Το θεμα ανελυσε ο κυριος Σάμαρης και εξέθεσε όλες τις πτυχές του και ο Δήμαρχος υποσχέθηκε ότι θα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για την επίλυση του.
Αναλυτικά τα θέματα συζήτησης:
Το αντικείμενο της συζήτησής μας από τοπογραφική άποψη αποτελεί μια έκταση περίπου 2.500 στρεμματων των οπίων η διοικητική ένταξη στο δήμο Ανδραβίδας Κυλλήνης αμφισβητείται από τον Δήμο Δυτικής Αχαίας και τις δασικές υπηρεσίες του Ν. Αχαίας.
Ιστορικό
Η ουρά του ζητήματος που συζητάμε ανάγεται στην περίοδο πριν το 1923 που την πλήρη διακατοχή της περιοχής είχαν η μονή ταξιαρχών Αιγίου (έδρα στη Μανωλάδα) και η μονή μεγάλου σπηλαίου (έδρα στο Μετόχι). Οι διαμάχες των μονών για τα όριά τους που σχετίζονταν με την είσπραξη φόρων είχαν σαν αποτέλεσμα διάφορες περιοχές να αλλάζουν επικράτεια.
Η αυστηρός καθορισμός ορίων σε εχθρικό κλίμα ανάμεσα στην κοινότητα της ενιαίας Μανωλάδας και την κοινότητα Μετοχίου έγινε την 19/6/1926 . Η διαμάχη τότε ανάμεσα στις δύο κοινότητες αφορούσε ένα εδαφοσύνολο Διχάλι-Μακρυλόγκι-Βαλόστανι–Καλμαλίγκο το οποίο με την απόφαση εντάχθηκε στην Μανωλάδα.
Το 1929 Η κοινότητα Μανωλάδας χωρίστηκε στις κοινότητες Μανωλάδος (Πρώην συνοικισμός Παλαιάς Μανωλάδος) και Νέας Μανωλάδος (Πρώην συνοικισμός Ν. Μανωλάδος) .ετσι τα όρια του 26 ενιαίας Μανωλάδος Μετοχίου μετατράπηκαν σε όρια Ν. Μανωλάδας- _Μετοχίου οπότε έχουμε δύο περιγραφές στη διάθεση μας που δεν έρχονται σε αντίθεση αλλά αλληλοσυμπληρώνονται.
Αυτές οι αποφάσεις εξακολουθούν να ισχύουν σήμερα.
Οι πρώτες αμφισβητήσεις για τα διοικητικά όρια προέρχονται από την μονή μεγάλου Σπηλαίου διότι η χάραξή τους δεν διευκόλυνε τις διεκδικήσεις της απέναντι στις κοινότητες και το Δημόσιο. Διεκδικούσε πχ και κομάτι των διανομών στους πρόσφυγες της Ν. Μανωλάδος.
Ο Δεύτερος φάση των αμφισβητήσεων έγινε το 81. Επειδή τότε εφημολογείτο ότι θα γίνουν μεγάλα έργα στο Κουνουπέλι που ανήκει στην κοινότητα Μανωλάδα η κοινότητα Μετοχίου (Ιωσηφίδης) για να μην μείνει έξω η κοινότητα από την πίτα αμφισβήτησε την οριογραμμή προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση.
Για τα Σαμαραίικα δεν υπήρχε ενδιαφέρον αλλά η μετάθεση της οριογραμμής ώστε να χωριστεί το Κουνουπέλι στη μέση έβαζε τα Σαμαραίικα στο Μετόχι. Την διαφορά οι δύο πλευρές επιχείρησαν να επιλύσουν με επιτροπή ορίων η οποία τα έβαλε στη σωστή θέση αλλά η απόφαση του 82 ακυρώθηκε στο δικαστήριο ορίων το 84 με τον σκεπτικό ότι η διαδικασία καθορισμού που ακολούθησαν δεν επιτρέπεται η επόφαση του 26 δεν υπόκειται σε ένδικο μέσον (Με άλλα λόγια η απόφαση είπε το πρόβλημα που υπάρχει είναι η διευκρίνησή τους επί του εδάφους).
