Όσο γνωστό είναι το τεράστιο λογοτεχνικό έργο του μεγάλου ιρλανδού συγγραφέα Όσκαρ Ουάιλντ, τόσο άγνωστη στο ευρύ κοινό είναι και η πολύ σύντομη αλλά σημαδιακή σχέση του με την Ηλεία, που μαζί με άλλες περιοχές της Ελλάδας τις οποίες επισκέφθηκε, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και αφορμή για μεγαλύτερη φιλοσοφική εμβάθυνση στο έργο του.
Ένα έργο που βρίσκεται στο παγκόσμιο προσκήνιο μέσα από επετειακές εκδηλώσεις και φιλολογικά αφιερώματα.
Το σημαντικό και πολυπόθητο για τον Ουάιλντ ταξίδι έγινε τον Απρίλιο του 1877, όταν εκείνος ήταν 23 ετών και σπουδαστής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Συνοδός του ένας ελληνολάτρης φιλόλογος, ο Τζον Μαχάφι, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, ο οποίος είχε επισκεφθεί την Ελλάδα δύο χρόνια πριν.
Για τον Όσκαρ Ουάιλντ αυτό το ταξίδι δεν ήταν απλά μια νεανική παρόρμηση.
Από την εφηβεία του και έχοντας μια μητέρα που είχε σπουδάσει αρχαία Ελληνικά, ο Ουάιλντ είχε εκδηλώσει τον θαυμασμό του για την κλασική Ελλάδα. Μάλιστα, είχε διακριθεί με ένα βραβείο στα αρχαία ελληνικά κατά την αποφοίτησή του από το κολλέγιο Τρίνιτυ.
Πάθος για την Ολυμπία
Το ενδιαφέρον του να βρεθεί στην Ολυμπία που τότε ερχόταν σταδιακά στο φως από την αρχαιολογική σκαπάνη, φαίνεται και από ένα σημείωμα του ιδίου, στο οποίο ανέφερε:
Συναντώντας τον Απόλλωνα…
Κανείς δεν γνωρίζει ωστόσο πώς ο ίδιος ο Γκούσταβ Χίρσφιλντ, διευθυντής των γερμανικών ανασκαφών στην Ολυμπία, υποδέχθηκε στο Κατάκολο, μικρό τότε ψαροχώρι, τον άσημο ακόμη νεαρό φοιτητή Όσκαρ Ουάιλντ και τον συνοδό του Μαχάφι.
Σε Ανδρίτσαινα – Επικούριο
Την επομένη, στις 7 Απριλίου, διασχίζοντας έφιπποι με περιπετειώδη τρόπο τον φουσκωμένο Αλφειό, πήγαν στην Ανδρίτσαινα.
Προχωρώντας κάτω από τις ανθισμένες αχλαδιές, ακολουθώντας χωμάτινα μονοπάτια, σκαρφάλωσαν στις παρυφές του Λυκαίου όρους στις Βάσσες για να βρεθούν μπροστά στο αριστούργημα του Ικτίνου, το ναό του Επικούριου Απόλλωνα.
Το ποίημα που έγραψε φτάνοντας στο Κατάκολο
Ο ενθουσιασμός του Όσκαρ Ουάιλντ για την επίσκεψή του Ελλάδα, αποτυπώνεται στο ποίημά του “Impression de voyage”, το οποίο λέγεται ότι έγραψε εν πλω, λίγο πριν πατήσει το πόδι του στο Κατάκολο.
Μεταφρασμένο στα Ελληνικά, το ποίημα έχει ως εξής:
Ζαφείρινη είναι η θάλασσα κι ο ουρανός ομοιάζει
να καίγεται, ως οπάλινος εις τον αγέρα λίθος.
‘Εχουν υψώσει τα πανιά · πρίμος φυσάει αγέρας
να Πάμε στης ανατολής τις γαλανές τις χώρες.
Κατάκολο – OW
Μετάφραση: Στέφανος Λεύκης
