Πανελλήνιες-Φροντιστήριο Άλμα: Απαντήσεις σε Χημεία, Λατινικά και Πληροφορική

ΧΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
Ενδεικτικές Απαντήσεις

ΘΕΜΑ Α
Α1. γ Α2. γ Α3. β Α4. γ Α5. α
ΘΕΜΑ Β
Β1. α. Με τη προσθήκη του νερού η συγκέντρωση του HCOOΗ μειώνεται άρα ο βαθμός
ιοντισμού (α) αυξάνεται σύμφωνα με τον νόμο αραίωσης του Ostwald (α = √
Κα
c
) και

η συγκέντρωση οξωνίων (H3O
+
) μειώνεται.
β. Με προσθήκη ΗCl έχουμε ΕΚΙ στα H3O
+
, άρα η ισορροπία ιοντισμού του
ΗCOOH μετατοπίζεται προς τα αριστερά σύμφωνα με την αρχή Le Chatelier και ο
βαθμός ιοντισμού μειώνεται. Η συγκέντρωση των Η3Ο

+ αυξάνεται καθώς το

σύστημα δεν μπορεί να αναιρέσει πλήρως τη μεταβολή.
Β2. α. 8Ο: 1s22s22p4

15P
3-
: 1s22s22p63s23p6
16S : 1s
22s
22p
63s
23p
4

16S
2-
: 1s22s22p63s23p6
β. Το Ο και το S ανήκουν στην ίδια ομάδα του ΠΠ, όπου η ατομική ακτίνα
αυξάνεται από πάνω προς τα κάτω, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των στιβάδων. Οπότε
μεγαλώνει η απόσταση ηλεκτρονίων της εξωτερικής στιβάδας – πυρήνα. Άρα
8Ο<16S.
Mε πρόσληψη ηλεκτρονίων μειώνεται η έλξη πυρήνα – ηλεκτρονίων της εξωτερικής
στιβάδας, άρα αυξάνεται το μέγεθος. Άρα S
2->S

Ο P3- και το S2-

είναι ισοηλεκτρονιακά, άρα όσο αυξάνεται το φορτίο του πυρήνα,
αυξάνεται η έλξη πυρήνα – εξωτερικών ηλεκτρονίων, οπότε μειώνεται το μέγεθος.
Άρα P
3->S
2-

Συνεπώς έχουμε: O < S < S
2- < P
3-

Β3. Η διάλυση μιας ουσίας σ’ ένα διαλύτη ερμηνεύεται με το σκεπτικό, ότι η ισχύς των
διαμοριακών δυνάμεων που αναπτύσσονται μεταξύ της διαλυμένης ουσίας και του
διαλύτη υπερβαίνει την αντίστοιχη αυτών των μορίων διαλύτη – διαλύτη και
διαλυμένης ουσίας διαλυμένης ουσίας. Έτσι καταλήγουμε ότι τα όμοια διαλύουν
όμοια, δηλαδή οι πολικές ενώσεις διαλύονται στους πολικούς διαλύτες και οι μη
πολικές στους μη πολικούς.
Ο CCl4 είναι μη πολικό μόριο καθώς έχει τετράεδρη γεωμετρία. Το Η2Ο είναι πολικό
μόριο.
α. KCl: είναι ιοντική ένωση και συνεπώς διαλύεται σε πολικούς διαλύτες, άρα στο
Η2Ο.
β. C6H14: είναι υδρογονάνθρακας, άρα μη πολική ένωση και συνεπώς διαλύεται
ευκολότερα σε μη πολικούς διαλύτες, άρα στον CCl4. Μεταξύ των μορίων του

εξανίου και του διαλύτη αναπτύσσονται διαμοριακές δυνάμεις London.
γ. Η CH3OH είναι πολικό μόριο, άρα διαλύεται στο Η2Ο. Μεταξύ των μορίων της
CH3OH και του νερού αναπτύσσονται δεσμοί υδρογόνου.

