Για τη Μάνη δεν χρειάζονται συστάσεις. Είτε πρόκειται για την ανατολική, είτε για τη δυτική της πλευρά, οι ομορφιές της είναι μοναδικές.
Δεν είναι τυχαίο, βλέπεις, που η πιο «άγρια» περιοχή της Πελοποννήσου αποθεώνεται διεθνώς για την ανέγγιχτη ομορφιά της και το παραδοσιακό της στοιχείο που παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο.
Τα καλοκαίρια έχει την τιμητική της, καθώς πρόκειται για μέρος που ενδείκνυται για τους λάτρεις των road trips καθώς έχει τόσα πολλά μέρη να δει κανείς, τόσες παραλίες και τόσους κολπίσκους και λιμανάκια για να κολυμπήσεις που πραγματικά ένα τριήμερο δεν σε φτάνει για να πεις πως έζησες την εμπειρία στο έπακρο.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που όποιος πάει μία φορά είναι σίγουρο πως θα επιστρέψει. Ξανά και ξανά.
Το ταξίδι από την Αρεόπολη μέχρι το ιστορικό ακρωτήριο Ταίναρο οφείλεις στον εαυτό σου να το οργανώσεις και να το πραγματοποιήσεις όσο το δυνατόν συντομότερο.
Κυρίως φέτος που οι συνθήκες απαιτούν απομόνωση και ταξίδι με αυτοκίνητο. Ή και μηχανή – με προσοχή πάντα.
Ξεκινάμε;
Σταθμός 1ος: Αρεόπολη – Λιμένι
Το λακωνικό χωριό απέχει 274 χιλιόμετρα από την Αθήνα και αποτελεί σημείο έναρξης του οδοιπορικού των τολμηρών. Μιλάμε για έναν παραδοσιακό οικισμό που σε βάζει για τα καλά στο μανιάτικο κλίμα με τα πετρόχτιστα σπίτια του και την υπέροχη θέα στον μεσσηνιακό κόλπο.
Η αρχιτεκτονική του είναι τόσο ιδιαίτερη που πραγματικά αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι στην καρδιά της Μάνης από το πρώτο λεπτό.
Από τα πιο διάσημα hotspots είναι το γραφικό παραθαλάσσιο χωριό Λιμένι, που όλοι μνημονεύουν ως πατρίδα των Μαυρομιχαλαίων, των οποίων ο Πύργος στέκει αγέρωχος με το πέρασμα των δεκαετιών να θυμίζει πως στο χωριό αυτό -5 χιλιόμετρα από την Αρεόπολη- υψώθηκε πρώτη φορά η σημαία της ελληνικής Επανάστασης.
Στο χωριό αξίζει να περάσεις να χαζέψεις και το Παλάτι του Πετρόμπεη αλλά και τα εκκλησάκια που σε ταξιδεύουν σε άλλη εποχή.
Το λιμανάκι του ανήκει στα πλέον φωτογραφημένα σημεία της Μάνης. Και ο λόγος είναι κάτι περισσότερο από προφανής.
Σταθμός 2ος: Διρός
Ποιος δεν έχει ακουστά τα περίφημα Σπήλαια του Διρού που μετρούν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια;
Οι Βλυχάδα (16,700 τ.μ. και Αλεπότρυπα (6,500 τ.μ.), όπως είναι τα ονόματά τους, απέχουν 40 περίπου λεπτά με το αυτοκίνητο από την Αρεόπολη και ανήκουν στη χρυσή τριάδα των αξιοθέατων που επιβάλλεται να δει κανείς ταξιδεύοντας στην πανέμορφη Πελοπόννησο.
Βρίσκονται στα δυτικά παράλια της λακωνικής χερσονήσου και κάθε χρόνο δέχονται χιλιάδες τουρίστες που δεν σταματούν να φωτογραφίζουν το -σχεδόν κινηματογραφικό- θέαμα.
Μην πεις όχι στη βαρκάδα ανάμεσα στους εκατοντάδες σταλαγμίτες και σταλακτίτες που καθρεφτίζονται στα κρυστάλλινα νερά των σπηλαίων και φρόντισε να απολαύσεις τη διαδρομή χωρίς να μπεις στον πειρασμό των φωτογραφιών.
Δεν αξίζει να χάσεις ούτε δευτερόλεπτο κολλημένος στο κινητό σου κατά τη διάρκεια του tour σου. Τέτοιο θέαμα δεν θα ξαναβρείς πουθενά. ΠΟΥΘΕΝΑ!
Τα 15€ που θα πληρώσεις για το εισιτήριό σου δεν θα τα λυπηθείς ούτε κατά διάνοια.
