«Μια ανάσα» μακριά από το να αποκτήσει τον πρώτο τρισεκατομμυριούχο στην ιστορία βρίσκεται η ανθρωπότητα.
Όπως ανέφερε έρευνα της Oxfam που δημοσιεύτηκε κατά την έναρξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, οι πέντε πλουσιότεροι επιχειρηματίες στον κόσμο διπλασίασαν τον πλούτο τους μετά το 2020. Επτά από τις 10 μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο έχουν έναν δισεκατομμυριούχο ως διευθύνοντα σύμβουλο ή κύριο μέτοχο. Συνδυαστικά, η αξία αυτών των εταιρειών – στις οποίες περιλαμβάνονται η Apple, η Microsoft και η Saudi Aramco – υπερβαίνει το ΑΕΠ κάθε χώρας της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής μαζί.
Υπερσυγκέντρωση πλούτου
Η υπερσυγκέντρωση πλούτου έχει καταστήσει ζήτημα χρόνου κάποιος εκ των δισεκατομμυριούχων να μετατραπεί σε τρισεκατομμυριούχο. Και ο Guardian εξετάζει τι θα σήμαινε στην πράξη μια τέτοια εξέλιξη.
Όπως αναφέρει το βρετανικό έντυπο, τα κέρδη των υπερπλουσίων δεν έχουν κερδηθεί από την προσπάθεια των ίδιων. Και αυτό δεν αποτελεί κάποια αξιακή κρίση, αλλά έναν όρο που χρησιμοποιεί η αμερικανική φορολογική αρχή για τα χρήματα που αποκτώνται μέσω «εισοδημάτων επενδυτικού τύπου, όπως φορολογητέοι τόκοι, συνήθη μερίσματα και διανομές κεφαλαιακών κερδών».
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; «Οι περισσότεροι από εμάς πληρώνουμε φόρο για τα εισοδήματά μας με διψήφιους συντελεστές. Και αν είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να έχουμε περιουσιακά στοιχεία, πληρώνουμε φόρο για τα κέρδη όταν τα πουλάμε. Οι δισεκατομμυριούχοι, από την άλλη πλευρά, μπορούν να δανείζονται έναντι των αυξανόμενων επενδύσεών τους χρόνο με το χρόνο χωρίς να οφείλουν ούτε δεκάρα σε φόρους, καθώς οι φορολογικοί συντελεστές είναι χαμηλότεροι από αυτούς που ισχύουν για τους απλούς Αμερικανούς.»
Ένα βήμα προς τα πίσω
Το ενδεχόμενο ο πλανήτης να αποκτήσει σύντομα έναν τρισεκατομμυριούχο «σηματοδοτεί ένα ακόμη βήμα προς τα πίσω στον αγώνα για μια πιο ισορροπημένη οικονομία και μια πιο υγιή δημοκρατία», σημειώνει ο Guardian. «Η τάξη των δισεκατομμυριούχων, άλλωστε, διαστρεβλώνει την ισορροπία δυνάμεων στην αγορά, στην πολιτική και στην κοινωνία. Τα μέλη της κατέχουν εφημερίδες που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Κάνουν δωρεές σε πολιτικούς που ψηφίζουν τους νόμους που επιθυμούν. Σύμφωνα με μια μελέτη, το 11% των δισεκατομμυριούχων του κόσμου έχει αναλάβει ή επιδιώξει πολιτικό αξίωμα, με το ποσοστό “συμμετοχής δισεκατομμυριούχων” στις απολυταρχίες να αγγίζει το εκπληκτικό 29%. Μια άλλη μελέτη δείχνει ότι τείνουν να κλίνουν προς τα δεξιά: θέσεις που συνήθως τους βοηθούν να διατηρήσουν ανέπαφο τον πλούτο των ίδιων και των ομοίων τους.»
Όπως αναφέρει ακόμα το βρετανικό έντυπο, ιστορικά οι σημαντικότερες μειώσεις της οικονομικής ανισότητας έχουν επέλθει μετά από πολέμους, λοιμούς και εκτεταμένη ανισότητα. «Ζούμε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από όλα αυτά τα πράγματα, αλλά δεν βγαίνουμε από αυτήν σοφότεροι: η απόδειξη είναι ότι σύντομα θα εισέλθουμε στην εποχή των τρισεκατομμυριούχων. Η αύξηση των φόρων, η ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και η επιδίωξη της αναδιανομής των πόρων σε αυτούς που τους χρειάζονται είναι όλες εξαιρετικές πρωτοβουλίες που αξίζουν ευρείας δημόσιας υποστήριξης. Και θα πρέπει να αποτελούν στόχους όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο: η ανισότητα μεταξύ χωρών και λαών έχει επίσης σημασία.»
Δραστικά μέτρα
Ο Guardian τάσσεται υπέρ ακόμα πιο δραστικών μέτρων: «Οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να αποκλείουν πιο ριζοσπαστικά μέτρα, όπως ο περιορισμός, δηλαδή η θέσπιση ανώτατου ορίου για το πόσο πλούτο μπορεί να έχει κάποιος νόμιμα». Εξάλλου, μόλις κάποιος κατοχυρώσει έναν συγκεκριμένο – μεγάλο – αριθμό μηδενικών στον τραπεζικό του λογαριασμό, τα ψηφία αυτά δεν επιφέλουν καμία αλλαγή στη ζωή του. Δεν αλλάζουν δηλαδή κάτι ούτε στην ασφάλεια, ούτε στον τρόπο ζωής του, ούτε ακόμα και στις απολαύσεις του.
Ίσως, λοιπόν, έχει έρθει η ώρα οι κυβερνήσεις να αφαιρέσουν μερικά από αυτά τα, περιττά έτσι και αλλιώς, μηδενικά.
Πηγή ΟΤ
