ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΥΡΓΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ!
(“Ἐν σημείοις καί τέρασιν ἀπαστράπτων καί δόγμασιν, παρανόμων ἔσβεσας τό συνέδριον. Καί ὑπ᾽ αὐτῶν ἀναιρούμενος καί λίθοις βαλλόμενος, ὑπέρ τῆς τῶν φονευτῶν σύ προσεύχου ἀφέσεως, ἐκμιμούμενος τήν φωνήν τοῦ Σωτῆρος. Οὗ εἰς χεῖρας ἐναπέθου σου τό πνεῦμα τό ἱερώτατον, Στέφανε” (ἀπό τά Στιχηρά τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, στίς 27 Δεκεμβρίου).
Ερμηνεία: “Αστράφτοντας από σημάδια και θαυμαστά γεγονότα και δόγματα (λόγους αληθείας), έσβησες την λάμψη του συνεδρίου των παρανόμων Ιουδαίων. Και ενώ αυτοί σε σκότωναν και σου έριχναν πέτρες, εσύ προσευχόσουν για να λάβουν άφεση για τις αμαρτίες τους, μιμούμενος τον λόγο του Σωτήρα (πάνω στον Σταυρό). Στα χέρια του οποίου εναπόθεσες το ιερότατο πνεύμα σου, Στέφανε”.
Η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία αγαπητοί μας ως γνωστόν είναι συνυφασμένη με το διωγμό και το μαρτύριο. Είναι δομημένη με το αίμα εκατομμυρίων καλλίμαχων μαρτύρων, οι οποίοι αποτελούν και το μόνιμο καύχημά Της. Το χρώμα της, άλλωστε είναι το κόκκινο από τους ποταμούς των αιμάτων κατά των διαχρονικών πιστών. Οι ειδικοί υπολογίζουν πως με τους μετριότερους υπολογισμούς περισσότεροι από ένδεκα εκατομμύρια Χριστιανοί έχυσαν το τίμιο αίμα τους για τη νέα πίστη. Είναι ευνόητο πως τα νήματα του πολέμου κατά της Εκκλησίας κινεί ο θεομάχος και ανθρωποκτόνος διάβολος, ο οποίος μισεί θανάσιμα το ανθρώπινο γένος και επιδιώκει τη ματαίωση της εν Χριστώ σωτηρίας του.
Πρώτο θύμα του λυσσαλέου πολέμου ο Αρχιδιάκονος της πρώτης Εκκλησίας Στέφανος, άνδρας πλήρης «πνεύματος και σοφίας». Μοναδική η προσωπικότητα του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιάκονου Στεφάνου,που τιμάμε σήμερα την μνήμη Του. Μια προσωπικότητα με πολλά χαρίσματα και ικανότητες. Συνήθως τονίζουμε την ανεξικακία του. Προσεύχονταν γι ´ αυτούς ,που τον θανάτωναν με λιθοβολισμό και ζητούσε από τον Θεό να τους συγχωρήσει λέγοντας: «Κύριε μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην». Ήταν ένας από τους επτά διακόνους, τους οποίους εξέλεξε η Χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων, για να διακονούν τους πιστούς στις «αγάπες», δηλαδή στα κοινά τραπέζια, ώστε να εκλείψουν τα παράπονα από τους Ελληνιστές πιστούς, οι οποίοι παραθεωρούνταν σε αυτά.
