Ο χρόνος πάγωσε στη Βρετανία. Η βασίλισσα Ελισάβετ, η μακροβιότερη μονάρχης στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου απεβίωσε το βράδυ της Πέμπτης, σε ηλικία 96 ετών, ύστερα από 70 χρόνια στον βρετανικό θρόνο.
Την παρουσία της μπορεί κανείς να τη δει από πολλές οπτικές, με μια από αυτές να είναι σίγουρα η ιστορική… όχι μόνο για τη χώρα της, όπως προαναφέραμε, αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της. Σήμερα, δυο μέρες μετά το “αντίο” στη γαλαζοαίματη Βρετανίδα, θυμόμαστε τον αντίκτυπο που είχε εκείνη ως μονάρχης, αλλά και τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τον μεγαλύτερο ευρωπαϊκό μουσικό διαγωνισμό του σύγχρονου κόσμου…
Ας πάρουμε τα πράγματα, ωστόσο απ’ την αρχή. Πριν από 72 χρόνια, στις 12 Φεβρουαρίου του 1950, ραδιοτηλεοπτικοί φορείς από τη Δυτική Ευρώπη ενώθηκαν για να σχηματίσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοτηλεοπτικών Σταθμών (EBU) προκειμένου να προωθήσουν την καλύτερη διεθνή συνεργασία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένας απ’ τους στόχους της EBU ήταν να κάνει το περιεχόμενο προγραμμάτων που δημιουργούνταν σε ένα έθνος, να είναι διαθέσιμο σε ραδιοτηλεοπτικούς φορείς και άλλων περιοχών.
Η κοινή χρήση ραδιοτηλεοπτικού περιεχομένου έγινε γνωστή ως δίκτυο «Eurovision», ένα όνομα που επινοήθηκε από τον δημοσιογράφο George Campey. Μόλις, ωστόσο, δημιουργήθηκε το δίκτυο, χρειαζόταν να βρεθεί κάποιο περιεχόμενο, ώστε να μοιραστεί στον κόσμο. Έτσι, η EBU αποφάσισε ότι θα έπρεπε να εστιάσει σε καθολικά θέματα των ειδήσεων, της μουσικής και του αθλητισμού.
Πώς συνδέεται η Βασίλισσα με τη Eurovision;
Η πρώτη δοκιμαστική μετάδοση του δικτύου της Eurovision ήταν η στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ II στις 2 Ιουνίου 1953, η οποία μεταδόθηκε ζωντανά στο Ηνωμένο Βασίλειο καθώς και στη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και τη Δυτική Γερμανία! Η επιτυχία αυτής της μετάδοσης ήταν εκείνη που έδειξε ακριβώς, ότι οι ζωντανές μεταδόσεις θα μπορούσαν να κοινοποιηθούν σε όλη την Ευρώπη.
Περαιτέρω ζωντανές εκδηλώσεις περιλάμβαναν το Narcissus Festival στο Μοντρέ, μια περιοδεία στο Βατικανό, μια παρέλαση του Βασιλικού Ναυτικού, καθώς και ζωντανούς αγώνες ποδοσφαίρου του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που διεξήχθη στην Ελβετία, το 1954.
Η επιτυχία της μετάδοσης όλων αυτών των εκδηλώσεων οδήγησε την EBU να πιέσει για έναν διαγωνισμό ζωντανής μουσικής, παρόμοιο με το Μουσικό Φεστιβάλ του Sanremo στην Ιταλία, που θα ήταν ένας «διεθνής διαγωνισμός με πνεύμα φιλικής άμιλλας μεταξύ συγγραφέων και συνθετών».
Η πρώτη Eurovision επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στη συνέχεια το 1956 στην Ελβετία, όπου μεταδόθηκε ζωντανά στις επτά διαγωνιζόμενες χώρες (Ολλανδία, Ιταλία, Ελβετία, Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία και Λουξεμβούργο) καθώς και στην Αυστρία, τη Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Έκτοτε, η κάλυψη ειδήσεων, μουσικής και αθλητισμού από τον Διαγωνισμό και το δίκτυο της Eurovision έχει αυξηθεί ολοένα και περισσότερο.
Η τεχνολογία, επομένως, της τηλεόρασης στην Ευρώπη εξελίχθηκε σημαντικά από τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ. Ωστόσο, πολλοί πιστεύουν ότι εκείνη η μέρα του Ιουνίου, πριν από 50 χρόνια, υπήρξε σταθμός στην ανάδειξη των δυνατοτήτων της τηλεοπτικής τεχνολογίας ως σημαντικό μέσο υπέρβασης των ευρωπαϊκών συνόρων και των πολιτισμών.
Αν και η Βασίλισσα Ελισάβετ II δεν είχε άμεση ανάμειξη με την EBU και τον διαγωνισμό, αποτίουμε φόρο τιμής στον ρόλο που έπαιξε η στέψη της η οποία μεταδόθηκε τηλεοπτικά, στην ανάπτυξη του Διαγωνισμού Τραγουδιού που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε.
Πηγή: eurovision.tv , aussievision.net