Το πρόβλημα αναζωπυρώθηκε την δεκαετία του 2000 όταν από τον Βουλευτή Γεωργακόπουλο ετέθη θέμα δημιουργίας μονάδας Γκόλφ στα κτήματα Ν. Μανωλάδας (Βαλόστανι-Μακρυλλόγκι –Καλμαλίγκος) σε συνδυασμό με την αξιοποίηση του Κουνουπελίου. Εδώ Μαζί με την κοινότητα Μετοχίου ανακατεύτηκαν και βουλευτές του Ν. Αχαίας (Μπεκίρης).
Με την επιχειρούμενη μετάθεση τις οριογραμμής πάλι τα Σαμαραίικα βρέθηκαν στο Μετόχι. Το πρόβλημα κορυφώθηκε με την πράξη αναδάσωσης τμήματος 219 στρεμμάτων της βαλόστανης Ν> Μανωλάδος πά το Δασαρχείο της Πάτρας Θεωρούμενη ότι ανήκει στο Μετόχι στηνδιακατοχή Μ> Σπηλαίου (Πράξη που εξακολουθεί να ισχύει διότι και αποτελεί σκάνδαλο διότι περιλαμβάνεται σύμφωνα με την απόφαση τα)ου Υπουργού Γεωργίας το 1924 στις Διανομές προσφύγων Ν. Μανωλάδος και υπάρχει νέα παραχώρηση το 66 από τον Νομάρχη Ηλείας σε αυτή. Στη συνέχεια προέκυψε το 2004 η πράξη κήρυξης αναδασωτέων 565 Στρεμμάτων στα Σαμαραίϊκα και στη συνέχεια το 2012 των υπόλοιπων 245 στρεμμάτων από το Δασαρχείο της Πάτρας.
Σημειώνουμε ότι
1. Όλη η αμφισβητούμενη έκταση είναι ενταγμένη στο κτηματολόγιο Μανωλάδος
2. Για τις ανάγκες της νομοθεσία που αφορά το κτηματολόγιο τα διαχειρίζεται η Διεύθυνση Δασών Ηλείας, Για τα υπόλοιπα ζητήματα η Διεύθυνση Δασών Αχαίας και το Δασαρχείο Πάτρας (Η χρηστή διοίκηση σε όλο της το μεγαλείο) και πουθενά δεν εμπλέκεται το Δασαρχείο Αμαλιάδας.
3. Ο οικισμός Σαμαραίϊκα σύφωνα με όλες τις αποφάσεις κύρωσης απογραφών από το 1961 εγκρίνεται σαν οικισμός Μανωλάδας-Ηλείας
4. Ανεξάρτητα από τις αντιπαραθέσεις αμφισβητήσεις σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης αποκλειστική αρμοδιότητα ασκεί ανέκαθεν η κοινότητα Μανολάδας
Και στη συνέχεια η αντίστοιχοι δήμοι που εντάχθηκε.
5. Στις κατά τόπους αρμοδιότητες των δημόσιων υπηρεσιών θεωρείται ότι ανήκει στην Ηλεία με εξαίρεση την δυαρχία των δασικών υπηρεσιών και ορισμένες σοβαρές παρενέργειες και συγχύσεις που έχει επιφέρει.
Με βάση τα τελευταία η όλη διαμάχη αφορά το ερώτημα αν είναι ορθή η ανέκαθεν εφαρμοζόμενη από την τοπική αυτοδιοίκηση εκδοχή ορίων ή θα πρέπει να αλλάξει ως εσφαλμένη με βάση την περιγραφή της απόφασης του 26 που τα καθόρισε οριστικά.
