Με την Κατερίνα Διδασκάλου στο ΛΑΖΑΡΑΚΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ την 1 Δεκεμβρίου
” Η παράσταση που παίζεται για τρίτη χρονιά και έχει κάνει την μεγαλύτερη αίσθηση στην Αθήνα , αλλά και σε όλη την Ελλάδα, έρχεται στην πόλη της Αμαλιάδας. Tην Κυριακή 1 Δεκεμβρίου, θα παρουσιαστεί στo Λαζαράκειο Δημοτικό Μέγαρο το θεατρικό έργο του Αντώνη Τσιπιανίτη « Η ΠΟΡΝΗ ΑΠΟ ΠΑΝΩ » με την Κατερίνα Διδασκάλου στον ρόλο της Ερατούς.
Το κείμενο είναι αρκετά ευρηματικό, έχει γωνίες με εκπλήξεις, αλλά δεν το κουνάει ρούπι από την πραγματική ζωή. «Η πόρνη από πάνω» σου λέει όμορφα, με τρόπο, μία ιστορία της διπλανής πόρτας, αραιώνοντας την πίκρα με χιούμορ και σκουπίζοντας τα δάκρυα με χαραμάδες ελπίδας.
Μία γυναίκα από την Πρέβεζα, η Ερατώ, ακολουθεί τον αστυνομικό σύζυγό της στην Αθήνα. Με υπομονή και στωικότητα ζει στο περιθώριο, μέχρι την ημέρα που στο από πάνω διαμέρισμα μετακομίζει μια πόρνη. Και τότε…………………. “
Το δράμα μίας χώρας εκτυλίσσεται παράλληλα με την τραγωδία της Ερατώς. Μόνο που εσύ, από ένα σημείο και μετά αρχίζεις να αδικείς όλα αυτά , την ιστορία, το μήνυμα, τον έρωτα, την προδοσία, τη βαναυσότητα σε βάρος των γυναικών , διότι απλά σε κάποια σημεία η ερμηνεία της Κατερίνας Διδασκάλου σκεπάζει τα πάντα.
Ώρα έναρξης – Απογευματινή : 18.30 – Βραδυνή : 21.00
Πληροφορίες / κρατήσεις : Βιβλιοπανόραμα : 26220.21221
Γενική είσοδος 10 ευρώ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Σταμάτης Πατρώνης
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ : Δημήτρης Ανδριανός
ΜΟΥΣΙΚΗ : Μιχάλης Ρουμπής – Ιωάννης/Ιόλαος Μανιάτης
ΦΩΤΙΣΜΟΙ : Ελένη Αναγνωστοπούλου
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ : Μιχάλης Ρουμπής
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : Μηνάς Μινατσής
Κριτική της Ιλειάνας Δημάδη – “Αθηνόραμα»
Καθηλωτική είναι η ερμηνεία της Κατερίνας Διδασκάλου σε ένα ρόλο ‘κόντρα’, εκείνον της καταπιεσμένης γυναίκας που ξεσπαθώνει μετά την κηδεία του συζύγου της.
Μια ολόκληρη ζωή σε εβδομήντα λεπτά.Αυτό πετυχαίνει να αναπαραστήσει η Κατερίνα Διδασκάλου ,καθώς ερμηνεύει με αξιοθαυμαστη αμεσότητα,λιτότητα και μέτρο τον καλογραμμένο μονόλογο του Αντώνη Τσιπιανίτη “Η πόρνη απο πάνω”(2011).Η χήρα Ερατώ,που υπήρξε παιδιόθεν θύμα καταπίεσης-γονεϊκής και συζυγικής-,απέχει πολύ απο τους τηλεοπτικούς και τους κινηματογραφικούς ρόλους της ωραίας και επικίνδυνα μοιραίας που έχει υποδηθεί κατά καιρούς η γνωστή ηθοποιός.Κι όμως, η Διδασκάλου καταφέρνει να ενσαρκώσει με τέτοια πειστικότητα την-τόσο συμπαθή και τόσο δυστυχή- Ερατώ,που νοιώθεις σαν να υπήρξε στην πραγματικότητα αυτή η γυναίκα.Χωρίς μακιγιάζ και σχεδόν αχτένιστη ,με ένα συντηρητικό και διόλου κολακευτικό ντύσιμο,η Διδασκάλου προβάλλει στη σκηνή,τσιμπολογά λίγα κόλλυβα,τακτοποιεί τα κεντίδια και τα σεμεδάκια της και ήδη με τις πρώτες φράσεις σε έχει γραπώσει χάρη στη “ζωντανή” ερμηνεία της.Εξίσου ζωντανός είναι , ωστόσο, και ο λόγος του Τσιπιανίτη,έστω κι αν η θεματική του έργου στηρίζεται σε μια συσσώρευση στερεότυπων γύρω απο το γυναικείο δράμα της μη χειραφετημένης Ελληνίδας:η καταπιεσμένη κοπέλα απο την επαρχία που ποθεί να έρθει στην πρωτεύουσα,ο φαλλοκράτης σύζυγος που είναι και διεφθαρμένος αστυνομικός, η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα της ηρωίδας κ.ο.κ.Υπάρχουν πάντως αρκετές εκπλήξεις στη γραφή του,εκτός απο το καταλυτικό εύρημα της πόρνης που μετακόμισε στο διαμέρισμα του επάνω ορόφου, καθώς και ένα διαβρωτικό χιούμορ που απαλύνει το ενδεχόμενο μελό. Κυρίως όμως υπάρχει η ίδια η Διδασκάλου ως ιδανική ερμηνεύτρια της Ερατώς.