στην τοξικότητα
Και το τέταρτο είναι άλλη μία εμφανής αναδίπλωση του πρωθυπουργού. Εκεί που ο ίδιος και το μέγαρο Μαξίμου -δια του κυβερνητικού εκπροσώπου- επένδυαν στην τοξικότητα και την πόλωση γιατί θεωρούσαν ότι έτσι θα συσπειρώσουν το δικό τους ακροατήριο (είναι πολύ νωπή ακόμα η εκτός ορίων επίθεση του κυβερνητικού εκπροσώπου στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και οι εξαιρετικά οξείες επιθέσεις στην αντιπολίτευση, ενώ κανείς δεν ξεχνά την επιλογή του πρωθυπουργού να αφιερώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ομιλίας του στη Βουλή για να εξαπολύσει σκληρή επίθεση στον Αλ. Τσίπρα) τώρα πλέον αντιλήφθηκαν ότι αυτή η τακτική γίνεται μπούμερανγκ.
Εξ ού και είδαμε τον Κυρ. Μητσοτάκη, στη συνέντευξη Τύπου να επισφραγίζει την κυβερνητική αναδίπλωση, λέγοντας ότι επιχείρησε στην ομιλία του Σαββάτου «να ρίξω τους τόνους και το έκανα πολύ συνειδητά, γιατί πράγματι δεν νομίζω ότι αυτή η ένταση εξυπηρετεί συνολικά το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου» και ότι «εγώ πρώτος κάνω ένα βήμα εκτόνωσης αυτού του κλίματος, το οποίο πράγματι νομίζω ότι δεν υπηρετεί τον δημόσιο διάλογο», μην παραλείποντας βέβαια να υποδείξει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ως «βασικούς υπεύθυνους».
Το θέμα είναι αν η παραπάνω τακτική και οι αναδιπλώσεις είναι ικανές για να εξασφαλίσουν στον πρωθυπουργό την άμβλυνση των ρηγμάτων και των μετώπων για τα οποία αγωνιά. Το σίγουρο είναι ότι με την επιστροφή του στην Αθήνα θα έχει έντονα στραμμένο το βλέμμα στις επόμενες δημοσκοπήσεις.
in.gr
