Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας, σε συνεργασία με το Π.Κ.Π.Φ. & Π.Ε. Αχαΐας, ενημερώνει τους βαμβακοπαραγωγούς της Π.Ε. Ηλείας για τις απαραίτητες μετασυλλεκτικές καλλιεργητικές επεμβάσεις στα βαμβακοχώραφα για την αντιμετώπιση του πράσινου και ρόδινου σκουληκιού.
1. | Στόχοι |
1.1 | Το παρόν Δελτίο Γεωργικών Προειδοποιήσεων αφορά στις μετασυλλεκτικές καλλιεργητικές επεμβάσεις που πρέπει να εφαρμόσει ο βαμβακοκαλλιεργητής, για την μείωση των διαχειμαζόντων εντόμων που θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση των προσβολών την επόμενη καλλιεργητική περίοδο. |
2. |
Συστάσεις ?μετασυλλεκτικές καλλιεργητικές επεμβάσεις |
2.1 | Πράσινο σκουλήκι: Το πράσινο σκουλήκι διαχειμάζει ως νύμφη εντός του εδάφους, σε βάθος 5 έως 10 εκατοστά, κάποιες φορές έως και 20 εκατοστά, ανάλογα με τον τύπο του εδάφους. Από τις νύμφες αυτές που θα επιζήσουν το χειμώνα, θα προκύψουν οι πεταλούδες της πρώτης γενεάς της νέας καλλιεργητικής περιόδου. Οι πρώτες πεταλούδες εξέρχονται από το έδαφος από τα τέλη Φεβρουαρίου, για τις πιο ζεστές περιοχές, έως τέλος Απριλίου, για τις πιο κρύες περιοχές της Χώρας. Η πληθυσμιακή εξέλιξη του εντόμου κατά τη νέα καλλιεργητική περίοδο, εξαρτάται απόλυτα από τον πληθυσμό της πρώτης γενεάς, δηλαδή από τον αριθμό των νυμφών που διαχείμασαν επιτυχώς και εξήλθαν από το έδαφος ως πεταλούδες. Η επιτυχής διαχείριση των εντόμων που διαχείμασαν ως νύμφες εντός του εδάφους αποτελεί κρίσιμο παράγοντα του ελέγχου του εντόμου για τη νέα καλλιεργητική περίοδο. Όσο μικρότερος είναι ο πληθυσμός που θα καταφέρει να διαχειμάσει τόσο περισσότερο θα συμβάλλει στην προστασία των νέων βαμβακοφυτειών. Για αυτό κρίνεται απολύτως απαραίτητο οι βαμβακοκαλλιεργητές μετά τη συγκομιδή να προβούν στις κατάλληλες καλλιεργητικές φροντίδες των βαμβακοφυτειών, ώστε να ελαχιστοποιήσουν τα διαχειμάζοντα έντομα. Για την επίτευξη του παραπάνω σκοπού απαιτείται μετά τη στελεχοκοπή των βαμβακοφύτων, άροση του εδάφους (όργωμα με υνιοφόρο αλέτρι αναστροφής εδάφους), σε βάθος 20 έως 25 εκατοστών, κατά το φθινόπωρο, σε όλα τα χωράφια που καλλιεργήθηκαν με βαμβάκι ανεξαρτήτως της επόμενης καλλιέργειας του χωραφιού. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται πλήρης αναστροφή του εδάφους και ενσωμάτωση των θρυμματισμένων από τη στελεχοκοπή υπολειμμάτων στο έδαφος, με αποτέλεσμα τα παρακάτω: α) την άμεση καταστροφή των νυμφών, β) την έκθεση των νυμφών σε αντίξοες κλιματικές και εδαφικές συνθήκες (π.χ. υδατικός κορεσμός του εδάφους σε συνδυασμό με τις χαμηλές θερμοκρασίες), γ) την μεταφορά των νυμφών σε βάθη 20 έως 25 εκ. με επακόλουθο την αδυναμία εξόδου των πεταλούδων στην επιφάνεια του εδάφους, δ) την καταστροφή των στοών εξόδου των πεταλούδων, με επακόλουθο την αδυναμία εξόδου των πεταλούδων στην επιφάνεια του εδάφους, Με τη χρήση άλλων καλλιεργητικών πρακτικών όπως ρίπερ, καλλιεργητής, δισκοσβάρνα, κ.α., αντί του οργώματος με υνιοφόρο αλέτρι, δεν επιτυγχάνουν αναστροφή του εδάφους και δεν αποτελούν αποτελεσματικές μέθοδοι ελέγχου του πράσινου σκουληκιού.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η άροση, αποτελεί: α) το μοναδικό τρόπο ελέγχου του πράσινου σκουληκιού χωρίς τη χρήση φυτοφαρμάκων και β) ουσιαστικό παράγοντα αποτροπής της ανάπτυξης ανθεκτικότητας στα χρησιμοποιούμενα εντομοκτόνα γιατί διακόπτεται με μηχανικό τρόπο η μεταφορά ανθεκτικών εντόμων στην επόμενη καλλιεργητική περίοδο. |
2.2 | Ρόδινο σκουλήκι: Η διαχείμαση του ρόδινου σκουληκιού γίνεται με τη μορφή της «εν διαπαύση προνύμφης» μέσα στα εναπομείναντα καρύδια και βαμβακοστελέχη όπως και στις ρωγμές του εδάφους. Για το λόγο αυτό η στελεχοκοπή, ψιλοτεμαχισμός και θρυμματισμός των καρυδιών με στελεχοκόπτη/καταστροφέα και στη συνέχεια άροση ενσωμάτωσης, όπως και στην περίπτωση του πράσινου σκουληκιού, είναι η πλέον αποτελεσματική μέθοδος για τον έλεγχο και του ρόδινου σκουληκιού. |
Επισημαίνουμε ότι η ενδεχόμενη αύξηση του κόστους καλλιέργειας εξαιτίας των παραπάνω καλλιεργητικών πρακτικών, ισοσκελίζεται από τη μείωση του αριθμού των ψεκασμών με εντομοκτόνα που θα χρησιμοποιηθούν την επόμενη καλλιεργητική περίοδο και επιπλέον προστατεύεται τόσο το περιβάλλον όσο και η υγεία του ίδιου του καλλιεργητή και των περιοίκων.