Ένα μήνα πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου ο
Ελληνικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με μια εντελώς διαφορετική κατάσταση απόαυτήν του μήνα που προηγήθηκε των εκλογών της 6ης Μάη.
Κατ’ αρχή η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία δυόμιση χρόνια βαθαίνει και αλλάζει χαρακτήρα. Δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με μια οικονομική κρίση. Η κρίση έχει μετεξελιχθεί σε πολιτική, κοινωνική και πολύ φοβάμαι ανθρωπιστική.
Τα θέματα της οικονομίας είναι λίγο – πολύ γνωστά, έστω με τις διαστρεβλώσεις, τα ψευτοδιλλήματα, τις παρεμβάσεις θεσμικών και μη παραγόντων, κλπ. Η πολιτική κρίση είναι επίσης εμφανής και πολύπλευρη. Κατάρρευση του μεταπολιτευτικού συστήματος διακυβέρνησης με τα
εκλογικά ποσοστά των πυλώνων του δικομματισμού στα τάρταρα. Παράλληλα, η κοινωνία στενάζει κάτω από το βάρος της εφαρμοζόμενης πολιτικής του μνημονίου και της αναλγησίας των κυβερνώντων. Έχουμε πλέον εμφανή στοιχεία ότι οδηγούμαστε σε ανθρωπιστική κρίση. Τέτοια στοιχεία είναι:
- Η ραγδαία αύξηση της ανεργίας και ιδιαίτερα των νέων, με αποτέλεσμα όλο και μεγαλύτερος αριθμός συμπολιτών μας να μη μπορούν να εξασφαλίσουν τα βασικά για την επιβίωση των ίδιων και
των οικογενειών τους, ο αυξανόμενος ρυθμός αυτοκτονιών, η αύξηση των αστέγων, Η αδυναμία της πολιτείας να εξασφαλίσει τη στοιχειώδη ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη στους πολίτες, τα σχολεία να «λειτουργούν» χωρίς βιβλία, χωρίς δασκάλους.
Μόνο που για το πολιτικό σύστημα και τους εκφραστές του ? κόμματα, (έστω και καταρρέοντα) μεγαλοδημοσιογράφοι, εργοδοσία ? αυτό δεν τους
αρκεί. Κάνουν καθημερινά παρέλαση στα συστημικά και ελεγχόμενα από τους ίδιους ΜΜΕ κουνώντας, με απίστευτο θράσος το δάκτυλο στη κοινωνία και σε όσους τους αμφισβητούν. Κυρίαρχη τακτική τους τα εκβιαστικά διλλήματα, η αποσιώπηση και διαστρέβλωση πολιτικών θέσεων και προτάσεων, η συκοφάντηση και διασυρμός πολιτικών και προσώπων.
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη έφερε στο προσκήνιο για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και μετά τη Ριζοσπαστική Αριστερά, όχι σαν δύναμη διαμαρτυρίας, αλλά σαν κυβερνητική πρόταση. Αυτό από μόνο του αποδείχτηκε αρκετό για να πανικοβάλει αυτό το σύστημα εξουσίας που κυβερνάει από το 1974 και οδήγησε την Ελλάδα στα σημερινά χάλια. Έτσι, από την επομένη των εκλογών μέχρι σήμερα έχουμε γίνει μάρτυρες ενός απίστευτου σκηνικού, το οποίο σίγουρα θα ενταθεί μέχρι τις 17 Ιούνη. Ενός σκηνικού εκβιασμού και τρομοκράτησης της κοινωνίας. Μιας πρωτοφανούς επίθεσης σ ένα πολιτικό φορέα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του, όχι μόνο από τους πολιτικούς του αντιπάλους, «θεμιτό» άλλωστε, αλλά από ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας που συμπεριλαμβάνει τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβους, τηλεοπτικά κανάλια, εκδοτικά συγκροτήματα, τους «επώνυμους» μεγαλοδημοσιογράφους. Τι φταίει για τη κατάντια
της χώρας; Απλό. Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ!!
Οι Συριζαίοι κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτοί έπαιρναν τις μίζες της SIEMENS, αυτοί έκανα φύλο ? φτερό τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων με τα δομημένα ομόλογα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Βενιζέλος ψήφισε το νόμο περί «ευθύνης υπουργών, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν διατελέσει υπουργοί όλα αυτά τα χρόνια της ρεμούλας και όχι ο Σαμαράς, η Μπακογιάννη, ο Χρυσοχοϊδης, ο Πάγκαλος, η Διαμαντοπούλου, ο Αλογοσκούφης, ο Αβραμόπουλος και όλα τα άλλα μπουμπούκια του νεοφιλελευθερισμού.
ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!!!!!!!!!!!
Παρά την επίθεση που αντιμετωπίζει, απ? όλες τις πλευρές ο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να αντέχει. Γιατί; Κατά τη γνώμη μου για δύο λόγους.
Πρώτο γιατί έχει θέσεις και προτάσεις για τα κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία και ο ελληνικός λαός. Προτάσεις που έστω και σε συνθήκες πολεμικής αντιμετώπισης από τα συστημικά ΜΜΕ έχουν έρθει στο τραπέζι της συζήτησης Άθελα τους ο Πρετεντέρης, ο Παπαχελάς, και όλοι οι υπηρέτες της διαπλοκής MEGA ? ΣΚΑΙ ? κ.λπ. μέσα από τη πρεμούρα τους να«εκθέσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του έχουν προσφέρει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί ακόμα καλύτερα τις προτάσεις του και να τις παρουσιάσει στον ελληνικό λαό. Θέσεις και προτάσεις που παρά τις όποιες δυσκολίες βρίσκουν απήχηση στους πολίτες.
Κατά δεύτερο λόγο, η προσπάθεια εκβιασμού και τρομοκράτησης της
κοινωνίας αποτυγχάνει διότι έχουν πέσει έξω στις εκτιμήσεις τους για τον τρόπο αντίδρασης της κοινωνίας. Πιστεύουν ότι τα διλλήματα τους θα λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο όπως πριν 20 ? 30 χρόνια. Μάλλον δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η κρίση δεν έχει επηρεάσει μόνο τη τσέπη
του πολίτη αλλά και τον τρόπο σκέψης και αντίδρασης στις πολιτικές εξελίξεις.
Τέλος, αν το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη και ειδικότερα η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε δεύτερο σε δύναμη κόμμα προκάλεσε έκπληξη στο εγχώριο «μνημονιακό σύστημα (με όλα του τα παρακλάδια), έχω τη γνώμη ότι θα πρέπει να ετοιμάζονται και γι? άλλες εκπλήξεις στις 17 Ιούνη.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΩΜΑΣ
