Κάποτε, όχι πολύ παλιά, στον Πύργο υπήρχε μεράκι και ιδέες…
Και γίνονταν πράγματα με μηδενικό κόστος, με μικρή συνεισφορά επιχειρήσεων (με την προβολή τους) και την συμπαράσταση της Δημοτικής Αρχής.
Τώρα υπάρχει η κακόγουστη αντιγραφή από άλλες πόλεις και η χρησιμοποίηση του παλιού εορταστικού φωτισμού (μια και όπως λένε οι αρμόδιοι τίποτα δεν βρήκαν). Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία Κολοκοτρώνη στον ΟΤΕ και οι γιρλάντες στους δρόμους είναι από τις προηγούμενες Δημοτικές Αρχές!.
Για τον νέο εορταστικό φωτισμό, για τον οποίο υπήρχε το χρηματικό ποσό αγοράς του, κάποιοι δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν ένα διαγωνισμό σε διάστημα ενός έτους!!! Αλλά φταίει και ο Δήμαρχος που δεν “τραβά το αυτί” κάποιων…
Που να βρούνε χρόνο; Αφού αναλώνουν τον χρόνο τους μόνο με αναρτήσεις στο Facebook.
Ακόμα και το φυσικό Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην κεντρική πλατεία, οκτώ (8) ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, παραμένει χωρίς στολισμό και φωτισμό, όταν οι περισσότεροι Δήμοι στην Ελλάδα έχουν ολοκληρώσει τον εορταστικό τους διάκοσμο από τα τέλη Νοεμβρίου, ειδικά φέτος που η πανδημία το επιβάλει.
Δείτε τι γράφει ο διακεκριμένος διακοσμητής Χάρης Κανελλακόπουλος:
Χριστούγεννα γύρω στο ‘90 θα γιόρταζα τα γενέθλια μου με μια επέτειο για τα δέκα χρονια δουλειάς μου και στόλισα μια βάρκα με τις δουλειές μου για να υπαρχει στον δρόμο μπροστά από το γραφείο μου που τότε είχα στην οδό Ερμού στο διατηρητέο κτήριο με τα πέντε ζωγραφιστα ταβάνια.
Την οικία Παπαγιαννη που σήμερα είναι ένα ερείπιο ιδιοκτησίας του Δήμου.Μετα από καταγγελίες η βάρκα βρέθηκε στην Κεντρική πλατεία με την προστασία του δικηγόρου Θοδωρη Αντωνόπουλου μπροστά από το γραφείο του και το μεζεδοπωλείο Ελληνικον.
Όσο για την γιορτή έγινε στο γραφείο μου με πολυ κόσμο και την αυρα μια νιότης που ξεφαντωνε χωρίς περιορισμούς.
Έμεινε σαν Η βάρκα του Χάρη.Να αρμενίζει με τα στολίδια της στον χρόνο.Να στολίζω και να γεμίζω τα κύματα μικρές καθημερινές ιστορίες καινούργιες δουλειές και όνειρα.
Έμεινε μια ανάμνηση…….
Έμεινε ένα χαμόγελο στην μικρή μου πόλη.
Θυμάσαι ; Κάποτε η ζωή μας κυλούσε σε μια γιορτή.
Μια γιορτή στο χθες.
Μια γιορτή στο σήμερα… Και άλλη μια στο Πάντα.
Καλημερα
