Τις τελευταίες μέρες από μια σειρά δημοσκοπήσεων που έχουν δημοσιευτεί συνάγονται κάποια πολύ κρίσιμα συμπεράσματα για την κατάσταση του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Το πρώτο και βασικό είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη απονομιμοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να εκφράσουν την ολοένα διογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια.
Ενδεικτική για τη φθορά της ΝΔ είναι η δημοσκόπηση της Metron Analysis, στην οποία συγκεντρώνει στην πρόθεση ψήφου το πολύ χαμηλό ποσοστό του 21%. Και σε άλλες μετρήσεις (MRB, Alco, Pulse, Opinion Poll, GPO) το κυβερνών κόμμα κυμαίνεται σε ποσοστά άνω του 22% και κάτω του 24%. Τα συγκεκριμένα στοιχεία έχουν ταρακουνήσει το Μαξίμου, το οποίο όχι μόνο δεν μπορεί να επιβάλει την περιβόητη «θετική ατζέντα», αλλά πλέον είναι σε κατάσταση συνεχούς φθοράς με την κυβερνητική πολιτική της ακρίβειας, τα σκάνδαλα ΟΠΕΚΕΠΕ και τις συγκρούσεις με κοινωνικές ομάδες που τη στήριξαν, όπως οι αγρότες.
Η συστημική απάντηση
Σε αυτό το πλαίσιο αποδόμησης του κυβερνώντος κόμματος δημιουργούνται ήδη οι γραμμές για την ημέρα μετά τις επόμενες εκλογές, που με βάση τα σημερινά δεδομένα μπορεί να είναι διπλές. Η πιο συνολική συστημική γραμμή που ενσωματώνει σε έναν βαθμό και τις ανησυχίες των αντιμητσοτακικών νεοδημοκρατών είναι εκείνη του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος δεν μιλάει τυχαία περί μη «διακυβερνησιμότητας της χώρας». Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος στη συγκυβέρνηση του 2012-2015, με τη γραμμή περί κυβέρνησης συνεργασίας, δείχνει τον δρόμο στον Νίκο Ανδρουλάκη και, παράλληλα, θέτει όρο να μην είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σε αυτή την αντίληψη υπάρχει σοβαρό πεδίο σύγκλισης με τους πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, οι οποίοι έχουν αποδομήσει ολιστικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μόνο τυχαία δεν ήταν η κοινή εμφάνισή τους στο Καπνεργοστάσιο.
Πάντως σε «γαλάζιους» και όχι μόνο κύκλους τις τελευταίες μέρες φουντώνει πάλι η συζήτηση για «εν πλω» αλλαγή του Κυρ. Μητσοτάκη, καθώς πολλοί ανησυχούν για την επιτάχυνση της φθοράς που παρατηρείται σε σχεδόν όλες τις μετρήσεις. Η ακρίβεια, η διαφθορά, η έλλειψη δικαιοσύνης και το αγροτικό κίνημα έχουν οδηγήσει το Μαξίμου σε αδιέξοδο.
Η κολλημένη βελόνα
Ενώ σε όλες τις μετρήσεις η δυσαρέσκεια ξεπερνάει το 70% και έχει δημιουργηθεί μια τεράστια κοινωνική πλειοψηφία που θέλει πολιτική αλλαγή, στο ΠΑΣΟΚ η «βελόνα έχει κολλήσει». Αυτό συμβαίνει διότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει κρίση πολιτικής ταυτότητας, που διογκώθηκε μετά τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ την προηγούμενη δεκαετία. Η λογική «πατάω σε δύο βάρκες» του Ν. Ανδρουλάκη έχει ταβάνι και οριοθετεί τις κινήσεις του, με αποτέλεσμα την «επόμενη μέρα» να είναι πιθανό να γίνει ακόλουθος των εξελίξεων. Μάλιστα σε μία σειρά από δημοσκοπήσεις οι πολίτες αξιολογούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης αρνητικά σε ποσοστό πάνω του 70%, κάτι που δείχνει την τεράστια κρίση εκπροσώπησης που υπάρχει.