Β4. α. Aπό το διάγραμμα παρατηρούμε ότι αύξηση της θερμοκρασίας υπό σταθερή
πίεση προκαλεί μείωση της απόδοσης, άρα μετατόπιση της θέσης χημικής
ισορροπίας προς τα αριστερά. Σύμφωνα με την αρχή Le Chatelier αύξηση
θερμοκρασίας ευνοεί τις ενδόθερμες, άρα προς τα δεξιά είναι εξώθερμη.
β. Σύμφωνα με την αρχή Le Chatelier, η αντίδραση ευνοείται (δηλαδή μετατοπίζεται
δεξιά) με αύξηση της πίεσης λόγω μείωσης του όγκου, δηλαδή αύξηση της πίεσης
προκαλεί αύξηση της απόδοσης. Έτσι ισχύει ότι P2>P1

ΘΕΜΑ Γ
Γ1. Cu(s) + 2H2SO4(aq)
πυκνό
→ CuSO4(aq) + SO2(g) + 2H2O(l)

οξειδωτικό : H2SO4 (Το S από +6 ανάγεται σε +4)
αναγωγικό: Cu (Ο Cu από 0 οξειδώνεται σε +2)
Fe(s) + 6HNO3(aq)
πυκνό
→ Fe(NO3)3(aq) + 3NO2(g) + 3H2O(l)

οξειδωτικό : HNO3 (Το Ν από +5 ανάγεται σε +4)
αναγωγικό: Fe (Ο Fe από 0 οξειδώνεται σε +3)

Γ2. Πραγματοποιείται η αντίδραση:

(mol) SO2 (g) + ΝO2 (g)  SO3 (g) + ΝO (g)
Αρχικά: n1 n2
Αντιδρούν/Παράγονται: x x x x
Χημική Ισορροπία: n1-x n2-x x x
n1-x = 0,2 mol, n2-x=0,6 mol, x=0,6 mol
Άρα, n1=0,8 mol και n2=1,2 mol

α. Kc =

[SO3][NO]
[SO2][NO2]
=
(
0,6
V
)(
0,6
V
)
(
0,2
V
)(
0,6
V
)
= 3

β. α =
x
n1
=
0,6
0,8
= 0,75 ή 75%

γ. Εστω ότι προσθέτουμε επιπλέον ω mol SO2:

(mol) SO2 (g) + ΝO2 (g)  SO3 (g) + ΝO (g)
Αρχικά: 0,8+ω 1,2
Αντιδρούν/Παράγονται: y y y y
Χημική Ισορροπία: 0,8+ω-y 1,2-y y y

α =
y
n2
⇒ 0,75 = y
1,2
⇒ y = 0,9

Kc =
[SO3][NO]
[SO2][NO2]
⇒ 3 =
(
0,9
V
)(
0,9
V
)
(
ω−0,1
V
)(
0,3
V
)
⇒ ω = 1 mol
Άρα, πρέπει να προσθέσουμε επιπλέον 1 mol SO2.

Γ3. α. Ο νόμος της ταχύτητας είναι υ =k [NO]
x
[O2]
y

Αντικαθιστώντας τις τιμές των τριών πειραμάτων στο νόμο της ταχύτητας έχουμε:
3,2.10-3 = k (2.10-2
)
x
(5.10-3
)
y (1)

12,8.10-3 = k (4
.10-2
)
x
(5
.10-3
)
y (2)

1,6.10-3 = k (2.10-2
)
x
(2,5
.10-3
)
y (3)

Από τις σχεσεις (1) και (2) προκύπτει x = 2 και από τις σχέσεις (1) και (3) προκύπτει
y = 1. Έτσι, ο νόμος της ταχύτητας είναι: υ =k [NO]
2
[O2]

β. Με αντικατάσταση των τιμών και x και y σε μία από τις σχέσεις (1), (2) ή (3)
προκύπτει ότι k = 1600 M-2
s
-1