Για την απάντηση σε αυτή την αμφισβήτηση συγκροτήθηκαν διαδοχικά δύο επιτροπές για την ακριβή αποτύπωση επί του εδάφους των ορίων της απόφασης του 26.
Στην πρώτη επιτροπή που συμετείχαν κοινότητες και νομαρχίες η πλευρά της Αχαίας δεν κατέθετε τεχνική πρόταση σε αντίθεση με την πλευρά της Ηλείας που κατέθεσε ολόκληρη τεχνική έκθεση που συντάχθηκε από τον διευθυντή των τεχνικών υπηρεσιών Γιώργο Αλεξόπουλο.
Στη συνέχεια έγινε πραξικοπηματική απόπειρα από την νομαρχία Αχαίας να βάλει μονομερώς παλούκια ορίων στην περιοχή . Με τα την αντίδραση που υπήρξε από την μεριά του Δήμου Βουπρασίας και Νομαρχίας έγινε νέα σύσκεψη του ΓΓ αποκεντρωμένης διοίκησης με Δημάρχους Νομάρχες και υπηρεσιακούς Παράγοντες. Εκεί μετά από έγγραφη πρόταση του Δημάρχου Λαρισσού συγκροτήθηκε ομόφωνα νέα επιτροπή διευρυμμένη σε σχέση με την προηγούμενη.
Στις εργασίες της επιτροπής συνέβησαν τα εξής.
Το τοπογραφικό εποικισμού του έτους 1985 της τοπογραφικής Αχαίας που ήταν το βασικό στοιχείο που χρησιμοποιούσε η δασική υπηρεσία και ο Δήμος Λαρισσού είχε ανακληθεί από την υπηρεσία που το εξέδωσε ως αποδεικτικό διοικητικών ορίων.
Η εκδοχή αυτή ομόφωνα θεωρήθηκε από την επιτροπή ότι δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης ως πρόδηλα εσφαλμένη διότι θεωρεί ως όρια Μανωλάδος Μετοχίου την γραμμή που ταυτίζεται με τα όρια Μανωλάδος Ν. Μανωλάδος.
Στην τελική συνεδρίαση αποφασίστηκε με 1 Λευκό μια αποχή και μια επιφύλαξη η πρόταση του Δήμου Βουπρασίας και τοπογραφικής Ηλείας η οποία ανέλαβε να εκπονήσει και σύγχρονο τοπογραφικό σε συντεταγμένες Εθνικού Κτηματολογίου.
Ο ΓΓ αποκεντρωμένης διοίκησης το κοινοποίησε στους Δήμους μαζί με το πόρισμα της επιτροπής χωρίς δυστυχώς να υπογράψει ως ήταν υποχρεωμένος διαπιστωτική πράξη.
Ήρθε η Περίοδος Καλικράτη και ο Δήμαρχος Δ. Αχαίας δεσμευόμενος από προηγούμενες αποφάσεις αποφάσισε μια σειρά πρωτοβουλίες για επανεξέταση του ζητήματος.
Παράγγειλε πραγματογνωμοσύνη -αξιολόγηση του τεχνικού πορίσματος στον ειδικό σε θέματα τοπογραφίας Γεωμετρικών συστημάτων Καθηγητή Πανεπιστημίου Πάτρας Κύριο Β.Παπά που αποφάνθηκε σε λεπτομερή έκθεση ότι η επιτροπή εργάστηκε με τις επιστημονικές μεθόδους που ακολουθούνται σε αυτές τις περιπτώσεις και το πόρισμα αποδίδει με ακρίβεια επί του εδάφους τα όρια του 26.
Για τα νομικά ζητήματα που πρόβαλε στο παρελθόν η πλευρά του Δήμου του μαζί με την οικολογική οργάνωση ΟΙΚΙΠΑ παρήγγειλε τρεις γνωματεύσεις από τον Καθηγητή του διοικητικού Δικαίου Ειδικού σε Θέματα αυτοδιοίκησης Κομνηνό Χλέπα που τα τελικά συμπεράσματα είναι συντριπτικά υπέρ των απόψεων του δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης.
