Με την εκλογή Τραμπ αλλάζουν όλα και ως προς αυτό. Γιατί ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε όχι απλώς να στηρίξει τον ουκρανικό λαό απέναντι στη ρωσική εισβολή αλλά να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κατά της Ρωσίας αποστέλλοντας βαρέα όπλα. Μάλιστα, κατηγορούσε τον Αλ. Τσίπρα για φιλοπουτινική λογική όταν άσκησε κριτική στην αποστολή βαρέος οπλισμού και σε δηλώσεις υπουργών του για ανατροπή του Πούτιν.
Σήμερα, όχι μόνο δεν έχει η Ελλάδα ρόλο στην προσπάθεια για ειρήνη αλλά, κυρίως, δεν έχει διαύλους επικοινωνίας ούτε με τις ΗΠΑ του Τραμπ ούτε με τη Ρωσία. Δεν προσκαλείται καν στην πρωτοβουλία ευρωπαϊκών χωρών για την Ουκρανία με πρωτοβουλία του Μακρόν ο οποίος θα μεταβεί στον Λευκό Οίκο και υποτίθεται ότι ήταν ο πιο στενός σύμμαχος του Κ. Μητσοτάκη στην ΕΕ.
Το πρώτο και προφανές συμπέρασμα είναι ότι η Ελλάδα περιθωριοποείται διπλωματικά και αναζητά εναγωνίως γέφυρες με τη διοίκηση Τραμπ. Για το σκοπό αυτό έχει πάει ήδη δυο φορές στην Ουάσιγκτον η ΥΦΥΠΕΞ Αλ. Παπαδοπούλου και την επόμενη εβδομάδα θα βρεθεί στις ΗΠΑ ο ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτης. Οι κυβερνητικές ελπίδες επενδύονται σε μια εταιρεία λόμπινγκ και θα καταβληθούν προσπάθειες για μια πρόσκληση με αφορμή τον εορατασμό της 25ης Μαρτίου στον Λευκό Οίκο.
Δύο είναι οι πιο μεγάλες πηγές ανησυχίας στο Μέγαρο Μαξίμου:
Να επαναληφθούν εδώ οι παρεμβάσεις υπέρ των ακροδεξιών κομμάτων που ήδη συμβαίνουν σε άλλες χώρες όπως η Γερμανία. Δεν είναι αμελητέο ότι η πρέσβειρα Κ. Γκιλφοιλ έχει ήδη επικοινωνήσει τηλεφωνικά με την Αφρ. Λατινοπούλου δείχνοντας τις προθέσεις της πριν εγκατασταθεί στην Αθήνα.
– Να ενθαρρυνθεί ο Ερντογάν από τον αναθεωρητισμό Τραμπ και να προκαλέσει θερμό επεισόδιο. Ήδη η Τουρκία απειλεί με πολεμικά πλοία στα 7 ναυτικά μίλια από την Κρήτη και η Γαλλία, με την οποία έχουμε υπογράψει αμυντικό σύμφωνο, όχι μόνο δεν κάνει κάτι αλλά δίνει πυραύλους meteor στην Τουρκία.
Ο Τραμπ πιστεύει στο δίκαιο του ισχυρού και όχι στο διεθνές δίκαιο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πειστεί να παρέμβει αν υπάρξει ελληνοτουρκικό επεισόδιο, πόσο μάλλον όταν συνεννοείται με την Τουρκία τόσο για τη Συρία όσο και για την Ουκρανία.
Είναι θέμα χρόνου ΕΕ να επανεκκινήσει συνομιλίες με την Τουρκία για νέα τελωνειακή ένωση. Ήδη προωθεί εμπορικές συμφωνίες με Καναδά Ινδία, Λατινική Αμερική κλπ. Οι εμπορικές συμφωνίες είναι προτεραιότητα για την ΕΕ, ειδικά τώρα που έχει προοπτική να αντιμετωπίσει εμπορικό πόλεμο από τις ΗΠΑ του Τραμπ.
Αυτή θα είναι μια ακόμη ευκαιρία για την ελληνική πλευρά να διαμορφώσει νέο εθνικό δόγμα για τα ελληνοτουρκικά, με τη διασύνδεση πχ της προσφυγής στη Χάγη με την αναβάθμιση των ευρωτουρκικών σχέσεων. Αλλά αυτό προϋποθέτει εθνική συνεννόηση, νηφαλιότητα και σχεδιασμό που δεν συνάδουν με της σημερινές συνθήκες.
(Το κείμενο έχει γραφτεί για την εφημερίδα «Στο Καρφί» που κυκλοφορεί από το πρωί του Σαββάτου)