ΘΕΜΑ Δ
Δ1. A:CH3CΗ=Ο B: CH3CΗCH3
│
MgCl

CH3
│
Γ:CH3CΗCΗCH3
│
OH

CH3
│
Δ:CH3CCΗCH3
││
O

Ε:CΗ ≡ CH Z:CH2 = CΗ – CN
H: CH3CΗCH3
│
Cl

Θ :CH3CH2CH2ΝΗ2

Ι:(−CΗ2 − CΗ−)ν
│
CΝ

Κ:CH3CΗ=CH2

Δ2. Κατά την ογκομέτρηση πραγματοποιείται η αντίδραση:

RNH2 + HCl → RNH3Cl
Στο ισοδύναμο σημείο έχουμε:
c
.V = cπρ
.Vπρ⇒ c
.V = cπρ
.0,06 (1)

Όταν έχουμε προσθέσει 20 mL πρότυπου διαλύματος έχουμε:
(mol) RNH2 + HCl → RNH3Cl
Αρχ. c

.V cπρ
.0,02

Αντ./Παρ. cπρ

.0,02 cπρ

.0,02 cπρ
.0,02

Τελ. c
.V- cπρ
.0,02 – cπρ
.0,02
Προκύπτει διάλυμα με συγκεντρώσεις:
RNH2: c =

c.V− cπρ.0,02
Vτελ.
=
cπρ.0,04
Vτελ.
, RNH3Cl: c ́ =
cπρ.0,02
Vτελ.

(M) RNH3Cl
H2O
→ RNH3
+
+ Cl-
c ́ c ́ c ́
(Μ) RNH2+ Η2Ο  RNH3
+

+ OH-
Αρχ. c c ́

Ioντ./Παρ. ω ω ω

Ioντ. Ισορ. c-ω c ́+ω ω

Kb(RNH2) =
[RNH3
+][ΟΗ−]
[RNH2]
=
cπρ.0,02
Vτελ.
∙8∙10−4
cπρ.0,04
Vτελ.
= 4.10-4

Δ3. i) Π
.V = n.R
.T ⇒ n =
Π ∙V
R∙T
=
0,082∙0,3
0,082∙300
= 0,001 mol

n =
m
Mr
⇒ Mr = m
n
=
53,8
0,001
= 53800

ii) Για το συμπολιμερές Α: nΑ =
m
Mr
=
5,38
53800
= 10-4 mol

Για τα mol του HCl: n = c

.V = 1.0,02 = 0,02 mol

Πραγματοποιείται η αντίδραση:
(-CH2-CH=CH-CH2-)v-(CH2-CH-) + (ν+2μ)Η2 → (-CH2-CH2-CH2-CH2-)v-(CH2-CH-)μ
│ │
C≡N CH2NH2
1 mol (ν+2μ) mol 1 mol
10-4 mol (ν+2μ) 10-4 mol 10-4 mol

(-CH2-CH2-CH2-CH2-)v-(CH2-CH-)μ + μHCl → (-CH2-CH2-CH2-CH2-)v-(CH2-CH-)μ
│ │
CH2NH2 CH2NH3Cl
1 mol μ mol 1 mol
10-4 mol 0,02 mol

