Αργά το απόγευμα της Δευτέρας το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας εξέλεξε στη θέση του προέδρου τον κ. Χαρδούβελη, ο οποίος από το καλοκαίρι του 2019 είναι Μη Εκτελεστικό Μέλος – Ανώτερος Ανεξάρτητος Σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΤΕ..
Στο τέλος του μήνα και οι μέτοχοι της Τράπεζας, κατά την Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση, θα κληθούν να εγκρίνουν την τοποθέτηση του κ. Χαρδούβελη στη θέση του προέδρου του ΔΣ.
Ο κ. Γκίκας Α. Χαρδούβελης είναι Καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και Ανεξάρτητο Μη Εκτελεστικό Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος από τον Ιούνιο του 2014 έως τον Ιανουάριο του 2015.
Είναι Α’ Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΙΟΒΕ, Ερευνητικός Εταίρος στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου, μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του Cyprus International Institute of Management, και Trustee (Έφορος) του μη-κερδοσκοπικού εκπαιδευτικού ιδρύματος Anatolia College της Θεσσαλονίκης.
Είναι κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας (1985) και Master of Science και Bachelor of Arts στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο Harvard της Μασαχουσέττης (1978). Έχει διατελέσει Επίκουρος Καθηγητής Οικονομικών στο Barnard College, Columbia University (1983-1989), και Αναπληρωτής και στη συνέχεια Τακτικός Καθηγητής Χρηματοοικονομικής στη Σχολή Διοίκησης (Business School) του Rutgers University της Νέας Υερσέης (1989-1993).
Ο κ. Χαρδούβελης διετέλεσε για μια επταετία Οικονομολόγος, Ανώτερος Οικονομολόγος και στη συνέχεια Σύμβουλος Ερευνών στην Κεντρική Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών, συγκεκριμένα στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης (1987-1993). Στη συνέχεια διετέλεσε Οικονομικός Σύμβουλος του Διοικητή στην Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995), όπου υπήρξε και Αναπληρωτής του Διοικητή στο EMI (τον πρόδρομο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας).
Από το 1996 έως το 2000 ήταν ο Επικεφαλής Στρατηγικού Σχεδιασμού και ο Επικεφαλής Οικονομολόγος του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας, όπου συνέβαλε καθοριστικά στον μετασχηματισμό της Εθνικής σε μια σύγχρονη και ανταγωνιστική τράπεζα και την επέκτασή της στο εξωτερικό: Διηύθυνε την πρώτη Μονάδα Risk Management στην Ελλάδα, δημιούργησε και διηύθυνε τις μονάδες Asset-Liability Management και Investor Relations και εφάρμοσε τα πρώτα μοντέλα VaR και ALM. Αργότερα, από το 2005 έως το 2014, διετέλεσε Επικεφαλής Οικονομολόγος της Eurobank, ενώ έγινε και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. Υπήρξε επί σειρά ετών εκπρόσωπος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών στην Επιτροπή EBF-EMAC, καθώς και ο Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της.
Στο παρελθόν υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Χρηματιστηρίου Παραγώγων Αθηνών (1997-2000) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Χρηματιστηριακής (1995-2000). Ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (1996-2000) είχε την ευθύνη της δημιουργίας και αρχικής λειτουργίας της Σχολής Οικονομίας.
Πριν τη θητεία του ως Υπουργός Οικονομικών, στο εξάμηνο της Οικουμενικής Κυβέρνησης Συνεργασίας (Νοέμβριος 2011 – Μάιος 2012), χρημάτισε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού. Νωρίτερα, την τετραετία 2000-2004, διετέλεσε επίσης Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού.
Το επιστημονικό του έργο έχει δημοσιευτεί σε διεθνή ακαδημαϊκά περιοδικά κύρους, συμπεριλαμβανομένων των American Economic Review, Journal of Finance, Review of Financial Studies, Quarterly Journal of Economics, Journal of Monetary Economics, Journal of Business, Journal of Money, Credit and Baking, Review of Economics and Statistics, κ.ά. Την περίοδο 1989-1995, οι βιβλιογραφικές αναφορές στο επιστημονικό του έργο τον ανέδειξαν στους 50 κορυφαίους στον κόσμο στον ευρύτερο τομέα της εφαρμοσμένης οικονομετρίας (βλ. Badi H. Baldagi, «Applied Econometrics Rankings: 1989-1995», Journal of Applied Econometrics, 1999, 14:423-441). Οι εργασίες του στο θέμα των υποχρεωτικών καταβολών ασφάλειας (margin requirements) συνέδραμαν ουσιαστικά στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σε δείκτες μετοχών στις ΗΠΑ.
