Γράφει ο Γιάννης Αγγελίδης, οικονομολόγος
Η όλη κατάσταση στην Ελλάδα θυμίζει Πομπηία.
Ενώ το ηφαίστειο βρυχάτο, ενώ έβγαιναν οι πρώτοι πυκνοί καπνοί και γίνονταν μικροσεισμοί που διαρκώς μεγάλωναν, οι κάτοικοι της Πομπηίας ήσαν στα τσιμπούσια τους και τις διασκεδάσεις τους, ήρεμοι και ανενόχλητοι.
Αυτό συμβαίνει και σήμερα στην Ελλάδα.
Ενώ η χώρα είναι στον οικονομικό γκρεμό, ενώ οι Τράπεζες είναι σε αργία, ενώ η χώρα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, ενώ ζητάμε συνεχώς νέα δάνεια, πολλοί θεωρούν ότι τίποτα δεν συμβαίνει και σε λίγο καιρό θα είμαστε όπως πριν το 2009.
Ειδικά οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο πιστεύουν ότι τώρα ειδικά με αριστερή Κυβέρνηση τίποτα δεν θα χάσουν από τον μισθό τους και στην συνέχεια από το εφάπαξ και την σύνταξή τους!!!
Και επειδή τα προηγούμενα χρόνια τους έκοψαν από τον μισθό τους θεωρούν ότι ανάλογο πρέπει να είναι και το κόψιμο από την προσφορά εργασίας τους.
Οι ένστολοι πιστεύουν ότι στα 45 χρόνια τους θα συνεχίσουν να βγαίνουν στην σύνταξη.
Οι αιρετοί πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν τα έργα βιτρίνας (πλακοστρώσεις με γρανίτη, σιντριβάνια, κλπ) ή τις απ΄ευθείας αναθέσεις έργων αμμοχαλικοληψίας κλπ .
Οι πολιτικοί, καλυπτόμενοι πίσω από αποφάσεις για τις αμοιβές των δικαστών, θέλουν να κρατήσουν τα προνόμιά τους… και τους διορισμούς ημετέρων
Την ίδια αυτή χρονική περίοδο, με τραπεζική αργία και τις ουρές στα ΑΤΜ, οι καφετέριες είναι γεμάτες, οι ξαπλώστρες πλήρως καλυμμένες και το ντιλίβερι του πιτόγυρου να κάνει θραύση.
Τελικά ΟΛΑ καλά.
Άσε τον Βεζούβιο να βρυχάται…
Άσε τους Ευρωπαίους να συσκέπτονται δεκάδες ώρες για εμάς
Άσε όλο τον κόσμο να μιλά για την… κατάντια μας…
Εμείς σταθεροί στα «προπατορικά μας αμαρτήματα» των διορισμών, του ρουσφετιού, της δημοσιοϋπαλληλικής αρβάλας, της μικρής παραγωγικότητας, του ωχαδερφισμού, της σύνταξης από τα 45 χρόνια…
Εμείς σταθεροί, καφετέριες, μπάνιο, πίττα με τζατζίκι.
Μόνο που και στην Πομπηία όταν ο Βεζούβιος εξεράγη έθαψε στην τέφρα του δεκάδες χιλιάδες ξένοιαστους και αραχτούς.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα, αν δεν κατανοήσουμε ΓΡΗΓΟΡΑ – ΤΩΡΑ ότι αν δεν δουλέψουμε, δεν παράγουμε, δεν γίνουμε ανταγωνιστικοί, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια γιά ανούσιες δημόσιες δαπάνες, τότε θα έχουμε την τύχη των κατοίκων της Πομπηίας.
Η εποχή της εικονικής οικονομικής ευδαιμονίας με πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά δάνεια, εορτοδάνεια κλπ έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί
Παραγωγή, εργατικότητα, ανταγωνιστικότητα, πρέπει να είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας.
Οι μεγαλύτεροι το χρωστάμε στους μικρότερους γιατί τόσα χρόνια ποτέ δεν σκεφθήκαμε την Αειφόρο Ανάπτυξη.
Και οι νέοι το χρωστάνε στους εαυτούς τους για να αποδείξουν ότι αξίζουν.
Και όλοι μαζί το χρωστάμε στην όμορφη χώρα μας γιά να αποδείξουμε ότι όταν θέλουν οι Έλληνες όλα τα μπορούν.