Πράγματι στον Τρίτωνα υπάρχει ένας εντυπωσιακός καταρράκτης, αθάνατος φρουρός του τόπου γέννησης της θεάς.
Ο καταρράκτης είναι κοντά στο δρόμο Ανδρίτσαινα – Κρέστενα, απέναντι από τη Μονή Σεπετού, όπου οδηγεί ασφαλτοστρωμένος δρόμος από το χωριό Αμυγδαλιές.
Ο καταρράκτης είναι εντυπωσιακός και διακρίνεται ήδη από τον δρόμο προς τη Μονή στην οποία φτάνουμε σε πέντε λεπτά.
Απέναντι από την είσοδο της Μονής υπάρχει χωματόδρομος που κλείνει με καγκελόπορτα η οποία συνήθως είναι ανοικτή.
Αν η πόρτα είναι κλειστή ζητείστε άδεια από τις μοναχές και θα σας επιτρέψουν να περάσετε, ακόμη και με αυτοκίνητο.
Λίγο πιο κάτω, δεξιά, υπάρχει εκκλησία και αριστερά συνεχίζει ο χωματόδρομος ο οποίος είναι βατός και με συμβατικό αυτοκίνητο.
Περίπου μετά ένα χιλιόμετρο τον δρόμο κόβει ρέμα που σχηματίζεται από τα νερά του καταρράκτη.
Είναι ο Τρίτων που πηγάζει από το βουνό Μίνθη και χύνεται στον Αλφειό.
Ο καταρράκτης είναι πολύ κοντά. Ανεβαίνουμε το ρέμα ανάντι. Ασφαλώς τα παπούτσια θα βραχούν και ένα κοντό παντελόνι θα κάνει την πορεία πιο εύκολη.
Σε 15 λεπτά περίπου φτάνουμε στο πρώτο καταρράκτη, ο οποίος δεν είναι πολύ ψηλός αλλά τα νερά κυλούν σε όλο το πλάτος του και το θέαμα είναι ωραιότατο.
Επειδή ήταν προφανές ότι παραπάνω υπάρχει και άλλος καταρράκτης, αμέσως άρχισε η διερεύνηση των πρανών για να διαπιστωθεί αν υπήρχε πρόσβαση.
Η πλαγιά δεξιά από τον καταρράκτη είναι απότομη, αλλά φαίνεται προσβάσιμη.
Πράγματι, χωρίς ιδιαίτερο κίνδυνο παρακάμψαμε τον πρώτο καταρράκτη και φτάσαμε στον δεύτερο ο οποίος είναι σαν ο δίδυμος αδελφός του πρώτου, με τα νερά να τρέχουν σε όλο το πλάτος του.
Στο βάθος, πάνω από τον μεγαλύτερο καταρράκτη διακρίνεται τρίτος και μεγαλύτερος καταρράκτης.
Είναι το τμήμα που διακρίναμε από τη Μονή Σεπετού.
Δεξιά ενδεχομένως υπήρχε δυνατότητα παράκαμψης του καταρράκτη, αλλά η πλαγιά ήταν πολύ απότομη και έπρεπε να ανέβουμε πολύ.
Αποφασίσαμε να μη το κινδυνεύσουμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Σε λίγο φτάσαμε πάλι εκεί που το ρέμα και ο δρόμος διασταυρώνονται.
Αν και φαινόταν ότι δρόμος απομακρύνεται από τον καταρράκτη, η διαίσθηση μας παρότρυνε να τον ακολουθήσουμε.
Πράγματι ο δρόμος κερδίζει ύψος και στρίβει προς τη μεριά του καταρράκτη.
Σε λίγη ώρα βρισκόμαστε στο ίδιο ύψος και απέναντι από τον καταρράκτη ο οποίος μας αποκαλύπτει όλη του τη μεγαλοπρέπεια.
Το θέαμα είναι πράγματι μοναδικό.
Το νερό βγαίνοντας από το βουνό πέφτει από ύψος τουλάχιστον πενήντα μέτρων.
Μάλιστα επειδή προφανώς υπάρχει κάποιος βράχος, από την ορμή του νερού δημιουργείται πίδακας.
Πιο κάτω φαίνονται καθαρά οι δυο καταρράκτες τους οποίους είδαμε προηγούμενα από κοντά.
Η ομορφιά του καταρράκτη δεν μας αφήνει να φύγουμε.
Πάντως για να απολαύσει κανείς τον καταρράκτη σε όλη τη μεγαλοπρέπεια, πρέπει να πάει μέχρι το τέλος Μαρτίου όταν η παροχή του νερού είναι μεγάλη.
Τελικά απρόθυμα επιστρέφουμε στο ρέμα, το οποίο στο σημείο αυτό φαίνεται ενδιαφέρον.
Η ορμή του νερού όμως μας αποτρέπει από το να προσπαθήσουμε να το ακολουθήσουμε.
Προφανώς πρέπει να το επιχειρήσουμε πολύ αργότερα, μάλλον προς το τέλος Μαίου
Η επίσκεψη στον καταρράκτη, όπως περιγράφεται παραπάνω, γίνεται άνετα από την Αθήνα αυθημερόν.
Με πληροφορίες απο το: newlifestyle.gr
