Μεγάλωσα με το «τι θα πει ο κόσμος»! Η φράση αυτή είχε εισχωρήσει στο πετσί μου και είχε πιπιλίσει το κεφάλι μου! Έμαθα ποια είναι τα σωστά και ποια τα λάθος πράγματα σύμφωνα με τη γνώμη των άλλων. Πάντα σε ό,τι κάναμε σαν οικογένεια υπήρχε διάχυτη η αίσθηση ότι πρέπει να προσέχουμε για να μη χαλάσει η εικόνα που δείχναμε στους άλλους!
Έτσι γιγαντώθηκε στο μυαλό μου το πόσο σημαντικός είναι ο “κόσμος” ώστε να με ενδιαφέρει τι θα σκεφτεί για μένα ο περιπτεράς, ο περαστικός στο δρόμο, ακόμα και ο κάθε άγνωστος! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βάζω τα δικά μου θέλω σε δεύτερη μοίρα!
Και δυστυχώς μεγάλωσα και εγώ με τον ίδιο τρόπο τα παιδιά μου! Τα καταπίεζα να στηρίζουν συμπεριφορές που στην πραγματικότητα δεν τα αντιπροσώπευαν, με γνώμονα πάντα το σύνολο των κοινωνικών κανόνων.
Πολύ αργά κατάλαβα ότι δεν αξίζει να δίνουμε τόση σημασία στην άποψη των άλλων για το άτομό μας ούτε να επιδιώκουμε να είμαστε αρεστοί σε όλους!
Γιατί είτε λειτουργείς με βάση τις δικές σου επιθυμίες είτε με βάση τις επιθυμίες των άλλων, ο κόσμος πάντα θα έχει κάτι να σχολιάσει. Πάντα και παντού θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ασχολούνται με σένα, τη ζωή σου, τις επιλογές σου και τις αποφάσεις σου, θα κρίνουν την κάθε σου κίνηση, θα βρουν να πουν κάτι αρνητικό!. Συνήθως οι ζωές όλων αυτών είναι μίζερες και βαρετές, γι αυτό και ασχολούνται με τις ζωές των άλλων!
Εδώ και καιρό έχω αρχίσει να αδιαφορώ για το «τι θα πει ο κόσμος»! Δεν είναι βέβαια κάτι εύκολο γιατί βρίσκομαι σε διαρκή μάχη μέσα μου. Όμως προσπαθώ… Και διαπιστώνω ότι όσο λιγότερο νοιάζεσαι για τη γνώμη των άλλων, τόσο καλύτερη γίνεται η ζωή σου!
Η ευτυχία κι η ψυχική μας ηρεμία δεν πρέπει να θυσιάζονται στο βωμό του κοινωνικού στάτους, ούτε να τροφοδοτούμε εμείς τα δεσμά που το κοινωνικό περιβάλλον δημιούργησε αντί να προσπαθούμε να τα σπάσουμε!
Η ζωή μας ανήκει το ίδιο και οι επιλογές. Κανένας δε θα ζήσει τη ζωή σου και κανένας δε θα περπατήσει με τα δικά σου παπούτσια!!!