Παρόλα αυτά οι ΓΓ Της αποκεντρωμένης διοίκησης δεν υπέγραψαν ακόμη διαπιστωτική πράξη αντίθετα έχουμε φαινόμενα ο ίδιος ΓΓ να υπογράφει πράξεις με το διοικητικό προσδιορισμό Σαμαραίικα Αχαίας και μετά από λίγες μέρες άλλες πράξεις με Σαμαραίικα Ηλείας κακοποιώντας κάθε έννοια χρηστής διοίκησης.
Ακόμη και σε εισαγγελικό ερώτημα για την διοικητική ένταξη των Σαμαραίϊκων ο Διδασκάλου το παρέκαμψε δια του αραβώνος παραπέμποντάς το στη Διεύθυνση Δασών Αχαΐας που με τη σειρά της απάντησε στον εισαγγελέα ότι είναι αναρμόδια να απαντήσει.
Συμπερασματικά το άμεσο μέλημα του Δήμου είναι η πίεση για την άμεση υπογραφή διαπιστωτικής πράξης.
Διαστάσεις του Προβλήματος.
Την πρώτη διάσταση που πρέπει να τονίσουμε είναι η περιβαλλοντική, που σχετίζεται με τις υποχρεώσεις και την πιο αποτελεσματική συμβολή του Δήμου αλλά και των κατά τόπους αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών στην προστασία του ιδιαίτερα ευαίσθητου οικοσυστήματος. Αυτονόητη αναγκαία προϋπόθεση είναι η σαφήνεια στις χωρικές αρμοδιότητες των όμορων Δήμων και υπηρεσιών.
Αν παραδείγματος χάρη συμβεί κάποια καταστροφή οι όροι θα αντιστραφούν και οι διάφορες υπηρεσίες και φορεία θα ανταγωνίζονται ποια δεν έχει καμία αρμοδιότητα και ευθύνη. Από αυτή την άποψη η καθυστέρηση υπογραφής αποτελεί εγκληματική παράλειψη στην προστασία της περιοχής με ποινικές ευθύνες.
Οι υπόλοιπες διαστάσεις αφορούν προστασία περιουσίας του Δήμου, δικαιώματα δημοτών ξύλευσης για ίδια χρήση και βοσκής επι δασικών εκτάσεων, οικιστική ταυτότητα Δήμου (Σαμαραίικα, Κουνουπέλι ). Πιο συγκεκριμμένα Βαλόστανη.
Πρόκειται για έκταση 219 στρεμμάτων που στα τοπογραφικά εποικισμού έτους 1952 απεικονίζεται ανάμεσα στις εκτάσεις διανομής του ύπουργείου Γεωργίας έτους 1924 στην Μανωλάδα για τους πρόσφυγες της Μ> Ασίας σύμφωνα με την ρητή πρόβλεψη του διατάγματος 29 αυγ 1923 για 1200 στρέμματα. Επίσης υπήρξε και νέα πράξη παραχώρησης του Ν. Ηλείας στην κοινότητα Ν. Μανωλάδας.
Παρά το γεγονός ότι με αυθαίρετο τρόπο παρέμβαινε καταχρηστικά το Δασαρχείο Πάτρας θεωρώντας την έκταση ότι είναι εντός των δασικών του ορίων μέχρι το 2001 την εξαιρούσε από πράξεις αναδάσωσης αναγνωρίζοντας την πράξη του Νομάρχη Ηλείας. Το κήρυξε την έκταση αναδασωτέα θεωρώντας τη ότι ανήκει στην κοινότητα Μετοχίου . Η έκταση έχει κτηματογραφηθεί στο κτηματολόγιο Ν.Μανωλάδος.