Παρακολουθώντας τα όσα τραγικά λαμβάνουν χώρα – για μεγάλο χρονικό διάστημα –
στην χώρα μας, (ελεγχόμενα ΜΜΕ/ καθοδηγούμενος, ηλεκτρονικός και έντυπος
τύπος/ “ ταριχευμένα ποσοστά “ σε κατά παραγγελία προκατασκευασμένες
δημοσκοπήσεις/ αλαζονικές και αυταρχικές συμπεριφορές μιας “κλειστής ομάδας”
ανθρώπων γύρω από το “απόλυτο κεντρικό επιτελείο της στενής παρέας των
Αρίστων” που παίρνει τις όποιες αποφάσεις του με τον τρόπο που τις παίρνει), δεν
μπορεί πλέον και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας να μείνει “ανεπηρέαστος και
χωρίς θυμό “ με την άκρως προσβλητική και ανήθικη συμπεριφορά της
παρακολούθησης του τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη.
Μια ενέργεια – κίνηση η οποία είναι άκρως καταδικαστέα και επικίνδυνη και η οποία
συνηγορεί στο γεγονός ότι τίποτα πλέον δεν μπορεί να λειτουργήσει στα πλαίσια της
ελευθερίας και της απόλυτης Δημοκρατίας.
Μια ενέργεια – κίνηση που μεγιστοποιεί την όποια καχυποψία, για το οποιοδήποτε
παραγωγικά αντιπολιτευτικό κίνημα αλλά και αφήγημα, υγιή στοιχεία για την
λειτουργία του όποιου δομικά υγιούς κράτους.
Μια ενέργεια – κίνηση που προσβάλλει ανθρώπους , αξιοπρέπειες, συνειδήσεις και
βάλλει απευθείας κατά του πολιτεύματος και τα όσα δίδαξε η χώρα μας στα βάθη
των αιώνων για τα υπέρτατα αγαθά της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Μια ενέργεια – κίνηση που μας φέρνει πολλά χρόνια πίσω , σε «πολιτικά
αρρωστημένες, ξεπεσμένες και ξεπερασμένες εποχές» που αμαύρωσαν την ιστορία
αλλά και την πορεία της πατρίδας μας.
Μια ενέργεια – κίνηση που καθιστά την αγαπημένη μας χώρα, σε ένα θνησιγενές,
τριτοκοσμικό και υποανάπτυκτο κράτος, που κουμάντο κάνει “ ο απόλυτος μονάρχης”
ή στην καλύτερη περίπτωση “ η μικρή και απόλυτα ελεγχόμενη ολιγαρχική ομαδούλα
” με μοναδικό και μόνιμο σκοπό και στόχο την “ πολιτική επιβίωσή της – τους” και την
“ διατήρησή της – τους “ στα θέλγητρα της εξουσίας, αγνοώντας ή παραγνωρίζοντας
τα περί ηθικής , τα περί δικαιοσύνης, τα περί νομιμότητας…
Και ερχόμαστε τώρα στο “ δια ταύτα “ της όλης υπόθεσης… Ερχόμαστε δηλαδή στο “
αφελές “ σκεπτικό – ερώτημά μας ως απλοί πολίτες, για την ύπαρξη ή μη πολιτικής
ευθύνης για ένα τόσο μέγιστο ατόπημα .
Εδώ λοιπόν υπάρχει κυρίαρχα η ιδέα του “ ναι μεν αλλά” …
Ναι φταίμε κάποιοι ή μάλλον φταίνε κάποιοι…
Ναι αναλαμβάνουμε κάποιοι την ευθύνη ή μάλλον αναλαμβάνουν κάποιοι την
ευθύνη…
Ναι κάναμε λάθος κάποιοι ή μάλλον κάνανε λάθος κάποιοι… Όχι Εμείς δηλαδή, οι
Άλλοι…
Και ερχόμαστε με μια “συγγνώμη” να ξαναφτιάξουμε “ το δικό μας προφίλ “ πρώτα,
αλλά και της παράταξης μας σε δεύτερο χρόνο, ώστε να συνεχίσουμε ακάθεκτοι για “
νέα λαμπρά έργα και γεγονότα” … στον υπόλοιπο πολιτικό χρόνο που μας απομένει
και που πλέον “ μειώνεται επικίνδυνα ” από τις λανθασμένες ενέργειές μας…
Κλείνοντας λοιπόν θα πω, πως η “συγγνώμη” είναι μία, αλλά τελείως διαφορετική
από αυτή που έντεχνα και επικοινωνιακά δόθηκε…
Είναι η “ΣΥΓΓΝΩΜΗ” απέναντι στον τόπο μας και στα παιδιά μας για τις προφανώς
λανθασμένες πολιτικές επιλογές μας…
Έρχεται λοιπόν η ώρα που πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα…
Έρχεται λοιπόν η ώρα της “μεγάλης αλλαγής” όπως έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας
Παπανδρέου…
Στο χέρι μας λοιπόν είναι…
Αξίζει να το προσπαθήσουμε…
Είναι σημαντικό να πούμε κάποτε , ότι στο “ραντεβού με την ιστορία” ήμασταν και
εμείς εκεί…
Νίκη Κοκκαλιάρη
Πολιτικός Μηχανικός M.Sc
