Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε στο 2020. Με ατέλειωτο «κουβεντολόι» χωρίς αποτέλεσμα και ουσία, με κόντρες «όλοι εναντίον όλων», αλλά χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Οι μήνες και τα χρόνια περνάνε, αλλά έργο δεν γίνεται με τίποτα.
Πέρασαν πολλές Κυβερνήσεις από τον Οκτώβρη του 2013, που το έργο απεντάχθηκε από την σύμβαση παραχώρησης και φτάσαμε στο 2020. Όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε για το θέμα αυτό, για τα προβλήματα, τις καθυστερήσεις και τις δυσκολίες που εμπόδιζαν την κατασκευή του, ούτε καν είχαμε φανταστεί ότι 7 χρόνια μετά δεν θα γινόταν τίποτα.
Τι αποδεικνύεται λοιπόν; Πώς ούτε η τωρινή Κυβέρνηση είχε κάποιο «μαγικό σχέδιο» στο τσεπάκι. Κινήθηκε και αυτή στη λογική του “βλέπουμε και κάνουμε», με αποτέλεσμα ένα ακόμα αδιέξοδο. Επτά χρόνια μετά είμαστε πάντα στο ίδιο ακριβώς σημείο, με τον Οκτώβριο του 2013, όταν το έργο με εκτελεσμένο το 25% του φυσικού του αντικειμένου, απεντάχθηκε από την σύμβαση παραχώρησης της Ολυμπίας Οδού.
Όλες οι πόλεις της Πελοποννήσου και της Δυτικής Ελλάδας μέχρι τα Ιωάννινα απέκτησαν σύγχρονους και λειτουργικούς αυτοκινητοδρόμους. Οι μόνες πόλεις ,που έμειναν εκτός,είναι ο Πύργος και η Αμαλιάδα.
Και εδώ πέρα τι γίνεται;
Δήμαρχοι εναντίον Δημάρχων, Βουλευτές εναντίον Βουλευτών Υπουργοί εναντίον Δημάρχων και Βουλευτών και γενικά «ντόρος να γίνεται».
Και μην ξεχάσουμε : Οι κ.κ. Δήμαρχοι του Νομού, που έσπευσαν στην Αθήνα την ημέρα της κινητοποίησης του Δήμου Πύργου για το θέμα αυτό (11/11/2019) προκειμένου να ενημερωθούν από τον κ. Υπουργό, μεταξύ άλλων, έλαβαν την υπόσχεση ότι θα ενημερώνονται κάθε μήνα για την πορεία του έργου. Επειδή οι μήνες πέρασαν και περνούν, μήπως είχαν κάποια νεότερη ενημέρωση και δεν το ξέρουμε ;
Θυμηθείτε άλλωστε και το Παρατηρητήριο της προηγούμενης Περιφερειακής Αρχής, που θα παρατηρούσε τα γεγονότα και θα προωθούσε το θέμα.
Τελικά να ρωτήσουμε ακόμα μια φορά : Υπάρχει πολιτική βούληση για την κατασκευή του έργου ; Αν υπάρχει ας εκδηλωθεί με πράξεις και όχι με λόγια.
Γιατί στην πολιτική τα λόγια δεν έχουν πάντα πολύ σημασία.