Ο εγκλωβισμένος Τσίπρας
Από την άλλη και οι δημοσκοπικές μετρήσεις για τον Αλέξη Τσίπρα και ένα ενδεχόμενο κόμμα του δείχνουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει σε αυτήν τη φάση τη δυναμική που θα ανέμενε ο ίδιος. Κι αυτό διότι μπορεί να έχει δυνητική ψήφο σε αρκετές δημοσκοπήσεις στο 20-21%, όμως, όπως έδειξε και η δημοσκόπηση της Prorata, η βέβαιη ψήφος είναι στο 9% και στις συνολικές σταθμίσεις λίγο πάνω από το διψήφιο ποσοστό.
Επίσης, ένα άλλο ζήτημα που έχει να αντιμετωπίσει είναι ότι έχει μεγάλα πεδία αντισυσπείρωσης, με αποτέλεσμα να μην έχει «παιζόμενα ακροατήρια» για να απευθυνθεί. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τους «εξώστες» και την ισοπεδωτική κριτική στους πρώην συντρόφους του, δημιουργούν μια δύσκολη εξίσωση για τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος προβληματίζεται και από μια ενδεχόμενη πολιτική κάθοδο της Μαρίας Καρυστιανού.
Ο αστάθμητος παράγοντας
Η «μάνα των Τεμπών» είναι αυτήν τη στιγμή ο αστάθμητος παράγοντας που μπορεί, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, να ταράξει για τα καλά τα νερά του πολιτικού συστήματος. Οι δημοσκοπήσεις τής δίνουν αξιοσημείωτα ποσοστά και απευθύνεται σε ακροατήρια το οποία απείχαν από πολιτικές διαδικασίες. Βέβαια, όλα αυτά είναι θεωρητικά, διότι εάν συμμετέχει σε κομματικό οργανισμό ή ηγηθεί, θα πρέπει να διευκρινίσει την πολιτική της ταυτότητα και να συγκροτήσει πανελλαδικό μηχανισμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει ακουμπήσει πολύ κόσμο με τον αγώνα της για τη δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Ένα άλλο ερώτημα που συζητιέται έντονα είναι και η επίπτωση στα ποσοστά της Ζωής Κωνσταντοπούλου σε περίπτωση που η Μ. Καρυστιανού κάνει κόμμα. Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε στρατηγικό αδιέξοδο ως προς τα επόμενα βήματά του, ενώ η Νέα Αριστερά φαίνεται ανήμπορη να απευθυνθεί σε ευρύτερα ακροατήρια. Σε ό,τι αφορά το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου, με βάση τις δημοσκοπήσεις είναι ανεβασμένο, ειδικά στη βόρεια Ελλάδα, αλλά δεν συνιστά εναλλακτική πολιτική επιλογή λόγω των σκληρών και κάθετων θέσεων.
Σε κρίση το πολιτικό σύστημα
Αυτό που βιώνουμε έχει πολλά παράδοξα. Αν και κατά της ΝΔ εμφανίζεται πάνω από το 70% των πολιτών, με βάση τις μετρήσεις δεν φαίνεται να υπάρχει εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας δείχνει με κάθε τρόπο ότι επιθυμεί αλλαγή, όμως τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι βυθισμένα στην αυτοαναφορικότητά τους, μακριά από τις ανάγκες των πολιτών. Με λίγα λόγια η κοινωνία κινείται σε άλλη κατεύθυνση από το πολιτικό σύστημα. Όσο αυτό συμβαίνει τόσο θα βαθαίνουν η πολιτική κρίση και η άνοδος της αντιπολιτικής. Και η αντιπολιτική ποτέ δεν καταλήγει μακροπρόθεσμα σε πολιτικές με κοινωνικό όφελος.
documentonews.gr
