Παρακολουθώντας κανείς τα κορυφαία κεφάλαια του ξένου τύπου, θα μπορούσε με ευκολία να πει πως η Βασιλική Οικογένεια στη Βρετανία, ίσως αποτελεί πόλο έλξης τόσο σε εγχώριο, όσο και σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την εποχή της Ελισάβετ μέχρι το παραλήρημα που συνέβη με όσα ακολούθησαν με την Νταϊάνα, θα λέγαμε πως το κεφάλαιο «μοναρχία», με τον τρόπο που παρουσιάζεται στην Αγγλία, έχει να πει πολλά. Σκάνδαλα, έρωτες απαγορευμένοι στα παρασκήνια, και τελικά στην επιφάνεια βγαίνει μια μηχανή που λειτουργεί χάρη στη στήριξη του κόσμου. Και μιλάμε για ένα μέρος αυτού, που το παλάτι το θεωρεί ένα κομμάτι της ελίτ που δεν αξίζει να χαθεί, κι άλλοι ακράδαντα πιστεύουν πως πρόκειται για κακοσυντηρημμένη φανφάρα.
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα με τη σημερινή μορφή που έχει λάβει το Μπάκιγχαμ; Στον θρόνο βρίσκεται ακόμη η Ελισάβετ, ο Harry με την οικογένειά του έχουν απομακρυνθεί, ενώ τα φώτα πέφτουν πια λίγο πιο έντονα στην οικογένεια του William με την Kate. Και για να είμαστε ακριβείς όχι μόνο στην οικογένεια, αλλά και σε όσα διαδραματίζονται έξω από το πλαίσιο του παλατιού. Τις τελευταίες ημέρες, τον γύρο του βρετανικού τύπου κάνουν φήμες πως οι εξωσυζυγικές σχέσεις του Πρίγκιπα William αναθάρρεψαν και πάλι. Ως πέτρα του σκανδάλου φωτογραφίζεται φίλη της Kate και γειτόνισσα του ζευγαριού, η Rose Handbury.
Οι λεπτομέρειες για το παράνομο φαινομενικά ζευγάρι, αφορούν τις ερωτικές προτιμήσεις του διαδόχου, που βρίσκουν ανταπόκριση στη Rose, αφού η σύζυγός του παρουσιάζεται αρκετά συντηρητική, ώστε να τις πραγματοποιήσει. Τα νέα διαδόθηκαν από βρετανικό site, που μεταφέρει πως η Kate πέραν από ενήμερη, είναι και σύμφωνη με τα γενόμενα, αρκεί να μη νιώσει πως ο γάμος της απειλείται στη συναισθηματική του πλευρά. Να σημειωθεί επίσης, πως όταν στο κοντινό 2019 παρόμοιες φήμες οργίαζαν πάλι, η Kate ήταν αυτή που έκανε τα πάντα ώστε να απομονώσει και ν’ απομακρύνει τη Rose από τους κοινούς φιλικούς τους κύκλους. Όλ’ αυτά βέβαια, οι αυλικοί έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους ώστε να μη φτάσουν έξω από το παλάτι. Έλα όμως που έφτασαν.
Το σενάριο είναι πολύ γνωστό για την άτυπη και πικάντικη παράδοση της Βασιλικής Οικογένειας. Κάνοντας μια αναδρομή στις ατασθαλίες του Πρίγκιπα Φίλιππου στις αρχές κιόλας του γάμου του με τη «Λίλιμπετ» κατά τον ίδιο, ή για τον βίο της Μαργαρίτας, που κάθε άλλο παρά βολικός ήταν για το image του παλατιού. Ακόμα πιο ισχυρό κεφάλαιο, το τρίγωνο Κάρολος-Νταϊάνα-Καμίλα, που στοίχισε ανεπανόρθωτα στη Βασιλική Οικογένεια. Σε κάθε μια από τις περιπτώσεις που σκαλίζουμε, παλιές και καινούργιες, αυτό που έχει σημασία είναι η διαφύλαξη ιερών αρχών οι οποίες συνεπάγονται και με τη διατήρηση του στέμματος στο πέρασμα του χρόνου. Μια οικογένεια που αναγκάζεται να ζήσει με πολύ αυστηρές αρχές και περιορισμούς, ν’ ακολουθεί αέναα ένα στενό πρωτόκολλο, λαμβάνει ως αντίκρισμα την αγάπη και την αφοσίωση του λαού του.
Μέχρι που να βγουν στη φόρα γεγονότα, που αποκαλύπτουν πως η τελειότητα δεν υπάρχει, πως ο γάμος δεν μπορεί να υπηρετηθεί όπως τα βασιλικά ιδανικά προστάζουν και πως το πέπλο τελειότητας πουλάει και θαμπώνει, ως μέσο πειθούς του κόσμου. Είναι σίγουρα πολύ χαριτωμένο να βλέπεις μια από τις διασημότερες οικογένειες του κόσμου να μεγαλώνει τα παιδιά της, να εμφανίζεται όπου πρέπει για το κοινό καλό. Γιατί αν ακόμα και σήμερα η μοναρχία σαν θεσμός έχει λόγο ύπαρξης, αυτός είναι συμβολικός και σταματάει σε πολύ συγκεκριμένο σημείο.
Αυτό που δεν εξυπηρετεί η μοναρχία, είναι η παρακολούθηση επεισοδίων που κάλλιστα θα ταίριαζαν σε στήλη πρωινής εκπομπής, αλλά με αίγλη πριγκιπική στην εξιστόρησή της. Ναι, ο William διαπράττει μοιχεία, παρ’ όλο που γνωρίζει τη βαρύτητα του ρόλου του και το πόσο μπορεί να βλάψει την εικόνα του, με το αντίβαρο του μέλλοντα βασιλιά να τον περιμένει. Και ναι, η Kate παρουσιάζεται από τα μέσα ως η απατημένη σύζυγος που είναι σε θέση να γνωρίζει, που βρίσκεται και για ποιον λόγο, με την ίδια να νοιάζεται μάλλον περισσότερο που είναι μητέρα διαδόχων του θρόνου, παρά η αντίζηλος της Rose- και πάει λέγοντας.
Αλλά όλα αυτά, τι σημασία έχουν στην τελική για μια κοινωνία που μαστίζεται από ανεργία, οικονομική δυσπραγία, και κάθε λογής άλλο πρόβλημα, ώστε να μονοπωλεί ξανά και ξανά το ενδιαφέρον του τύπου; Εδώ, ίσως η απάντηση βγαίνει μόνη της. Παρακολουθούμε ένα καθεστώς, που ο κόσμος για δεκαετίες ολόκληρες έμαθε να λατρεύει, ν’ ακολουθεί και πλέον, λόγω της δύναμης των μέσων, μπορεί να κρίνει. Αντικειμενικά, βλέποντας πως το Στέμμα το φορά και το διεκδικεί ένας κοινός θνητός. Γιατί στην τελική, κανέναν δεν ενδιαφέρουν πραγματικά τα τσιλιμπουρδίσματα του πρίγκιπα, αλλά έχει μεγαλύτερη γλύκα να σηκώσεις το δάχτυλο και να δείξεις αυτόν που μαζί με τους τίτλους ευγενείας του, διεκδικεί και την κορυφή στην κοινωνική κι ηθική κυριαρχία μιας χώρας. Οξύμωρο το βασιλικό εργάκι, ε;
