Ασκήσεις επί χάρτου καταγράφονται ένθεν κακείθεν μετά τις ευρωεκλογές σχετικά με το μέλλον της Κεντροαριστεράς.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δοκιμάζονται από εσωτερικές έριδες με τις ηγεσίες τους να αμφισβητούνται ευθέως. Την ίδια στιγμή στο προσκήνιο έχει επανέλθει δυναμικά ο Αλέξης Τσίπρας, σε σημείο μάλιστα που δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν ως εκλεκτό της κοινωνίας προκειμένου να ηγηθεί ενός ενδεχόμενου κοινού σχήματος, το οποίο θα μπορούσε να ενώσει τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς απέναντι στη ΝΔ.
Στελέχη και των δύο κομμάτων με ήπιο λόγο εκτιμούν ότι η σύμπραξη δεν μπορεί να γίνει από την κορυφή, αλλά από τη βάση με κοινές θέσεις και προτάσεις στα συνδικάτα, στα σωματεία και κατόπιν με κοινές προτάσεις στο κοινοβούλιο.
«Να αναπτυχθεί ένα κίνημα βάσης για τη συνένωση των προοδευτικών δυνάμεων», είπε το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Σκανδαλίδης μιλώντας στον ΣΚΑΙ. «Δεν είναι απαραίτητο ο νέος πρόεδρος να είναι στη Βουλή», απάντησε μάλιστα σε σχετικό ερώτημα.
Στα πολιτικοδημοσιογραφικά πηγαδάκια ωστόσο τίθεται ένα δίλημμα: Σύμπραξη ή «Τσίπραξη».
Τα τρία σενάρια της σύμπραξης
Μιλώντας στον ΑΝΤ1 το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Θοδωρής Μαργαρίτης έθεσε επί τάπητος τα τρία σενάρια για την συνεργασία στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Σύμφωνα με τον κ. Μαργαρίτη αυτά τα τρία ενδεχόμενα είναι:
α) Κοινός φορέας όλης της Κεντροαριστεράς στα πρότυπα του ΕΠΙΝΕ όπως έγινε από τον Μιτεράν στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα, όπως το έκανε ο Γεώργιος Παναδρεόυ στις αρχές του ’60 με συνένωση των δυνάμεων του Κέντρου
β) Ένα εκλογικό μέτωπο σαν της Γαλλίας με το Λαϊκό Μέτωπο
γ) Αυτό που ξεκίνησε η Φώφη Γεννηματά , μια συμπαράταξη δυνάμεων της κεντροαριστεράς από το 2017, όπως είχε γίνει από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι, τον Καμίνη και είχε στην καρδιά του το ΠΑΣΟΚ.