Το όνομά του, είναι Ελληνικό που σημαίνει τον άνθρωπο που φορά στεφάνι, στέμμα, δηλαδή τον διαλεχτό και αξιόλογο άνθρωπο. Ήταν πιθανότητα Ελληνικής καταγωγής και είχε μόρφωση και ήθος, τα οποία τον καθιστούσαν ξεχωριστό στην Ιερουσαλήμ. Ασκούσε την διακονία που του ανέθεσε η Εκκλησία με ιδιαίτερο ζήλο, υπηρετώντας τις χήρες, τα ορφανά, τους ασθενείς, τους φτωχούς και όλους τους καταφρονεμένους. Θεωρούσε με θέρμη ότι υπηρετούσε στα πρόσωπα των ενδεών αδελφών του τον ίδιο το Χριστό. Αλλά δεν εξαντλούνταν η δραστηριότητά του, μόνο στον τομέα της κοινωνικής διακονίας και αλληλεγγύης. Αξιοποιώντας τα φυσικά του χαρίσματα, δίδασκε το λόγο του Θεού με ιδιαίτερη θέρμη. Μάλιστα αξιώθηκε από το Θεό να κάνει «τέρατα και σημεία εν τω λαώ», έτσι ώστε να μέσω αυτών να δοξάζεται ο αληθινός Τριαδικός Θεός και να τελεσφορεί το σωτήριο κήρυγμα της νεαρής Εκκλησίας. Αυτό όμως εξόργισε τους φανατικούς Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν αρχίσει σκληρό διωγμό εναντίον της νέας πίστεως, η οποία ήδη είχε διαφοροποιηθεί από τον Ιουδαϊσμό. Ορισμένα από τα μέλη της συναγωγής των λεγομένων ιβερτίνων, των Κυνηναίων και Αλεξανδρέων, καθώς και κάποιοι από των Ιουδαίων που κατάγονταν από την Κιλικία και την Ασία κάλεσαν τον Στέφανο να συζητήσουν μαζί τους για τη νεοφανή πίστη. Αλλά δε μπόρεσαν να τον αντικρούσουν, «ουκ ίσχυον αντιστήναι τη σοφία και τω πνεύματι ω ελάλει».
Τότε σκέφτηκαν να τον συκοφαντήσουν ότι δήθεν άκουσαν «αυτού λαλούντος ρήματα βλάσφημα εις Μωϋσήν και τον Θεόν». Τον παρέδωσαν στον φανατισμένο όχλο και στους άτεγκτους πρεσβυτέρους και γραμματείς για παραδειγματική τιμωρία. Επίσης τον παρέπεμψαν στο συνέδριο να δικαστεί και επιστράτευσαν ψευδομάρτυρες, οι οποίοι υποστήριζαν πως «ο άνθρωπος ούτος ου παύεται ρήματα βλάσφημα λαλών κατά του τόπου του αγίου τόπου». «Ακηκόαμεν γαρ αυτού λέγοντος ότι Ιησούς ο Ναζωραίος ούτος καταλύσει τον τόπον τούτον και αλλάξει τα έθη α παρέδωκεν ημίν Μωυσής». Αλλά την ώρα που ξεστόμιζαν εναντίον του τις ψευδομαρτυρίες είδαν να λάμπει το πρόσωπό του και να μοιάζει με άγγελος του Θεού. Ο Στέφανος πήρε θάρρος και έκανε μια καταπληκτική απολογία, εξιστορώντας τις δωρεές του Θεού προς τον ιουδαϊκό λαό, και στηλιτεύοντας με έμφαση τις αποστασίες των προγόνων του. Η απολογία του Στεφάνου αποτελεί πρότυπο πίστης, τόλμης και θάρρους.
Ο Στέφανος στην απολογία του, χωρίς να φοβηθεί καθόλου, έκανε μια εκτενή αναδρομή στην ιστορική πορεία του Εβραϊκού λαού. Τους επισήμανε τις ευεργεσίες του Θεού προς τον λαό, αλλά και τις παραλείψεις που πολλές φορές έδειξε ο λαός απέναντι στη συμφωνία με τον Θεό. Τόνισε ιδιαίτερα την εχθρική στάση τους απέναντι στους Προφήτες, τους οποίους οι ίδιοι θανάτωσαν. Στη συνέχεια είπε ότι ο Θεός δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς και ολοκλήρωσε την απολογία του με οξύτατη κριτική στους θρησκευτικούς άρχοντες των Ιουδαίων. Αλλά και τους συγχρόνους του, καταλήγοντας ως εξής: Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τη καρδίᾳ και τοις ωσίν, υμείς αεὶ τω Πνεύματι τω Αγίῳ αντιπίπτετε, ως οι πατέρες υμών και υμείς. Τίνα των προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες υμών; και απέκτειναν τους προκαταγγείλαντας περὶ της ελεύσεως του δικαίου, ου νυν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε οίτινες ελάβετε τον νόμον εις διαταγὰς αγγέλων, και ουκ εφυλάξατε».