Aρα μ = 200
Μr = 53800 ⇒ 54ν + 53μ =53800 ⇒ ν = 800
Για το Η2: nH2

= 0,12 mol

nH2
=
m
Mr
⇒ m = 0,12 . 2 = 0,24 g

Επιμέλεια απαντήσεων:
Δεββές Γιώργος, Χημικός

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Α1. Εκείνος παρουσιάστηκε σε αυτούς για να τον δουν να κάθεται δίπλα στη φωτιά
σε ένα σκαμνί και να γευματίζει από (ένα) ξύλινο πιάτο. Περιφρόνησε τα πλούτη των
Σαμνιτών και οι Σαμνίτες θαύμασαν τη φτώχεια του. Όταν, δηλαδή, είχαν φέρει σε
αυτόν μεγάλη ποσότητα χρυσάφι, σταλμένο από την πολιτεία (το δημόσιο ταμείο),
για να το χρησιμοποιήσει, χαλάρωσε το πρόσωπο με το γέλιο κι αμέσως είπε.
Φροντίζει και προνοεί να μη μαθευτούν τα σχέδιά μας από τους εχθρούς, αν
αρπάξουν την επιστολή (πριν φτάσει στον προορισμό της). Για το λόγο αυτό στέλνει
επιστολή γραμμένη στα ελληνικά. Συμβουλεύει τον απεσταλμένο, αν δεν μπορέσει να
πλησιάσει, να δέσει την επιστολή στον ιμάντα του ακοντίου και να το ρίξει μέσα στο
στρατόπεδο. Στην επιστολή γράφει πως θα έρθει γρήγορα με τις λεγεώνες (του). Ο
Γαλάτης, επειδή φοβήθηκε τον κίνδυνο, αποφάσισε να ρίξει το ακόντιο.
Β1. 1→γ
2→α
3→δ
4→β
5→ε
Β2. 1→στ
2→α
3→δ
4→γ
5→β

Γ1. noster
hostibus
tergorum
eques
maiore
caedi
illud, illius
id
pondera
vultus

re
celerius, celerrime
pericula

Γ2. gesserint
cernetur
fite
miraturos esse, miratos fore
allatum
utens, usurus, usus
dic
curabimus
misit
adeundo
potuisset
abice
Δ1α. eis→ αντικείμενο του ρήματος occurunt
assidentem→ κατηγορηματική μετοχή συνημμένη στο se από το spectandum
risu→ αφαιρετική οργανική του τρόπου στο solvit
consilia→ υποκείμενο του ρήματος cognoscantur
ob rem→ εμπρόθετος προσδιορισμός εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου στο mittit
Δ1β. “ne intercepta…cognoscantur”: δευτερεύουσα ουσιαστική βουλητική πρόταση
ως αντικείμενο στα ρήματα curat και providet. Εκφέρεται με υποτακτική, γιατί το
περιεχόμενό της είναι απλώς επιθυμητό. Σύμφωνα με τον κανόνα ακολουθίας των
χρόνων, εκφέρεται με υποτακτική ενεστώτα, cognoscantur, με εξάρτηση από ρήματα
αρκτικού χρόνου, curat, providet και έχουμε συγχρονισμό της κύριας με τη
δευτερεύουσα πρόταση στο παρόν με ιδιομορφία. Ο συγχρονισμός δηλώνει ότι η
βούληση είναι ιδωμένη τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή κι όχι τη
στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής της.
Δ2α. missum: επιθετική (αναφορική) μετοχή, συνημμένη στο pondus, προτερόχρονο.
 quod missum est ή quod missum erat.

veritus: αιτιολογική μετοχή στο ρήμα constituit, συνημμένη στο υποκείμενο Gallus,
προτερόχρονο.
 quod veritus est ή quod veritus erat (αντικειμενική αιτιολογία)
 quod veritus esset (υποκειμενική αιτιολογία)
 cum veritus esset (η αιτία ως αποτέλεσμα εσωτερική λογικής διεργασίας)
Δ2β. Ego cum legionibus celeriter adero.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΘΕΜΑΤΩΝ:
Η ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΥ «ΆΛΜΑ»
Βόλλαρη Εξακουστή
Λούπη Βασιλική
Μιχαηλίδη Αθηνά
Παναγιωτοπούλου Όλγα
Πανοπούλου Ιωάννα
Παπαδόπουλος Σάκης

Ενδεικτικές Απαντήσεις στο μάθημα

Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον

ΘΕΜΑ Α
Α1. 1. ΛΑΘΟ΢ 2. ΢Ω΢ΣΟ 3. ΢Ω΢ΣΟ 4. ΛΑΘΟ΢ 5. ΢Ω΢ΣΟ

Α2. α) Συμπληρωματικό σχολικό βιβλίο σελίδα 45

Α2. β)

19

11 35

19

11 35

20

19

11 35

15 20

19

11 35

8 15 20

19

11 35

8 15 20 40
Αρχικό δζνδρο Περίπτωςη 1 Περίπτωςη 2

Περίπτωςη 3

Περίπτωςη 4

Α3. α) ΢υμπληρωματικό ςχολικό βιβλίο ςελίδα 86

Α3. β)