Υ.Γ. Φρόντισε να συνηθίσεις στην ιδέα πως τα σπήλαια είναι γεμάτα νυχτερίδες.
Σταθμός 3ος: Τηγάνι
Η χερσόνησος Τηγάνι «κρύβει» έναν παραμυθένιο ψαράδικο οικισμό χτισμένο πάνω στους βράχους ονόματι Μέζαπος, με διαυγή, γαλοζοπράσινα νερά και θέα που όμοιά τους δεν έχεις αντικρύσει.
Την παραλία του σκεπάζουν δύο πελώριοι βράχοι-σπήλαια που αποτελούν πόλο έλξης για τους λάτρεις του ψαροντούφεκου. Μεταξύ μας, δεν θα το επιχειρούσαμε, καθώς η περιοχή είναι «άγρια» σε όλα της.
Αρκέσου στο κολύμπι, τις βουτιές και τις πολλές φωτογραφίες.
Σταθμός 4ος: Γερολιμένας
Γι’ αυτό το μέρος ό,τι και να πεις είναι πολύ λίγο. Το χωριό αντικατοπτρίζει πλήρως της απαράμιλλη ομορφιά της Μέσα Μάνης, με τα νεοκλασικά κτίρια, την πέτρα και το γαλάζιο χρώμα να πρωταγωνιστούν.
Εδώ ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, αφού μέχρι και οι ντόπιοι μοιάζουν να ζουν σε άλλη εποχή. Σε μια πολύ ωραιότερη εποχή.
Στην πλειοψηφία τους είναι επαγγελματίες ψαράδες και αυτό από μόνο του σε κάνει να καταλάβεις ότι θα φας τα καλύτερα στα ταβερνάκια του ξεχωριστού αυτού οικισμού που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα δημοφιλή ελληνικά νησιά.
Η γραφικότητά του ξεπερνά κάθε προσδοκία, γι’ αυτό και κάθε καλοκαίρι φιλοξενεί πλήθος καλλιτεχνών από ολόκληρο τον κόσμο οι οποίοι σπεύδουν για ηρεμία, περισυλλογή και… έμπνευση.
Σταθμός 5ος: Βάθεια
Η διαδρομή Γερολιμένας – Βάθεια είναι το κάτι άλλο. Πανέμορφη, απολαυστική, μα επικίνδυνη καθώς ο δρόμος απαιτεί τεράστια προσοχή.
Η Βάθεια με τους επιβλητικούς πολεμικούς της πύργους του 18ου και 19ου αιώνα και την οχυρωματική αρχιτεκτονική της είναι ολόκληρη ένα αρχαιολογικό μνημείο που τόσα χρόνια αρνείται πεισματικά να συμβαδίσει με την εποχή.
Υπήρξε φόβος και τρόμος για επίδοξους κατακτητές και πειρατές, καθώς οι ντόπιοι την είχαν οχυρώσει τόσο καλά -με πολεμίστρες ακόμα και ζεματίστρες (!)- που κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να εισέλθει με πονηρό σκοπό. Αξίζει να περιπλανηθείς από άκρη σ’ άκρη.
Σταθμός 6ος: Ακρωτήριο Ταίναρο
Η μεσαία άκρη της Πελοποννήσου. Το Ακρωτήριο Ταίναρο ή αλλιώς η «Πύλη του Άδη» στέκει μεταξύ λακωνικού και μεσσηνιακού κόλπου και έχει χαρακτηριστεί ως το νοτιότερο άκρο όχι μόνο της Πελοποννήσου, μα και της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Το μέρος έχει εξαιρετικό αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς φιλοξενεί τα ερείπια του Ναού του Ταινάριου Ποσειδώνα. Σε σπήλαιο του Ταινάρου λέγεται πως είχε χτιστεί το νεκρομαντείο του.
Ο φάρος του Ακρωτηρίου είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα της Μάνης ολόκληρης…
Hint: Όπως είπαμε, τρεις ημέρες δεν σου φτάνουν να απολαύσεις όλα τα «διαμαντάκια» της Μάνης.
Ιδανική επιλογή για διαμονή και φαγητό είναι ο παραδεισένιος και άκρως τουριστικός Γερολιμένας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα βρεις και αλλού παραδοσιακά καταλύματα για να ξεκουραστείς και ειδυλλιακά μέρη για να απολαύσειw φρέσκο ψάρι -επιβάλλεται να το τιμήσεις, στη Μάνη είσαι!- ή τα νόστιμα μαγειρευτά από χέρι Μανιάτισσας μαγείρισσας.
