Εισάγεται στη Βουλή για συζήτηση στην Ολομέλεια της ο νέος αναπτυξιακός νόμος αυτή την εβδομάδα.
Πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου χωρίς όραμα και ενδιάμεσους στόχους. Ικανοποιεί κυρίως τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων για να μπορέσουν αφ? ενός να απαντήσουν στις δυσκολίες αναπαραγωγής του κεφαλαίου αφ’ ετέρου να συντηρήσουν ή να αυξήσουν τα κέρδη τους σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Συγκεκριμένα:
1) Δεν έχει αναπτυξιακή στόχευση. Οι διατιθέμενοι πόροι δεν βοηθούν τις μικρές επιχειρήσεις, τους συνεταιρισμούς και τα συνεργατικά σχήματα για να επιβιώσουν από τα καρτέλ. Δεν στηρίζει ουσιαστικά τη μεταποίηση, δεν βάζει ιεραρχήσεις και κλαδικές προτεραιότητες.
2) Δεν υπηρετεί την περιφερειακή ανάπτυξη, αφού δεν προωθούνται υποδομές στην περιφέρεια, ώστε να καθίστανται ελκυστικές οι επενδύσεις στην περιφέρεια και δεν έχει αντικίνητρα για την Αττική.
3) Δεν δίνει την δυνατότητα στις νεοσύστατες Περιφερειακές αυτοδιοικήσεις να έχουν λόγο στον αναπτυξιακό σχεδιασμό των περιοχών τους, παρόλο που είναι οι κατεξοχήν αρμόδιοι φορείς να αποφασίζουν πού πρέπει να κατευθυνθούν οι πόροι για την μεσομακροπρόθεσμη ανάπτυξή τους.
4) Αποκλείει το σύνολο σχεδόν των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μολονότι αυτές αποτελούν την κινητήρια δύναμη ανάπτυξης της κάθε περιοχής, ιδιαίτερα στη περιφέρεια, διότι διαμορφώνει το ελάχιστο ύψος επένδυσης στα 200.000 ευρώ.
5) Δεν έχει κλαδικό προσανατολισμό με βάση τα χαρακτηριστικά της χώρας και τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα ένας σημαντικός τομέας είναι η αγροτική παραγωγή και η μεταποίηση στον αγροτικό τομέα.
6) Λόγω έλλειψης κονδυλίων στοχεύει σε φορολογικές απαλλαγές, οι οποίες θα είχαν νόημα σε μια άλλη ήδη ανεπτυγμένη χώρα, όπου οι επιχειρήσεις θα δημιουργούσαν κέρδη. Ευνοημένοι από αυτή τη ρύθμιση είναι μόνο οι μεγάλες επιχειρήσεις με υψηλή κερδοφορία, ακόμη και συνθήκες κρίσης.
7) Δε λαμβάνει υπόψη το νέο περιβάλλον ύφεσης το οποίο έχει δημιουργηθεί, περιλαμβάνοντας ρυθμίσεις που είναι όχι μόνο αντί – αναπτυξιακές αλλά και ανεφάρμοστες. Για παράδειγμα, θέτει ως προϋπόθεση για την επιλεξιμότητα των επενδυτικών προτάσεων το ποσοστό των κτιριακών δαπανών να μην υπερβαίνει το 40%, χωρίς να κάνει τον κόπο να εξηγήσει πως αυτό μπορεί να συμβεί στην περίπτωση μια μικρομεσαίας ξενοδοχειακής μονάδας όπου το κόστος κτιριακών και διαμόρφωσης περιβάλλοντος χώρου κυμαίνεται από 70% – 80%.
Συμπερασματικά, για άλλη μια φορά ψηφίζεται ένας «αναπτυξιακός» νόμος ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με την ανάπτυξη, και ακόμη χειρότερα με την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΩΜΑΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ 11ου Π. Τ. ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ
