Κάποτε, ένας άντρας απογοητευμένος επειδή η γυναίκα του τον εγκατέλειψε, αποφάσισε να επισκεφτεί ψυχίατρο αναζητώντας τα αίτια του χωρισμού.
Ένας καλός του φίλος, του προτείνει έναν πολύ καλό ψυχίατρο και μια και δυο αποφασίζει να πάει.
Την επομένη το πρωί στο ιατρείο, ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
– «Γιατρέ μου, αποφάσισα να πάω να την βρω στο πατρικό της. Παίρνω λοιπόν το λεωφορείο».
Εκείνη την ώρα τον διακόπτει ο γιατρός:
– «Δεν βοηθάς, δεν βοηθάς! Τι λεωφορείο πήρες, αστικό, υπεραστικό;».
– «Μα καλά γιατρέ μου, αυτό είναι το πρόβλημα τώρα; Πήρα υπεραστικό».
– «Α! ωραία, τώρα το κατάλαβα! Συνέχισε».
Ο ασθενής λοιπόν, με την απορία σχηματισμένη στο πρόσωπό του, συνεχίζει την αφήγησή:
– «Φθάνοντας λοιπόν γιατρέ μου στον σταθμό, αποφασίζω ότι καλό θα ήταν να πιω ένα καφέ πριν συνεχίσω».
Τότε τον διακόπτει και πάλι ο γιατρός, λέγοντας του:
– “Δεν βοηθάς, δεν βοηθάς. Τι καφέ ήπιες, ελληνικό, φραπέ, καπουτσίνο;”
Φανερά εκνευρισμένος ο ασθενής του απαντά:
– “Μα καλά γιατρέ μου, τι σχέση έχει αυτό τώρα με την υπόθεση;”
– «Ε! μα πως; Θα μας βοηθήσει να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη
εικόνα της υπόθεσης».
– «Ήπια ελληνικό διπλό, και είχε και τρεις φουσκάλες!!!».
– «Ρε! τι `ναι τούτος;», σκέφτεται ο ασθενής καταλαβαίνοντας ότι κάτι δεν πάει καλά με τον γιατρό. Οπότε ο ασθενής συνεχίζει:
– «Γιατρέ, να σου κάνω και εγώ μια ερώτηση για να δω αν έχεις καταλάβει το πρόβλημά μου;»
– «Βεβαίως, σε ακούω».
– «Τι είναι τριγωνικό, μαλλιαρό και το έχουν οι γυναίκες ανάμεσα στα πόδια τους;».
Ο γιατρός λοιπόν του απαντά γρήγορα και με σιγουριά:
– «Το αιδοίο!».
Και ο ασθενής του απαντά με ικανοποίηση:
– «Γιατρέ μου, δεν βοηθάς, δεν βοηθάς. Της μάνας σου, της αδερφής σου ή της θειας σου;».