1. Ιδιότητα
2. Ιδιότητα
3. Τποκλάςη
4. Ιδιότητα
5. Ιδιότητα
6. Μζθοδοσ
7. Τποκλάςη
8. Τπερκλάςη

Α4.1. α) Εντολή: 9, 15
β) Εντολή : 8, 16
γ) Εντολή: 7
Α4.2. α) 9: Η μεταβλητή Χ δεν ζχει δηλωθεί ςτο τμήμα δηλϊςεων του

προγράμματοσ. Πρζπει να δηλωθεί ωσ ΑΚΕΡΑΙΑ.
15: Δεν υπάρχει πουθενά ΑΝ ανοιχτή αλλά θα πρζπει να κλείςει η
Ο΢Ο με ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢

β) 8: Η μεταβλητή ΑΘΡ ζχει δηλωθεί ωσ Ακζραια και δεν μποροφμε να
εκχωρήςουμε αλφαριθμητικό ςε αυτή. Πρζπει ΑΘΡ0
16: ΢την περίπτωςη όπου εξ αρχήσ δοθεί ωσ είςοδοσ μη θετικόσ
αριθμόσ η μεταβλητή ΠΛ ζχει τιμή 0. Θα πρζπει να γίνει
προηγουμζνωσ ζλεγχοσ ϊςτε ΠΛ<>0.
γ) 7: Παράγει λάθοσ αποτελζςματα αφοφ θζλει υπολογιςμό γινομζνου.
Θα πρζπει ΓΙΝ1

ΘΕΜΑ Β
Β1. 1 . 0
2 . k + 1
3 . k
4 . i
5 . k

Β2. α)

β)
s0
Διάβαςε x
Όςο x>0 Επανάλαβε
ss+x
Διάβαςε x
Σζλοσ_Επανάληψησ

ΘΕΜΑ Γ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΕΜΑ3
ΜΕΣΑΒΛΗΣΕ΢
ΑΚΕΡΑΙΕ΢: ΑΠ1, ΑΠ2, ΠΛΗΘΟ΢, Π1, Χ
ΠΡΑΓΜΑΣΙΚΕ΢: Σ1, Σ2, AUR
ΛΟΓΙΚΕ΢: ΕΛΕΓΧΟ΢
ΑΡΧΗ
ΑΡΧΗ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΔΙΑΒΑ΢Ε ΑΠ1
ΜΕΧΡΙ΢_ΟΣΟΤ ΑΠ1>0
ΑΡΧΗ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΔΙΑΒΑ΢Ε ΑΠ2
ΜΕΧΡΙ΢_ΟΣΟΤ ΑΠ2>0
ΔΙΑΒΑ΢Ε Σ1, Σ2
Π0 ! Πλήθοσ όλων των μαθητϊν

ΠΛΗΘΟ΢0 ! Πλήθοσ μαθητϊν που δεν εξυπηρετήθηκαν
ΑΘΡ0 ! ΢υνολικά ζςοδα
ΑΡΧΗ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΔΙΑΒΑ΢Ε Χ
ΠΛΗΘΟ΢ΠΛΗΘΟ΢+1
ΕΛΕΓΧΟ΢ ΤΠΑΡΧΕΙ(Χ, ΑΠ1, ΑΠ2)
ΑΝ ( Τ= ΑΛΗΘΗ΢ ) ΣΟΣΕ
ΑΝ ( Χ = 1 ) ΣΟΣΕ
ΑΠ1 ΑΠ1 – 1
ΑΘΡΑΘΡ +T1
ΑΛΛΙΩ΢
ΑΠ2 ΑΠ2 – 1
ΑΘΡΑΘΡ+T2
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΑΛΛΙΩ΢
ΓΡΑΨΕ “Δεν μπορείτε να εξυπηρετηθείτε”
Π1 Π1 + 1
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΑΝ ( ΠΛΗΘΟ΢ <>0) ΣΟΣΕ
ΠΟ΢Ο΢ΣΟ Π1/ΠΛΗΘΟ΢*100
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΜΕΧΡΙ΢_ΟΣΟΤ ( ΑΠ1=0 ΚΑΙ ΑΠ2=0) Ή (ΠΟ΢Ο΢ΣΟ>20)
ΓΡΑΨΕ ΑΘΡ
ΣΕΛΟ΢_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΣΟ΢

