Μια συγκλονιστική αποκάλυψη για τις τελευταίες στιγμές των παιδιών τους, έκανε σε εκδήλωση φοιτητικών συλλόγων
στο Πάρκο Γεωργιάδη στο Ηράκλειο Κρήτης, ο τεχνικός σύμβουλος οικογενειών θυμάτων Βασίλειος Κοκοτσάκης, απευθυνόμενος στoν Παύλο Ασλανίδη και την Μαρία Καρυστιανού:
«- Βοήθεια-Βοήθεια… Ρε Δημήτρη κάνε κάτι… φώναζε εγκλωβισμένη και ακινητοποιημένη η Φρατζέσκα, βλέποντας τις τεράστιες φλόγες να κατασπαράζουν ανθρώπους και αντικείμενα κοντά της.
Ακούστε φίλοι μου…Ο Δημήτρης ζούσε κι αυτός τον ίδια κίνδυνο και τραγωδία…Κι όμως αγνόησε τον εαυτό του, άκουσε το κάλεσμα της Φραντζέσκας , δεν έφυγε να ψάξει τρόπο να σωθεί και προσέτρεξε δυό φορές, αγνοώντας τον κίνδυνο γιατί σίγουρα είχε αντίληψη αυτού… Δεν έφυγε, δεν προσπάθησε να σωθεί, αλλά να σώσει… ναι φίλοι μου αυτό έκανε.
Φίλε Παύλο μου, είναι δύσκολο… θέλω καιρό να σου το πω, δεν ξέρω αν σε ανακουφίζει αυτό… ήταν πολύ γενναίο αυτό που έκανε ο Δημήτρης, γιατί για τον Δημήτρη σου μιλάμε.
-Μην Κουνιέσαι -Μην κουνιέσαι σε Παρακαλώ»… λέει και προσπάθησε να βοηθήσει την εγκλωβισμένη αλλά χωρίς τραυματισμό Φραντζέσκα, δίδοντας σε μας που το ακούμε, μάθημα αλτρουισμού και ηρωισμού σε αυτές τις τραγικές και εφιαλτικές συνθήκες, αγνοώντας τον κίνδυνο για την ζωή του, που τελικά τον βρήκε πάνω στην προσπάθεια διότι «μας έφυγε» πρώτος… αφού η φωνή του ξαφνικά χάνεται.. και δεν ξανακούστηκε..
-Έχω ελάχιστο οξυγόνο… ξαναλέει η εγκλωβισμένη Φρατζέσκα και με αυτό ξεδιπλώνει και ξεδιαλύνει τον γρίφο για μας τους ερευνητές ,ξετυλίγοντας κάτω από τις δραματικές συνθήκες το κουβάρι… της αποκάλυψης.
Ναι φίλοι μου κάτω από αυτές τις συνθήκες με τον ποσοτικό προσδιορισμό του οξυγόνου που μας έκανε η Φρατζέσκα , προσδιορίζει και το αίτιο της έλλειψης οξυγόνου, που δεν είναι άλλο από τις συνεχείς βίαιες αναζωπυρώσεις καύσης λιμναζόντων οργανικών διαλυτών..που ήταν ακριβώς κάτω και δίπλα από το σημείο που είχαν εγκλωβιστεί.
Οργανικοί διαλύτες, καύσιμα δηλαδή που δεν είχαν κανένα λόγο να βρίσκονται εκεί αφού τα τρένα ήταν ηλεκτρικά.
Όταν πιά αποκαμωμένη και απογοητευμένη, και αφού είδε την προσπάθεια του Δημήτρη να την βοηθήσει να αποτυγχάνει και να χάνει και ο ίδιος την ζωή του, βλέποντας τις φλόγες να πλησιάζουν, τις φωνές των άλλων εγκλωβισμένων να λιγοστεύουν και αφού ακούει αλλά δεν βλέπει την φίλη της Μάρθη, καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει σωτηρία γιατί όλοι γύρω της χάνονται…
-Θα πεθάνουμε αναφωνεί… συνειδοποιώντας πλήρως την κατάσταση .
Όχι ,όχι δεν λέει θα πεθάνω… σκεφτείτε το… δεν μίλησε για τον εαυτό της , αλλά έκανε διαπίστωση για όλους λίγο πριν πει το….
-Μάρθη σε αγαπώ…. Με ακούς; και απαιτεί να την ακούσει, μάθημα αγάπης και αποχαιρετισμού στην φίλη της… αυτό είχε ανάγκη εκείνη την ώρα, μάθημα και μήνυμα αγάπης και αφοσίωσης για όλους μας.
