Χαρμόσυνη η χθεσινή μέρα Πέμπτη 16/11/2023, για τον Χριστιανισμό και την Πάτρα, με τις καμπάνες να χτυπούν επί ώρα, γιατί, όπως ανακοίνωσε η Ιερά Μητρόπολη Πατρών, έγινε δεκτό το αίτημα για τη αγιοκατάταξη του π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου, ο οποίος έζησε πολλά χρόνια στην πόλη μας, έχοντας επιδείξει πλούσιο έργο και σημαντική προσφορά σε πολλούς τομείς.
Οπως ανακοίνωσε η Μητρόπολη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος προέβη στις δέουσες ενέργειες για την αγιοκατάταξη του π. Γερβασίου και μετά από τη γνωμοδότηση της αρμοδίας επί των Δογματικών και Νομοκανονικών ζητημάτων Συνοδικής Επιτροπής και την ομόφωνη Απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο φάκελος απεστάλη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ο Παναγιώτατος και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, εισήχθη χθες στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου και απεφασίσθη η επίσημος κατάταξη ες τας δέλτους των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, του Αγίου Γερβασίου των Πατρών.
Ο πατήρ Γερβάσιος, κατά κόσμον Γεώργιος, καταγόταν από τη Γρανίτσα (σημερινή Νυμφασία) Αρκαδίας. Η φλόγα της κατά Χριστόν ζωής, που έκαιγε μέσα του από την παιδική του ηλικία, τον οδήγησε, δεκατριών μόλις ετών, στη Μονή Κερνίτσης, όπου ανέλαβε με ζήλο τους κόπους της μοναχικής ζωής. Λίγο αργότερα, κατευθύνθηκε στη Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας για να σπουδάσει στο Σχολαρχείο της. Κατόπιν εγκαταβίωσε στη Μονή Γηροκομείου Πατρών, όπου και εκάρη μοναχός, ενώ παράλληλα συνέχιζε τις σπουδές του στο Γυμνάσιο, διακονώντας συνάμα στη Μονή του και αυξάνοντας καθημερινώς τους ασκητικούς του αγώνες.
Το 1903 χειροτονήθηκε διάκονος και αναχώρησε για ανώτερες σπουδές στη Ριζάρειο Σχολή. Την εποχή εκείνη, διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής ήταν ο Πενταπόλεως Αγιος Νεκτάριος, τον οποίο ο π. Γερβάσιος βαθιά αγάπησε και μιμήθηκε. Μετά από άριστες σπουδές στη Ριζάρειο, εγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή, όπου και πάλι αρίστευσε.
Στη συνέχεια, και αφού τελείωσε τις σπουδές του, έλαβε τον βαθμό του Πρεσβυτέρου από τον Πατρών Αντώνιο. Το 1912-13 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας στους Βαλκανικούς πολέμους, όπου και παρασημοφορήθηκε για τις υψηλές υπηρεσίες του. Στη μεταπολεμική περίοδο επέστρεψε στη Μονή της μετανοίας του, την Ιερά Μονή Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρών, αφενός μεν για να ασκηθεί στην περισυλλογή και την πνευματική κατάρτιση και αφετέρου για να συνεχίσει την αγαπημένη του μελέτη. Με εντολή του Μητροπολίτου άρχισε την ανακαίνιση της Μονής. Εργάσθηκε σκληρά για την πνευματική ανύψωσή της με βάση την Εκκλησιαστική Πατερική Μοναχική παράδοση.
Τα κατοπινά χρόνια κλήθηκε από τον Επίσκοπό του να υπηρετήσει τη Μητρόπολη ως εφημέριος καταρχάς στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Πατρών και στην συνέχεια στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου.
Ως ποιμένας, πλέον, ο π. Γερβάσιος διακρίθηκε για τον προφητικό του ζήλο. «Ζηλών εζήλωσα τω Κυρίω παντοκράτορι» έλεγε συχνά. Οι ποιμαντικές του δραστηριότητες αγκάλιαζαν όλους τους τομείς. Οργάνωσε συστηματικά τα πρώτα κατηχητικά σχολεία στην Ελλάδα.
«ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΟΛΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ»
«Αγαπούσε πολύ τα παιδιά και αγωνίσθηκε με όλες του τις δυνάμεις για τους νέους. Εγώ πήγα κοντά του από 8 ετών. Μου έδειξε τέτοια αγάπη η οποία με οδήγησε κοντά στον Θεό και από τότε η πορεία στη ζωή μου ήταν και είναι πορεία ένθεος. Ο Αγιος Γερβάσιος έκτοτε ήταν για μένα η βάση της πίστεώς μου και της αγάπης μου προς τον Θεό. Και τώρα που ανεκηρύχθη Αγιος, η χαρά μου είναι απέραντη διότι αυτό το οποίο πίστευα και αισθανόμουν μέσα μου καθημερινώς έγινε κοινή πίστη της Εκκλησίας μας» περιγράφει χαρακτηριστικά στην «Πελοπόννησο» το πνευματικό του παιδί, ο Αρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, Δρ. Θεολογίας.
Ο π. Κύριλλος, όπως περιγράφει και στο βιβλίο του για τον πατέρα Γερβάσιο «ζούσε και εκινείτο εν Αγίω Πνεύματι. Η καθαρή του ψυχή ήταν πλημμυρισμένη από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Οι ίδιοι οι εξομολογούμενοι γνώριζαν το προορατικό του χάρισμα. Ηταν ”πόλις επάνω όρους κειμένη”. Επίσης, το χάρισμα της θαυματουργίας που λίγοι από τους Αγίους αξιώθηκαν να λάβουν απ’ αυτή τη ζωή – μαρτυρείται και σήμερα από τους ανθρώπους που έζησαν κοντά του».
Ο ίδιος προσθέτει: «Ομως, η αγιασμένη ύπαρξή του έφθασε στο τέλος της επίγειας πορείας της. Στις 30 Ιουνίου 1964 εκοιμήθη με το όνομα της Παναγίας στα χείλη του. Ο θρήνος του λαού, οι κραυγές των παρακολουθούντων την εξόδιο ακολουθία ‘’Αγιος, Αγιος’’, κατά την εκφορά του Αγίου Λειψάνου του, φανερώνουν περίτρανα το λυτρωτικό έργο που συντελέσθηκε στην πόλη των Πατρών από τον Αρχιμανδρίτη Γερβάσιο Παρασκευόπουλο. Η ακλόνητη πίστη του προς τον Τριαδικό Θεό, η ασκητική του ζωή, ο μαρτυρικός του αγώνας για την Εκκλησιαστική αλήθεια, η άπειρη αγάπη του για τον άνθρωπο οδήγησαν τον ίδιο στην Αγιότητα, αλλά και τον λαό του Θεού στη θεογνωσία. Η παρουσία του και η ζωή του στην Πάτρα ήταν η ευλογία του Θεού στην πόλη του Πρωτοκλήτου. Εζησε ο λαός τότε ημέρες πρώτων χριστιανικών αιώνων. Οταν ανεχώρησε από την επίγεια ζωή, τον θρήνησε γοερώς».
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΩΝ
Το έργο του Γερβασίου Παρασκευόπουλου ήταν πολύπλευρο με πνευματικές, φιλανθρωπικές, παιδαγωγικές και άλλες διαστάσεις . Ηταν ο εμπνευστής και ο δημιουργός διαφόρων δράσεων που στήριξαν του νέους και τις οικογένειες. Ηταν ο δημιουργός της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών, που βρίσκεται ακόμα και σήμερα στα Προσφυγικά. Ο χώρος αυτός αποτέλεσε πνευματικό καταφύγιο για όλη την Πάτρα, αλλά και καταφύγιο θαλπωρής για όσους είχαν ανάγκη. Ο Αγιος πάντα άνοιγε τις φτερούγες του και έκλεινε μέσα του με αγάπη τους πάντες. Επίσης, δημιούργησε στα Συχαινά κατασκηνώσεις, απ’ όπου έχουν περάσει χιλιάδες παιδιά και οι οποίες λειτουργούν μέχρι και σήμερα.
Να σημειωθεί ότι, χθες, μετά και την προτροπή της Μητρόπολης, πλήθος πιστών συνέρρεε μέχρι αργά το βράδυ στον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής στα Συχαινά, όπου βρίσκονται και τα λείψανα του Γερβασίου.
pelop.gr