΢ΤΝΑΡΣΗ΢Η ΤΠΑΡΧΕΙ (Α, ΑΠ1, ΑΠ2): ΛΟΓΙΚΗ
ΜΕΣΑΒΛΗΣΕ΢
ΑΚΕΡΑΙΕ΢: Α, ΑΠ1, ΑΠ2
ΑΡΧΗ
ΤΠΑΡΧΕΙΨΕΤΔΗ΢
ΑΝ ( Α=1) ΣΟΣΕ
ΑΝ ( ΑΠ1>0 ) ΣΟΣΕ
ΤΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΗ΢
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΑΛΛΙΩ΢
ΑΝ ( ΑΠ2 > 0 ) ΣΟΣΕ
ΤΠΑΡΧΕΙ  ΑΛΗΘΗ΢

ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΣΕΛΟ΢_΢ΤΝΑΡΣΗ΢Η΢

ΘΕΜΑ 4
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΕΜΑ4
ΑΚΕΡΑΙΕ΢: Ι,J, B[6,6], ΑΘΡ, MAX
ΠΡΑΓΜΑΣΙΚΕ΢: ΜΟ*6+, ΣΕΜP1
ΧΑΡΑΚΣΗΡΕ΢: ΟΝ*6+, TEMP2, ΜΑΧ_ΟΝ
ΑΡΧΗ
ΓΙΑ Ι ΑΠΟΙ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΔΙΑΒΑ΢Ε ΟΝ*Ι+
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΓΙΑ Ι ΑΠΟΙ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΓΙΑ J ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 6

ΑΝ ( I=J ) TOTE
ΔΙΑΒΑ΢Ε B*Ι,J+
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΓΙΑ Ι ΑΠΟΙ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΓΙΑ J ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΑΝ ( I<>J ) TOTE
ΔΙΑΒΑ΢Ε B*Ι,J+
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΓΙΑ Ι ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΑΘΡ0
ΓΙΑ J ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΑΘΡΑΘΡ+B[I,J]
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΜΟ*Ι+ΑΘΡ/6
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΜΑΧ 0
ΓΙΑ Ι ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΑΝ (B*Ι,Ι+ > ΜΑΧ) ΣΟΣΕ
MAXB[I,I]
ΜΑΧ_ΟΝ ΟΝ*Ι+
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢

ΓΡΑΨΕ ΜΑΧ_ΟΝ
ΓΙΑ Ι ΑΠΟ 2 ΜΕΧΡΙ 6
ΓΙΑ J ΑΠΟ 6 ΜΕΧΡΙ Ι ΜΕ_ΒΗΜΑ -1
ΑΝ ΜΟ*J+> MO*J-1] TOTE
TEMP1  MO[J]
MO[J] MO[J-1]
MO [J-1]  TEMP1
TEMP2  ON [J]
ON[J]ON[J-1]
ON[J-1] TEMP2
AΛΛΙΩ΢_ΑΝ (ΜΟ[J] = MO[J-1+) ΣΟΣΕ
ΑΝ ( ΟΝ[J] < ON [J-1] ) TOTE
TEMP2  ON [J]
ON[J] ON[J-1]
ON[J-1]  TEMP2
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΣΕΛΟ΢_ΑΝ
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΓΙΑ Ι ΑΠΟΙ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΓΙΑ J ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 6
ΓΡΑΨΕ ΟΝ*Ι+
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΣΕΛΟ΢_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ΢
ΣΕΛΟ΢_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΣΟ΢
Επιμζλεια Απαντήςεων

Μακρή ΢ταυροφλα
(Πληροφορικόσ)
Φροντιςτήριο «Άλμα»