Μαρία (Καρυστιανού)..ήλθε η ώρα να σου το πω πρώτη φορά και συγχωρέσε που άργησα με γι’ αυτό…
Την άκουσε η τραυματισμένη Μάρθη και προσπάθησε να απαντήσει…
Όλοι στην τεχνική ομάδα όταν το ακούσαμε μέσα από μηχανήματα υψηλής επεξεργασίας, κοιτάζαμε αμήχανοι ο ένας τον άλλο και ευχηθήκαμε να άκουσε και η Φραντζέσκα την απάντηση της Μάρθης, γιατί αυτό είχε ανάγκη να ακούσει εκείνη την ύστερη στιγμή…
Μπορείτε φίλοι μου να σκεφτείτε, έστω για λίγο κάτω από ποιες συνθήκες ειπώθηκαν αυτά τα λόγια;
Όχι δεν μπορείτε πιστέψτε με…
Ούτε και εγώ , που με εμπειρία 40 χρόνων που πίστευα ότι τα είχα δει και ακούσει όλα…
Τα αδικοχαμένα παιδιά μας έστειλαν ορθά και χωρίς κλαψουρίσματα τα μηνύματα τους και ήλπιζαν από τους ουρανούς να τα πάρουμε…
Τα πήραμε, τα ερμηνεύσαμε και αναλάβαμε τον ρόλο του ταχυδρόμου. Και δεν ήταν άλλο από την απόδειξη της ύπαρξης των χημικών στον τόπο ης τραγωδίας, χημικών που στέρησε την δυνατότητα επιβίωσης 27 επιβατών που είχαν σωθεί από την σύγκρουση. Συγγενείς και όλοι εμείς , μεταφέραμε το μήνυμα των παιδιών εκεί που έπρεπε, αλλά και πάλι αντιμετωπιστήκαμε με τον ίδιο τρόπο… απαξιωτικό και συνωμοτικό.
Κορυφαία κυβερνητικά όργανα και όχι μόνο, μας απαξίωναν υιοθετώντας θεωρίες περί μοντάζ φωνών από άλλα τροχαία δυστυχήματα.
Εκεί όμως αναλάβατε εσείς, ο λαός η κοινωνία και άμεσα με το δικό της αλάνθαστο κριτήριο πήρε την σκυτάλη… με τον συγκλονιστικό τρόπο που το έκανε, αναγκάζοντας την Πολιτεία να αναδιπλωθεί, αλλά φοβάμαι εντελώς υποκριτικά και προσχηματικά και όχι στην ουσία.
Θα πρέπει να αφήσουμε αυτά τα μηνύματα αυτά να ξεθωριάσουν και να χαθούν στην λήθη; Αυτές τις όμορφες φατσουλες που συνεχώς μας στέλνουν μηνύματα να απογοητευτούν; Όχι βέβαια
Θα πρέπει φίλοι μου να συνεχίσουμε τον αγώνα εμείς από την μεριά μας και εσείς με τον δικό σας τρόπο , σε ένα δρόμο ο οποίος είναι ακόμη μακρύς και με πολύ ισχυρούς αντιπάλους…που δεν λένε να το βάλουν κάτω.
Ναι φίλοι μου η υπόθεση μοιάζει με την Λερναία ύδρα… Μια κεφαλή κόβεις δέκα φυτρώνουν…Είναι τόσες οι παραλείψεις και οι προβοκάτορες, που την στιγμή που λέμε «Δόξα σοι ο Θεός, αναφωνούμε… βοήθεια Παναγιά».
Ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει ουσιαστική επίσημη ουσιαστική έρευνα για την ύπαρξη, ανάφλεξη(πυρόσφαιρα) -πυρκαγιές που είχαν ως συνέπεια τον θάνατο 27 επιβατών.
Όμως συγγενείς και Τεχνικοί σύμβουλοι δεν θα σταματήσουμε μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να δικαιωθούν οι αγώνες των ηρωικών γονέων, αδελφών, συγγενών, αλλά πλέον και ολόκληρου του Ελληνικού λαού.
Και να θυμάστε… Η αλήθεια έχει μια παράξενη ιδιοτροπία…Όσο περισσότερο προσπαθείς να την πνίξεις, τόσο αυτή θα βρει τρόπο τελικά να εμφανιστεί…
Μόνο τότε όταν η αλήθεια αποκαλυφθεί πλήρως και δώσουν λόγο οι υπεύθυνοι, οι ψυχούλες των αδικοχαμένων επιβατών, θα κάνουν στους ουρανούς το πάρτι που μας έχουν υποσχεθεί και οι χαροκαμένοι γονείς θα θρηνήσουν επιτέλους τα παιδιά τους».