Οι Δικαστές του, όταν άκουσαν την θαρραλέα απολογία του Στεφάνου άρχισαν να τρίζουν τα δόντια τους, από θυμό και αγανάκτηση. Εκείνος σηκώνοντας τα μάτια τους τον ουρανό είδε την δόξα του Θεού και τον Κύριο Ιησού Χριστό να στέκεται δίπλα στο θρόνο της Θεότητας και είπε «ιδοὺ θεωρώ τους ουρανοὺς ανεῳγμένους και τον υιὸν του ανθρώπου εκ δεξιών του Θεού εστώτα». Όταν άκουσαν αυτά έφριξαν, κλείνοντας τα αφτιά τους, να μην ακούν τις δήθεν βλασφημίες του αγίου άνδρα. Αμέσως τον άρπαξαν και τον οδήγησαν έξω της πόλεως να τον σκοτώσουν με λιθοβολισμό. Μαζί τους ήταν και κάποιος νεαρός ονόματι Σαούλ, ο οποίος φύλαγε τα ρούχα των δημίων, που λιθοβολούσαν τον Στέφανο. Πρόκειται για τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος αργότερα θα μεταστρέφονταν και θα γινόταν ο θερμότερος Απόστολος του Χριστού!
Την στιγμή του μαρτυρίου του, ο Στέφανος προσεύχονταν «Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου. Θεις δε τα γόνατα έκραξε φωνή μεγάλη Κύριε, μη στήσῃς αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην. Και τούτο ειπὼν εκοιμήθη». Τον νεκρό πλέον Στέφανο τον έθαψαν και τον θρήνησαν, ενώ μετά τον θάνατό του ακολούθησε διωγμός κατά των Χριστιανών. Κατά την παράδοση, το λείψανό του μεταφέρθηκε από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο στην Κωνσταντινούπολη.
Αυτός ήταν αγαπητοί μας ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος, αληθινός αναγεννημένος εν Χριστώ άνθρωπος, γνήσιος τύπος του Σωτήρος Χριστού. Το ηρωϊκό του παράδειγμα θα συνεχίσουν εκατομμύρια ομολογητές της αληθινής πίστεως, οι οποίοι θα σμίξουν το δικό τους αίμα με το τίμιο αίμα του Στεφάνου, για να ποτίζει εσαεί το δένδρο της σωτηρίας του κόσμου. Η δύσκολη εποχή μας αγαπητοί μου φίλοι, έχει απόλυτη ανάγκη από τέτοια ηρωϊκά και άγια πρότυπα σαν αυτό του Αγίου Στεφάνου, προκειμένου να πορευτεί η ανθρωπότητα το δρόμο της εν μέσω «σκιάς θανάτου». Ανάλυση ονόματος: ΣΤΕΦΑΝΟΣ: (από το στέφανος) = ο αθλοφόρος, ο άξιος στεφάνου νίκης.
Η ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ.
Κατά την μέση Βυζαντινή περίοδο ο Άγιος Στέφανος αγιογραφείται ως νεαρός διάκονος, φορώντας Ωμοφόριο και Ιερατικό χιτώνα. Σε παλαιότερες αναπαραστάσεις όμως φοράει απλά έναν Ιερατικό χιτώνα. Σε μία από τις αρχαιότερες αναπαραστάσεις στο Σαν Λορέντζο της Ρώμης με το βιβλίο του Ευαγγελίου, αργότερα εμφανίζεται σε αναπαραστάσεις με βράχο στο κεφάλι του, σαν σύμβολο της κατάληξής του. Στη Δύση πολλές φορές απεικονίζεται μαζί με έναν ακόμα διάκονο και μάρτυρα, τον Άγιο Λαυρέντιο της Ρώμης (+258).
Απολυτίκιο: Βασίλειον διάδημα, εστέφθη ση κορυφή, εξ άθλων ων υπέμεινας, υπέρ Χριστού του Θεού, Μαρτύρων Πρωτόαθλε Στέφανε συ γαρ την Ιουδαίων απέλεγξας μανίαν, είδες σου τον Σωτήρα, του Πατρός δεξιόθεν. Αυτον ουν εκδυσώπει αεί, υπέρ των ψυχών ημών.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΑΣ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΗΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ!
ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
